FORTUNE COOKIES , José Sottomayor, Maria Landgren Hilmersson, Clara Rojas, Yuqi Wang, Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua

(English below)

FORTUNE COOKIES

8 maart t/m 5 april

Opening: zaterdag 8 maart om 17:00

Met werken van José Sottomayor, Maria Landgren Hilmersson, Clara Rojas, Yuqi Wang en Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua.

‘Fortune Cookies’ reflecteert op leefruimte en de dingen daarin. Wat representeren deze eigenlijk? Welke manier van leven zit hierachter? ‘Fortune Cookies’ toont vijf verschillende expressies die verwijzen naar de existentiële kanten van het leven; ze zoeken naar en spreken van troost, hoop verlangen, lotsbestemming, herinneringen, een gevoel van thuis…

KUNSTENAARS

José Sottomayor

Op het speelse en onverwachte grensvlak van eten, kunst en subversieve esthetiek creëert José Sottomayor sculpturale werken die glad, kleurrijk, doorschijnend en geleiachtig zijn. Deze creaties dagen de vluchtige aantrekkingskracht van consumptiegoederen uit en transformeren bekende materialen zoals glas, keramiek, plastic, rubber, was en snoep in boeiende stukken die de grenzen tussen bron, functie en effect doen vervagen. Kijkers worden uitgenodigd om momenten van ontzag, nieuwsgierigheid en vreugde te ervaren.

Candy Boxes

José: “Als ik denk aan objecten in de ruimte en hun betekenis en relatie met mensen, denk ik aan de snoeptrommels uit mijn kindertijd. Mijn grootmoeders hadden ‘verborgen snoepjes’ op specifieke plekken in huis. Als kinderen konden we alleen met toestemming aan deze lekkernijen komen, vaak als beloning na een maaltijd of bij goed gedrag. Deze trommels namen verschillende vormen aan. Die van mijn overgrootmoeders was bijvoorbeeld een grote handtas met gigantische gummies in inpakpapier. Deze tas stond nooit op een vaste plek in de kamer. Op een hoge plank, buiten bereik, waren deze snoeppotten voorwerpen van mysterie en verlangen. Het waren magische, verborgen schatten die de inhoud beschermden tegen de grijpgrage vingers van kinderen. Maar ook volwassenen vonden dit fascinerende objecten. Er zat een bijzondere aura omheen. Een handtas gevuld met snoep, werd een hulpmiddel om de interactie tussen volwassenen en kinderen te bevorderen. Het symboliseerde een gedeelde liefde voor zoetheid en de machtsdynamiek van toestemming en beloning.” Deze herinneringen en verhalen inspireerden José voor zijn nieuwe werken in SIGN. Elke snoepdoos zal een ander soort interactie oproepen, geïnspireerd door de verschillende manieren waarop José deze objecten in zijn kindertijd heeft ervaren.

Grandma’s Purse – Deze container laat eetbare snoepjes van binnenuit los, waardoor kijkers de lekkernijen kunnen proeven en opeten. Het delen van snoep is een toegankelijk en gemeenschappelijk aspect.

Gummy Box – Dit object bevat een eetbare gel met een verwarrende consistentie, waardoor het onduidelijk is of deze kan worden aangeraakt of gegeten. Dit creëert een ervaring van aarzeling en onzekerheid, zoals de spanning van toestemming vragen uit je kindertijd.

Big Candy Jar – Deze kruik wordt op een onbereikbare locatie geplaatst en bevat oneetbare snoepjes. Kijkers kunnen zich alleen maar de smaak voorstellen, die frustratie oproept en het verlangen om toegang te hebben tot de inhoud en te kunnen proeven wat erin zit.

José Sottomayor is afgestudeerd in 2024 aan de Dirty Art Department, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Clara Rojas

Clara Rojas is afkomstig uit Zuid-Spanje. Haar recente werken gaan over gefragmenteerde herinneringen en trauma. In installaties, objecten, video’s en kleding herinnert Clara zich verhalen uit haar kindertijd en vertaalt deze naar iets nieuws, naar een manier om met de toekomst van onze wereld en de nieuwe generaties te communiceren. Niets is definitief geschreven. Fysieke ruimtes die cultureel onopgemerkt blijven vanwege het dagelijks leven dat daarin plaatsvindt vormen de basis van haar werk. Er zijn geen grenzen tussen abstractie en figuratie, tussen het portret van de kindertijd of het stilleven. Het is een oefening in introspectie, vanuit haar meest primaire deel: het voorouderlijke en collectieve verleden.

Magische 8-bal

Clara’s nieuwe werk in SIGN is geïnspireerd op het concept van de magische 8-bal, een object vol mysterie en symboliek dat de beslissingen, reacties en dilemma’s weerspiegelt waarmee we in ons dagelijks leven worden geconfronteerd. Deze 8-bal installatie verbeeldt ons innerlijk, onze relatie met toeval, onzekerheid en het verlangen om antwoorden te verkrijgen via een alledaags en tegelijkertijd magisch object.

Centraal staat een gigantische magische 8-bal gemaakt van textiel, die ook aangeraakt kan worden. De extreme verhoudingen zorgen voor een gevoel van onderdompeling in een ruimte die speelt met schaal en proporties. Dit opent een dialoog met de kijker over hoe objecten, hoe gebruikelijk ze ook zijn, voertuigen worden van reflectie op ons bestaan en hoe hun aanwezigheid de perceptie van onze omgeving kan veranderen. Een 3D-video toont door middel van visuele effecten en animaties verschillende reacties die de 8-bal zou kunnen geven als een orakel, waardoor een cyclus ontstaat die de kijker uitnodigt tot een subjectieve interpretatie.

Clara Rojas is in 2024 afgestudeerd aan de Large Glass Department, Gerrit Rietveld, Amsterdam.

Yuqi Wang

De werken van Yuqi Wang beantwoorden of stellen nieuwe vragen over het erbij horen. Dit in het licht van migratie en hybridisatie, waar beeld en materiaal wordt gebruikt gerelateerd aan identiteit, herinnering en een bredere culturele context. Het samenspel tussen beeld en materiaal staat centraal in zijn manier van werken. Yuqi doet ingrepen in de beeldtaal, waarbij doelbewust de scheiding tussen hoe het eruit ziet (wat zichtbaar is) en materialiteit vervaagt. Intussen bepaalt beeldspraak de manier waarop hij met materiaal omgaat, waarbij hij voortdurend op zoek gaat naar een intrinsieke verbinding tussen de fysieke vorm van materiaal en zijn potentie als symbolische drager. Beeldspraak en materiaal strijden met elkaar en stellen zich tegelijkertijd open voor elkaar in zijn artistieke proces, resulterend in projecten met hybride vormen tussen schilderkunst, fotografie, installatie en performance.

Bagua-spiegel

Yuqi’s nieuwe werk neemt de vorm van de Chinese Bagua-spiegel als basisstructuur en transformeert deze tot een sculptuur gemaakt uit een combinatie van materialen verzameld uit Nederland (aarde en kerstbal) en China (haar en spiegel). De Bagua-spiegel is een achthoekige spiegel die vaak wordt aangetroffen in Chinese huishoudens, waar hij dient als een beschermende talisman waarvan wordt aangenomen dat hij negatieve energie afbuigt. Afkomstig uit de Yi Jing (Het Boek der Veranderingen), een oud Chinees waarzeggerij handboek, verwijst ‘Bagua’ naar het patroon rond de centrale spiegel. Dit patroon bestaat uit symbolen die de aard van de werkelijkheid illustreren als een balans van tegengestelde krachten (Yin en Yang) die elkaar versterken. De metafysische en voorspellende kwaliteiten ervan vertegenwoordigen een alternatieve kijk op het leven, die contrasteert met de kijk die gevormd wordt door de wetenschap en het kapitalisme. De centrale structuur is omgeven door een Bagua-patroon gemaakt uit aarde, dat wordt omringd door een collage van afbeeldingen die urgente kwesties in Nederland aanpakken, zoals de opkomst van extreemrechts, het steeds strengere immigratiebeleid, woningtekorten en bezuinigingen op de culturele sector. Deze kwesties hebben een aanzienlijke impact op het voortbestaan van niet-Europese kunstenaars die leven in Nederland, waardoor er grote onzekerheid ontstaat over hun toekomst. Het beeldhouwwerk, dat lijkt op de Bagua-spiegel, dient als een grote beschermende schaal die deze verontrustende realiteit omhult. Haar is opgenomen als aanvullend materiaal, verwijzend naar een Chinese ‘slang’ uitdrukking die haaruitval op humoristische wijze koppelt aan de ondraaglijke stress van het dagelijks leven.

Yuqi Wang is in 2023 afgestudeerd van de master Painting aan het Frank Mohr Instituut, Groningen.

Maria Landgren Hilmersson

In de onhoorbare geluiden en de willekeurige, over het hoofd geziene melodieën die ons omringen, vindt Maria Landgren Hilmersson de basis van haar artistieke praktijk. Diepvriezers als orgels, klikkend speelgoed, fluitende treinen, zoemende fietsen, gesprekken van voorbijgangers, regen, onweersbuien, pratende papegaaien, krakend hout, tikkende klokken en bekraste cd’s zijn voorbeelden van geluiden die ze in haar werken heeft gebruikt. Binnen het oneindige geluidslandschap dat ons omhult, genereren we voortdurend bewegende geluiden. Elk geluid, elke toon en elk geluid draagt zijn omgeving met zich mee en weerspiegelt zijn omgeving, geschiedenis en cultuur. Maria’s werken dienen als hulpmiddelen om de relatie tussen herinnering, transformatie en vertaling te onderzoeken. Haar praktijk beweegt zich binnen op geluid gebaseerde kunst en performance, video, tekst en

sculpturale installatie. Elk stuk wordt een weerspiegeling van auditieve verkenning, een verzameling fragmenten uit herinneringen en opnieuw vertelde verhalen. Ze is gefascineerd door het grensgebied tussen compositie en improvisatie, tussen de opgenomen en live-evenementen – een element dat vaak in haar werken doordringt. Menselijke stemmen, mechanische en niet-menselijke geluiden, en het snijvlak van technologie en akoestiek zijn terugkerende thema’s. Maria probeert de verwachtingen van de kijker te prikkelen over hoe een object zou kunnen klinken, alsof elk object zijn eigen stem heeft en op zijn unieke manier tot ons spreekt.

‘Through the sounds that I remember’
Maria: “In SIGN maak ik een site-responsieve installatie die geluid, tekst en schaduwspel projecties combineert om het concept van binnen buiten te verkennen en de verbindingen daartussen – zoals fysieke structuren, begrenzing van ruimte, audiovisuele scheidingen. Wanden, plafond, vloer ed. vormen een scheiding beschermen en ontmaskeren, nodigen uit en sluiten uit, en dienen zowel als bewakers als barrières.
Ik ben begonnen met het schrijven van gedichten – korte verhalen die reflecteren op verschillende aspecten van binnen buiten. Omgevingsgeluiden communiceren met elkaar en brengen herinneringen boven. Associaties van materialen, voorwerpen geluiden voeden deze gedachten. Een toilet wordt doorgespoeld, voetstappen in dikke sneeuw, een tikkende klok, gesuis in leidingen. De teksten dienen als de conceptuele en sonische basis voor mijn installatie.
“Dit werk speelt met de spanning tussen binnen- en buitenruimtes: het verlangen om verbinding te maken, de angst voor isolatie en het comfort van het terugtrekken. Het nodigt het publiek uit om na te denken over de aan- en afwezigheid, het gevoel van kloof tussen binnen en buiten en wanneer we ervoor kiezen om het onbekende binnen te gaan of de plek om je gedachten te laten rusten.”

Maria Landgren Hilmersson is in 2024 afgestudeerd van de master Fine Art, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua

Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn respectievelijk afkomstig uit Jemen en Rusland en kennen een migratieachtergrond. De praktijk van Nasma Al-Shutfa is een verkenning van het kruispunt tussen fysieke ruimte en emotionele ervaring, een poging om de vaak onzichtbare strijd van degenen die veiligheid zoeken en verlangen naar een nieuw begin tastbaar te maken. Nika Dundua heeft een scenografische benadering en spreekt van ‘the space as an active participant’, de ruimte als actieve deelnemer.

How to design a border

Nasma en Nika: “Binnen ons project willen we het concept van grenzen verkennen als zowel een politiek als een fysiek fenomeen: lijnen die de ruimte in twee afzonderlijke zones verdelen en soms beweging daartussen veroorzaken. Grenzen zijn niet alleen fysieke markeringen; het zijn sociaal en politiek geconstrueerde systemen van insluiting en uitsluiting. Ze reguleren de mobiliteit, definiëren nationale identiteiten en versterken machtsstructuren die sommigen bevoordelen en anderen marginaliseren. Wie mag verhuizen en wie beperkt wordt, wordt bepaald door nationaliteit, ras en economische status, waardoor mobiliteit een voorrecht wordt in plaats van een recht. Als ruimtelijke beoefenaars zijn we vooral geïnteresseerd in de materialiteit van grenzen – kunstmatige lijnen die aan landschappen worden opgelegd om de illusie van scheiding te versterken. Deze verdeeldheid, hoewel vaak willekeurig, raakt diep verankerd in geopolitieke verhalen, die door machtssystemen als betaalmiddel worden gebruikt om land, hulpbronnen en mensen te controleren. Door de materiële aanwezigheid van grenzen en de verhalen die eromheen zijn opgebouwd te onderzoeken, onderzoekt dit project hoe een grens wordt ontworpen – zowel als een fysieke constructie als als een systeem van insluiting en uitsluiting. Door ons bezig te houden met de fysieke ruimte willen we de ervaring van een grens vertalen naar een plek waar deze niet thuishoort: de projectruimte van SIGN.

Wat betekent het om een rand te ontwerpen? Is het een fysieke handeling – een muur bouwen, een grens trekken – of gaat het om het vormgeven van de omstandigheden die bepalen wie binnen mag en wie buiten wordt gehouden? In hoeverre is dit proces inherent vijandig? Met deze installatie willen we de omstandigheden verkennen waarin grenzen ontstaan, en de menselijke ervaring van het overschrijden ervan. We zijn vooral geïnteresseerd in ruimtes waar beweging sterk gereguleerd is – waar oversteken mogelijk is, maar toch voor sommigen een voorrecht blijft, terwijl het voor anderen beperkt is. Onze aanpak combineert het vertellen van documentaires met ruimtelijke experimenten, scenografie en een video-installatie met meerdere kanalen, waardoor een meeslepende omgeving ontstaat die het publiek uitnodigt om zich bezig te houden met en na te denken over de complexiteit van grenzen, niet als abstracte concepten, maar als geleefde realiteit.”

Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn in 2024 afgestudeerd van de master Interior Architecture, KABK, Den Haag.

(English)

FORTUNE COOKIES
from March 8 to April 5

Opening: Saturday March 8 at 5:00 PM

With works by José Sottomayor, Maria Landgren Hilmersson, Clara Rojas, Yuqi Wang and Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua.

‘Fortune Cookies’ reflects on living space and the things in it. What do these actually represent? What way of life is behind this? ‘Fortune Cookies’ shows five different expressions that refer to the existential aspects of life; they search for and speak of comfort, longing for hope, destiny, memories, a sense of home…’

ARTISTS

Jose Sottomayor

At the playful and unexpected intersection of food, art and subversive aesthetics, José Sottomayor creates sculptural works that are smooth, colorful, translucent and gelatinous. These creations challenge the fleeting appeal of consumer goods, transforming familiar materials such as glass, ceramics, plastic, rubber, wax and candy into captivating pieces that blur the boundaries between source, function and effect. Viewers are invited to experience moments of awe, curiosity and joy.

Candy Boxes
José: “When I think of objects in space and their meaning and relationship with people, I think of the candy tins from my childhood. My grandmothers had ‘hidden sweets’ in specific places in the house. As children, we could only obtain these treats with permission, often as a reward after a meal or for good behavior. These drums took different shapes. For example, my great-grandmother’s was a large handbag with giant gummies wrapped in wrapping paper. This bag was never in a fixed place in the room. On a high shelf, out of reach, these candy jars were objects of mystery and desire. They were magical, hidden treasures that protected their contents from the grasping fingers of children. But adults also found these fascinating objects. There was a special aura around it. A handbag filled with sweets became a tool to promote interaction between adults and children. It symbolized a shared love of sweetness and the power dynamics of permission and reward.”
These memories and stories inspired José for his new works in SIGN. Each candy box will evoke a different kind of interaction, inspired by the different ways José experienced these objects in his childhood.
Grandma’s Purse – This container releases edible candies from inside, allowing viewers to taste and eat the treats. Sharing sweets is an accessible and communal aspect.
Gummy Box – This item contains an edible gel with a confusing consistency, making it unclear whether it can be touched or eaten. This creates an experience of hesitation and uncertainty, like the tension of asking for permission from childhood.
Big Candy Jar – This jar is placed in an inaccessible location and contains inedible candies. Viewers can only imagine the taste, which evokes frustration and the desire to access the content and taste what’s inside.
José Sottomayor graduated in 2024 from the Dirty Art Department, Sandberg Institute, Amsterdam.

Clara Rojas

Clara Rojas comes from southern Spain. Her recent works deal with fragmented memories and trauma. In installations, objects, videos and clothing, Clara remembers stories from her childhood and translates them into something new, a way to communicate with the future of our world and the new generations. Nothing is definitively written. Physical spaces that go culturally unnoticed because of the daily life that takes place in them form the basis of her work. There are no boundaries between abstraction and figuration, between the portrait of childhood or the still life. It is an exercise in introspection, from its most primal part: the ancestral and collective past.

Magic 8 ball
Clara’s new work in SIGN is inspired by the concept of the magical 8 ball, an object full of mystery and symbolism that reflects the decisions, reactions and dilemmas we face in our daily lives. This 8-ball installation represents our inner self, our relationship with chance, uncertainty and the desire to obtain answers through an everyday and at the same time magical object.
At the center is a gigantic magical 8-ball made of textile, which can also be touched. The extreme proportions provide a feeling of immersion in a space that plays with scale and proportions. This opens a dialogue with the viewer about how objects, no matter how common they are, become vehicles of reflection on our existence and how their presence can change the perception of our environment. A 3D video shows
through visual effects and animations different reactions that the 8 ball could give like an oracle, creating a cycle that invites the viewer to a subjective interpretation.
Clara Rojas graduated in 2024 from the Large Glass Department, Gerrit Rietveld, Amsterdam.

Yuqi Wang

Yuqi Wang’s works answer or pose new questions about belonging. This in the light of migration and hybridization, where images and materials are used related to identity, memory and a broader cultural context. The interplay between image and material is central to his way of working. Yuqi intervenes in the visual language, deliberately blurring the distinction between what it looks like (what is visible) and materiality. In the meantime, imagery determines the way he deals with material, in which he constantly searches for an intrinsic connection between the physical form of material and its potential as a symbolic carrier. Imagery and material compete with each other and simultaneously open up to each other in his artistic process, resulting in projects with hybrid forms between painting, photography, installation and performance.

Bagua mirror
Yuqi’s new work takes the form of the Chinese Bagua mirror as its basic structure and transforms it
these into a sculpture made from a combination of materials collected from the Netherlands (earth and
bauble) and China (hair and mirror). The Bagua mirror is an octagonal mirror commonly found in Chinese households, where it serves as a protective talisman believed to deflect negative energy. Originating from the Yi Jing (The Book of Changes), an ancient Chinese divination manual, ‘Bagua’ refers to the pattern around the central mirror. This pattern consists of symbols that illustrate the nature of reality as a balance of opposing forces (Yin and Yang) that reinforce each other. Its metaphysical and predictive qualities represent an alternative view of life that contrasts with the view shaped by science and capitalism. The central structure is surrounded by a Bagua pattern made from earth, which is surrounded by a collage of images that address pressing issues in the Netherlands, such as the rise of the far right, increasingly strict immigration policies, housing shortages and cuts to the cultural sector. These issues have a significant impact on the survival of non-European artists living in the Netherlands, creating great uncertainty about their future.The sculpture, which resembles the Bagua Mirror, serves as a large protective shell that envelops this disturbing reality. Hair is included as supplementary material, referencing a Chinese ‘snake’ expression that humorously links hair loss to the unbearable stress of everyday life.
Yuqi Wang graduated from the Master’s degree in Painting at the Frank Mohr Institute, Groningen in 2023.

Maria Landgren Hilmersson

In the inaudible sounds and the random, overlooked melodies that surround us, Maria Landgren Hilmersson finds the basis of her artistic practice. Freezers as organs, clicking toys, whistling trains, buzzing bicycles, conversations of passers-by, rain, thunderstorms, talking parrots, creaking wood, ticking clocks and scratched CDs are examples of sounds she has used in her works. Within the infinite soundscape that envelops us, we constantly generate moving sounds. Every sound, every tone and every noise carries with it its environment and reflects its environment, history and culture.Maria’s works serve as tools to explore the relationship between memory, transformation and translation. Her practice moves within sound-based art and performance, video, text and sculptural installation. Each piece becomes a reflection of aural exploration, a collection of fragments of memories and retold stories. She is fascinated by the borderland between composition and improvisation, between recorded and live events – an element that often permeates her works. Human voices, mechanical and non-human sounds, and the intersection of technology and acoustics are recurring themes. Maria tries to stimulate the viewer’s expectations of what an object might sound like, as if each object has its own voice and speaks to us in its unique way.

‘Through the sounds that I remember’
Maria: “In SIGN I create a site-responsive installation that combines sound, text and shadow play projections to explore the concept of inside outside and the connections between them – such as physical structures, boundaries of space, audiovisual separations. Walls, ceiling, floor etc. form a separation protect and expose, invite and exclude, and serve as both guardians and barriers.
I started writing poems – short stories that reflect on different aspects of inside outside. Ambient sounds communicate with each other and bring back memories. Associations of materials, objects sounds feed these thoughts. A toilet flushing, footsteps in thick snow, a ticking clock, the hissing of pipes. The texts serve as the conceptual and sonic basis for my installation.
“This work plays with the tension between inside and outside spaces: the desire to connect, the fear of isolation and the comfort of retreat. It invites the audience to reflect on presence and absence, the sense of gap between inside and outside, and when we choose to enter the unknown or the place to rest our thoughts.”
Maria Landgren Hilmersson graduated in 2024 from the Master’s degree in Fine Art, Sandberg Institute, Amsterdam.

Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua

Nasma Al-Shutfa and Nika Dundua come from Yemen and Russia respectively and have a migration background. Nasma Al-Shutfa’s practice is an exploration of the intersection between physical space and emotional experience, an attempt to make tangible the often invisible struggle of those seeking safety and longing for new beginnings. Nika Dundua has a scenographic approach and speaks of ‘the space as an active participant’.

How to design a border
Nasma and Nika: “Within our project we want to explore the concept of borders as both a political and a physical phenomenon: lines that divide space into two separate zones and sometimes cause movement between them. Boundaries are not just physical markers; they are socially and politically constructed systems of inclusion and exclusion. They regulate mobility, define national identities and reinforce power structures that privilege some and marginalize others. Who is allowed to move and who is restricted is determined by nationality, race and economic status, making mobility a privilege rather than a right. As spatial practitioners, we are particularly interested in the materiality of boundaries – artificial lines imposed on landscapes to enhance the illusion of separation. These divisions, while often arbitrary, become deeply entrenched in geopolitical narratives, which are used as currency by systems of power to control land, resources and people.By examining the material presence of borders and the narratives built around them, this project examines how a border is designed – both as a physical construction and as a system of inclusion and exclusion. By engaging with the physical space, we want to translate the experience of a border into a place where it does not belong: the project space of SIGN.
What does it mean to design a border? Is it a physical act – building a wall, drawing a border – or is it about shaping the conditions that determine who is allowed in and who is kept out? To what extent is this process inherently hostile? With this installation we want to explore the circumstances in which boundaries arise, and the human experience of crossing them. We are particularly interested in spaces where movement is highly regulated – where crossing is possible, yet remains a privilege for some, while restricted for others. Our approach combines documentary storytelling with spatial experimentation, scenography and a multi-channel video installation, creating an immersive environment that invites audiences to engage with and think about the complexity of borders, not as abstract concepts, but as lived realities.”
Nasma Al-Shutfa and Nika Dundua graduated in 2024 from the master Interior Architecture, KABK, The Hague.