Bakens
Digitaal gereproduceerde fragmenten van schilderijen, vaak afkomstig uit de Italiaanse renaissance, tonen de silhouetten van afgeplatte torens. Deze werken, onder de gezamenlijke naam Bakens, dragen de titels van de schilderijen waaruit ze afkomstig zijn. Meestal zijn dat bijbelse titels – Kreutzgang, De wonderbare visvangst, Het visioen van de Heilige Bernardus – maar het komt ook voor dat ze eenvoudigweg Landschap heten. Bakens suggereren de aanwezigheid van deze toren in de schilderkunst als een wetmatigheid.De toren die De Rapper met Bakens afbeeldt en die bij wijze van icoon deel uit maakt van zijn werk, vormt zijn algemeen referentiepunt. Het Baken is een duurzaam symbool, een metafysisch gebouw, dat misschien wel alle betekenissen bevat die hij voor zijn werk van belang vindt. Door iedere keer voor gelijke verhoudingen en afmetingen te kiezen, en de vaak Christelijke herkomst van de afbeelding, wordt het Baken voor De Rapper de personificatie van een ideale architectuur. Waar Bakens gedroomde architectuur zijn, en als modellen zijn denken over bouwkunst domineren, is het overige werk eerder het tegendeel daarvan. Daar is wel het streven naar een ideale architectuur aanwezig, maar ook het falen, of een reflectie op het falen van anderen.
De Rapper kent zijn werken vaak de status van monumenten toe. Je zou kunnen zeggen ze vooral opgericht worden ter gelegenheid van het tijdelijk voortbestaan.
Robert Seidel:”Grau” (dvd 10:01 min.)is een persoonlijke reflectie op herinneringen tijdens een auto ongeluk waar voorbije gebeurtenissen boven komen, samensmelten, slijten en tenslotte vluchtig verdwijnen....beelden van verschillende oorsprong zijn vervormt, gefilterd en ingepast in een sculpturale structuur. Het resultaat is niet een puur abstracte verbeelding maar een persoonlijk snapshot van een heel leven in haar laatste secondes. (www.2minds.de)
Een belangrijke bron voor het werk van haar is de architectuur van stadions. Deze vertoont macht en is geënt op het spektakel. In het werk van Buitendijk is het eigenlijke spektakel vaak niet aanwezig. Er is eerder sprake van een serene stilte, een moment waarin het onduidelijk is of het spektakel nog moet beginnen of al geweest is. Niet de werkelijkheid maar een reeds geregistreerde werkelijkheid uit verschillende media vormt het uitgangspunt voor haar werk. Sporen van deze media zijn zichtbaar in de vorm van onscherpte, zwarte kaderranden, pixelvorming en fish-eye lens effecten, waardoor er een surreëel karakter aan de schilderijen wordt toegevoegd...
…Last
year Mariëlle Buitendijk (1976) won the Royal price for painting.
Because of the spraytechnique that Buitendijk uses the lines are out of
focus. This in combination with shades of grey in black and white paint
on an aluminum surface gives the paintings the character of photography.
An important scource is the architecture of stadiums. That is based on
power and the spectacle. The paintings hardly contain a spectacle but
shows a serene silence. A moment in which it is not clear if it is before
or after. Not reality but the registered reality printed and spread by
the media is a point of departure. Remains of these media still show in
the paintings. She uses effects like out of focus filmframes and fisheye
to add a surreal character to the works... (www.mariellebuitendijk.eu)
Delft Waves-Part 1, SWAN (Simulating Waves Nearshore)” werd door Harmen Brethouwer ontwikkeld in samenwerkig met het Hydrodynamisch Laboratorium in Delft. Geinspireerd door Mondriaans “Pier en Oceaan” (1914), zijn de werken een unieke paradoxale combinatie van abstract concept en wetenschappelijk realisme. Het klassieke Nederlandse zeegezicht geherinterpreteerd met de meest geavanceerde technologie. Het schilderij van Mondriaan is een compositie van zwarte lijnen op een witte achtergrond, een schetsmatige afbeelding van de kust met een pier die uitsteekt in zee waarop de branding stuk slaat.
Brethouwer begint in zijn werk altijd met een vierkant die de vorm van een paneel krijgt, compleet met ophangoog. De compositie die Brethouwer realiseerde en de basis vormt van een serie van twaalf, toont de essentiele spanningslijnen binnen het vierkant. Hij liet deze compositie zien op het Hydrodynamisch Instituut in Delft. Dit toonaagevende Nederlandse instituut werkt met computermodellen die in staat zijn de effecten van golven op de Nederlandse kust na te bootsen. Daarmee zijn alle mogelijke weersomstandigheden te simuleren zodat gemeten kan worden hoe effectief de Nederlandse kustbescherming is tegen natuurgeweld.
Brethouwers compositie werd ingevoerd in de computer van het Hydrodynamisch Laboratorium. Het gebied omvat tien vierkante kilometer voor de kust van Scheveningen terwijl de zwarte lijnen de obstakels op de zeebodem weergeven. Teneinde de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen werd ook een topografie van deze obstakels in de computer ingevoerd. Vervolgens werden twaalf verschillende weersomstandigheden doorgerekend door de computer. Het effect van de golven is binnen de compositie van zwarte lijnen gevisualiseerd in verschillende kleuren die corresponderen met de hoogte van de golven. Deze werkwijze resulteerde in twaalf schilderijen met de weergave van weersomstandigheden uiteenlopend van een zacht briesje tot orkaankracht. Een van de werken is gebaseerd op exact dezelfde omstandigheden zoals die bestonden ten tijde van de watersnoodramp in 1953. De laatste doorrekening is gebaseerd op de onwaarschijnlijke mogelijkheid dat een apocalyptische storm de helft van Nederland zou kunnen wegvagen. Op deze wijze heeft Harmen Brethouwer ultra moderne technologie weten te gebruiken om een innovatieve herinterpretatie van de klassieke Nederlandse zeegezichten te realiseren.English version
HARMEN BRETHOUWER "Delft Waves - part I, SWAN (Simulating WAves Nearshore)" was created by Harmen Brethouwer in collaboration with the Hydrodynamic Laboratory in Delft. Inspired by Mondriaans Pier and Ocean, the works are a unique
paradoxical combination of abstract concept and scientific realism. The classic Dutch seascape reinterpreted in the light of cutting edge technology.
The Mondriaan painting is a composition of black lines on a white background, a sketchy depiction of the coast with a pier thrusting into the sea, struck by breakers. In his work, Brethouwer always starts with the square which takes the form ofa panel, complete with a notch to hang it up by. The composition Brethouwer conceived, and which is the
basis of the twelve-part series, reveals the most essential lines of
tension within his square. He presented the composition to the
Hydrodynamic Laboratory in Delft. This quintessential Dutch institution works with computer programmes able to recreate the effect of waves on the Dutch coast. It enables all conceivable weather conditions to be analysed to gauge just how effective Dutch sea defences are against the forces of nature. Brethouwers composition was entered into the Hydrodynamic Laboratorys computer. The area represents a span of ten square kilometres off the coast of Scheveningen while the black lines
stand for obstacles on the sea bed. To approach reality as closely as possible, a topography of the sea bed of this section of coast was also entered into the programme.
This was followed by choosing twelve different weather situations which were calculated by the computer. The effect of the waves within the composition of black lines is visualised in different colours that correspond to the height of the waves. The exercise yielded twelve paintings, representing weather conditions from a slight breeze to a hurricane. One of the works is based on the exact conditions prevalent at the time of the horrendous storm that struck Holland in 1953. The last calculation is based on an unrealistic situation an apocalyptic storm that would wipe out half of Holland. This is how Harmen Brethouwer harnessed cutting edge technology to give an innovative reinterpretation of the classic Dutch seascape.
Harmen Brethouwer (http://brethouwer.harmen.googlepages.com) + (www.artnews.info/harmenbrethouwer)