PROPS @ SIGN Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt, Broken Toaster Records, tekst van M. Groenen, maart 2021

PROPS @ SIGN

Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt, Broken Toaster Records

door M. Groenen

Intro

Voor het interdisciplinaire project genaamd PROPS (3 – 28 maart) heeft SIGN drie kunstenaars een werkperiode aangeboden waarin zij zich bezig hebben gehouden met het maken van visueel aantrekkelijke podia/installaties. Na de werkperiode werd de kunstenaars gevraagd om de kunstwerken te activeren met eigen optredens en/of met de steun van anderen. Kunstenaars Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt, en Broken Toaster Records hebben deze taak op zich genomen en het eindresultaat is nu te bewonderen in zowel SIGN, als in de vorm van een digitale tour.

Caz Egelie heeft de eerste zaal van de expositieruimte overgenomen en omgetoverd tot de installatie A retrospective and tribute to Janet, the Artist. Met deze installatie heeft Egelie een overzicht van het de hoogte- en dieptepunten van het leven van de fictieve musicalster Janet, the Artist gecreëerd. Voor het werk heeft Egelie talloze bombastische kostuums gemaakt die over zelfgemaakte mannequins zijn gedrapeerd. De gedetailleerde kostuums bevatten historische, hedendaagse en futuristische verwijzingen. De talloze ervaringen en gebeurtenissen die Janet, the Artist in de loop van het leven heeft meegemaakt kunnen door jou worden ervaren in een indrukwekkend en overweldigend spektakelstuk.

Linda Stauffer & Anne Schmidt hebben de kelder getransformeerd tot een immersieve, onheilspellende en confronterende ervaring. De kleine, intieme ruimte is door de kunstenaars gevuld met een indrukwekkend, griezelig en sociaalkritisch poppenhuis waarin verschillende marionetten zijn te vinden. Het poppenhuis en zijn bewoners kwam tot leven in de voorstelling ECHO – Play in a Maquette die op zondag 14 februari via Zoom vanuit SIGN werd gehouden. Je bent bij deze uitgenodigd om je onder te laten dompelen in de imaginaire wereld van de twee kunstenaars waarin vrij spel en associatie centraal staan.

In de garage heeft het driekoppige collectief genaamd Broken Toaster Records (Kasper van Moll, Ide André en Jelle Slof) het voor elkaar gekregen om een waar coronaproof podium te maken. Als toeschouwer kruip je onder het podium, steek je je hoofd door een van de gaten en kun je op veilige afstand van de performances genieten. In het weekend van 20 en 21 maart en in het weekend van 27 en 28 maart (15 – 20 uur) gaan verschillende performances plaatsvinden onder de naam Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang. Op elk van deze dagen is Broken Toaster Records aanwezig en wordt het trio vergezeld door een verrassende act. Nieuwsgierig geworden na het zien van het podium? Op zaterdag 27 en zondag 28 maart vinden er vanuit SIGN livestreams van de performances die het podium zullen activeren plaats!

De expositieruimte van SIGN is door de Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt en Broken Toaster Records tot de top gevuld met opvallende, kleurrijke props waarachter zich van alles verschuilt. Verrassende historische en futuristische verwijzingen, belangrijke politieke en sociale kwesties en innovatieve ideeën, PROPS heeft het allemaal. Betreedt de (digitale) ruimte en laat je fantasie de vrije loop!

Wil je de PROPS-expositie in SIGN komen bewonderen? Dat kan! Om dit te doen dien je je te registreren en (vier uur van te voren) een afspraak te maken via deze link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz-egelie-en-broken-toaster-records-143694659595.

“I loved calling it a rat race” – A retrospective and tribute to Janet, the Artist

Caz Egelie bij Sign, Groningen

Wandelend langs Sign aan de Winschoterkade in Groningen laten de verschillende bombastische en kleurrijke kostuums die op talloze mannequins zijn gedrapeerd je blik door de indrukwekkend ingerichte expositieruimte dwalen. De kostuums die door de mannequins worden gedragen zijn gemaakt door Caz Egelie voor de PROPS-tentoonstelling (2 – 28 maart) en maken deel uit van zijn installatie A retrospective and tribute to Janet, the Artist. In deze installatie wordt de kijker uitgenodigd om kennis te maken met Janet, The Artist voor wie Egelie tijdens zijn werkperiode bij Sign een grote verscheidenheid aan extravagante kostuums heeft gemaakt.

Caz Egelie (1994) maakt sculpturen, performances en 3D animaties. Dit grote, multidisciplinaire oeuvre is gevuld met kunsthistorische referenties en individuele werken die naar elkaar verwijzen. Het visuele vocabulaire van deze beelden – de kleuren, de gebouwen, de kleding – wordt gecombineerd met de kunstenaars conceptuele benadering en zijn honger naar theater en performativiteit. Onder zijn invloeden bevinden zich het Commedia dell’Arte theater van de Italiaanse Renaissance, maar ook de scenografie en kostuumontwerpen van het modernistische BAUHAUS.1

Als kunstenaar heeft Caz Egelie de rol op zich genomen van een moderne hofnar. In de middeleeuwen speelde de hofnar een serieuze rol: het spreken van de waarheid tegen de macht. Egelie houdt zich bezig met institutionele kritiek door nieuwe en originele manieren te bedenken om artistieke praktijken te combineren en zijn installaties en performances te presenteren. Dit alles gebeurt vanuit de positie van een nar en resulteert in wat men een ‘institutionele grap’ zou kunnen noemen.

De kostuums die zijn gemaakt door Egelie voor A retrospective and tribute to Janet, the Artist vertellen het verhaal van het personage Janet, The Artist. De kunstenaar liet zich inspireren door Janet van der Graaff uit de musical The Drowsy Chaperone – een musicalzangeres die gaat trouwen en op het podium afscheid moet nemen van haar carrière, ook al is het vrij duidelijk dat ze dit niet wil.2 In A retrospective and tribute to Janet, the Artist neemt Janet, the Artist een gelijke rol op zich: een kunstenaar die gemakkelijk wisselt van de ene naar de andere rol en van de ene naar de andere situatie.

De expositieruimte in Sign is opgedeeld door middel van lila, roze, groene, donkergroene en rode coulisses. Deze theatrale decorstukken verdelen de ruimte in aparte ruimtes. Het ontwerp van de gordijnen is afkomstig uit de Italiaanse Renaissance. Naast deze referentie naar de Italiaanse Renaissance refereert de opstelling, evenals het uiterlijk van de mannequins naar verschillende hedendaagse kunstenaars en kunsttradities. Egelie heeft zich bijvoorbeeld laten beïnvloeden door Ed Atkins, die in zijn Old Food expositie altijd lokale theaterkostuumarchieven plaatst en Esther Tieleman, die een visuele taal maakt van het podium in haar One Man Show.3 De opstelling doet ook denken aan hoe kostuums en kleding wordt tentoongesteld in musea, met allemaal constructies om zo neutraal mogelijk een mensfiguur voor te stellen.

Beginnend bij de ingang kan de toeschouwer een pad volgen dat wordt aangegeven door nummers op een kleine kaart. De route leidt hen door de coulisses langs de hoogte- en dieptepunten in de carrière van Janet, The Artist. Terwijl sommige kostuums duidelijk verwijzen naar kunsthistorische gebeurtenissen zoals Samuel Beckett’s Not I, verwijzen andere stukken naar hedendaagse kunstenaars zoals Florian Slotawa en zijn serie Besitzarbeiten.4 Naast deze historische en hedendaagse referenties bevat de expositie ook een aantal verwijzingen naar de (nabije) toekomst. Het kostuum The Lover 2021 is bijvoorbeeld gedragen tijdens de Bosch Parade in Den Bosch in

juni 2021.5 Door de grote hoeveelheid aan referenties naar het verleden, het heden en de toekomst vormt het retrospectief en eerbetoon een complete en multidimensionale afspiegeling van de carrière van Janet, the Artist.

Naast de kostuums bevinden zich ook een aantal andere objecten in de expositieruimte. Een reeks haarlakbussen die op elkaar zijn geplakt en een enorm stuk maïs lijken op het eerste gezicht vreemd, maar zodra de kijker bewust wordt van de verwijzingen die in deze werken schuilen, blijken alle elementen die te zien zijn in A retrospective and tribute to Janet, the Artist hun rechtmatige plaats te hebben verdiend.

Een aantal dozen met daarin ensemble-outfits van Janet, The Artist maken ook deel uit van de installatie. Deze dozen zijn tot de top gevuld en spreken zo tot de verbeelding van de kijker. Een opvallende, flamboyante blauwe hoed doet je verwonderen over de elegante gelegenheid waarvoor dit stuk is gedragen door Janet, The Artist. De stapel dozen naast de ingang van de tentoonstellingsruimte bevat kostuums uit verschillende tijdsperiodes en illustreert de indrukwekkende lengte van de carrière van de artiest. Om zo’n groot en belangrijk deel van je leven los te laten zou voor niemand gemakkelijk zijn.

A retrospective and tribute to Janet, the Artist neemt de kijker bij de hand en leidt hen door de verschillende stadia van het leven van een artiest. Je wordt hierbij niet alleen geconfronteerd met de ups, maar ook met de downs in de carrière van Janet, the Artist. Waar het eerste kostuum Groene jurk en hoofdsieraden gevuld lijkt te zijn met leven, brengt de laatste genaamd De Afscheidsjurk de carrière van Janet, the Artist tot een sober einde. De combinatie van Egelie’s oog voor detail en het brede scala aan historische, hedendaagse and futuristische referenties dat de tentoonstelling kenmerkt stelt de kijker in staat om zich volledig onder te laten dompelen in de theatrale ervaring. Met A retrospective and tribute to Janet, the Artist heeft Caz Egelie ervoor gezorgd dat talloze ervaringen en gebeurtenissen die gedurende een heel leven zijn opgedaan door Janet, the Artist door jou kunnen worden beleefd in een indrukwekkend en overweldigend spektakelstuk.

A retrospective and tribute to Janet, the Artist kan tijdens de PROPS-tentoonstelling die loopt van 2 tot en met 28 maart worden bewonderd. De bezoeker dient zich te registreren en (vier uur van te voren) een afspraak te maken via deze link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz-egelie-en-broken-toaster-records-143694659595.

Wees Welkom in een Wereld van Vrij Spel en Associatie

ECHO – Play in a Maquette door Linda Stauffer & Anne Schmidt

Een poppenhuis vol poppen. Deze eerste zin transporteert veel mensen terug naar hun kindertijd waarin spel, zorgeloosheid en verbeeldingskracht centraal stonden. Maar wat gebeurt er als je ditzelfde concept van een poppenhuis neemt en een denkbeeldige wereld creëert waarin maatschappijkritiek de hoofdrol speelt? Als onderdeel van de PROPS- tentoonstelling (2-28 maart) hebben Linda Stauffer en Anne Schmidt tijdens hun werkperiode bij SIGN een meerlaags sociaal-kritisch poppenhuis ontwikkeld. Het poppenhuis kwam op zondag 14 februari tot leven in de voorstelling ECHO – Play in a Maquette. Het exclusieve optreden vond plaats via Zoom en werd uitgezonden vanuit SIGN. De kijker werd uitgenodigd om zich onder te laten dompelen in de imaginaire wereld van de kunstenaars waarin vrij spel en associatie centraal staan.

Linda Stauffer (Zwitserland, 1990) combineert houtsnijwerk, video en poppenspel met fictieve, non-lineaire verhalen. In overeenstemming met het script Misrepresentation (2020), breidt Stauffer voor ECHO het denken over gender uit met wezens genaamd “Clitoris”, “Sirene”, “Splash” en “Viech”. Deze wezens zijn met gevoel gemaakt en hun leven is verwoven met touwtjes. Op het podium nemen de marionetten de realiteit van fictie over.

Anne Schmidt (Duitsland, 1991) brengt kleuren, tekst en kleding samen. Schmidts werk onderscheidt zich door vakkundige manipulatie van al het materiaal dat op het pad van de kunstenaar valt. De relatie tussen miniatuur en gigantisch wordt een groteske absurditeit wanneer de poppen van Stauffer zich kleden in Schmidts karikaturale kostuums met namen als “I’m Queen Mary” en “Dwell”.

Samen werken Stauffer en Schmidt in verschillende media om de binaire kloof tussen geslachten en normatieve genderrollen op te lossen. Op speelse wijze worden fictieve, humoristische situaties en manieren van verhalen vertellen tot leven gebracht. Dit alles wordt verwezenlijkt in een grote verscheidenheid aan creatieve technieken. Stauffers kenmerkende fluïde a-gender marionetten (zoals “Octopus”, “Witch”, en “Clitoris”) gaan gekleed in Schmidts kostuums en zijn terug te vinden in de verschillende lagen van het poppenhuis. De figuren komen tot leven via interactie met de performers en de toeschouwers.

In ECHO – Play in a Maquette vraagt ​​het utopische verhaal met de titel Misrepresentations om een ​​meer a-gender georiënteerde manier van denken. Door kritische noten in het feminisme aan te raken, zoals genderpolitiek in sport en de mystificatie van de vrouwelijke anatomie, verschijnen de personages als marionettenfiguren in deze alternatieve wereld. De aanwezige benodigdheden en sculpturale objecten vervagen fictie en realiteit. Het verhaal dat is ontwikkeld door de kunstenaars biedt de mogelijkheid om met (jouw) misrepresentatie om te gaan.

De voorstelling die plaatsvond op zondag 14 februari was opgedeeld in vijf hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk begon met onheilspellende achtergrondmuziek en werd begeleid door beelden die een kijkje gaven in het grimmige en sombere meerlagige poppenhuis waar de kijker de komende twintig minuten doorheen zou dwalen. In de volgende hoofdstukken werden marionetten aan touwen bespeeld door zowel natuurlijke als menselijke krachten. Onderwerpen als geboorte, spel, geslacht, angst, onsterfelijkheid, onwetendheid, feminisme en vreugde werden door de artiesten aangepakt via boeiende, kleurrijke beelden en betoverende, onheilspellende geluiden. Ondanks de veiligheid van de muren van het huis waarin de toeschouwer zich tijdens de voorstelling bevond, zou het niet verbazingwekkend zijn als de meeste van hun gedurende het optreden op het puntje van hun stoel zaten.

Naast de verleidelijke beelden was het werk gevuld met sociale en politieke referenties. Op één van de muren was het woord ‘elende’ gegraveerd. Het woord verwijst naar het theaterstuk van Bertolt Brecht genaamd Die Dreigroschenoper (Driestuiversopera) uit 1928. Dit werk van Brecht biedt socialistisch commentaar op de kapitalistische wereld. Dit werk van Brecht bevat een hoofdstuk waarin groepen arme en ellendige mensen demonstreren op straat. Tijdens deze demonstratie droegen de meeste van hun zelfgemaakte plakkaten waarop verschillende teksten konden worden afgelezen. Een aantal van deze plakkaten bevatte het woord ‘Elend (e)’.⁶ Andere verwijzingen kunnen worden teruggevonden in het eerste hoofdstuk van ECHO – Play in a Maquette. Het kasteel dat te zien is in dit hoofdstuk verwijst naar de 18^e-eeuwse Italiaanse archeoloog, architect en kunstenaar Giovanni Battista Piranesi. Piranesi staat bekend om zijn vroege schetsen van architectonische fantasieën en zijn oudere fantasievolle restauraties van klassieke ruïnes.⁷ De tekeningen op de muren van hetzelfde kasteel refereren naar het werk van de Amerikaanse kunstenaar Nancy Spero. Spero was een schilder en feministische kunstenaar, wiens werk wordt gekenmerkt door een figuratieve interpretatie van sociaalpolitieke en culturele kwesties. Onderwerpen als racisme, geweld en seksisme in de werden door Spero in haar werk aangepakt.⁸

Tijdens het optreden afgelopen zondag droegen Stauffer en Schmidt indrukwekkende kostuums die integreerden in het meerlaagse poppenhuis dat door de twee is gemaakt. Een van hen droeg een grijs, fluorescerend kostuum. De ander droeg een grote halo om het hoofd en een zwart cape-achtig kostuum waarop mysterieuze tekens in felle kleuren waren gekrabbeld. Beide artiesten waren af en toe te zien terwijl ze door de kleine ruimte dwaalden en de marionetten bespeelden.

Het meerlaagse poppenhuis van Stauffer en Schmidt bevindt zich in een besloten en intieme tentoonstellingsruimte. Het optreden en de ervaring van de toeschouwer zijn echter niet beperkt tot de muren van deze ruimte. Het brede scala aan grootse, gedetailleerde en zeer harige materiaal vervaagt fictie en realiteit en kan daardoor vrij gemakkelijk worden uitgebreid naar de levens en ervaringen van de meeste mensen. De combinatie van bekende en onbekende elementen prikkelt de verbeelding van de kijker. In één van de hoofdstukken werd de toeschouwer bijvoorbeeld geconfronteerd met een grote kamer waarin zich een klein marionet figuur bevond. De muren van de kamer waren bedekt met een overweldigend aantal ogen. Wanneer de marionet uiteindelijk instort onder de druk van dit grote aantal kijkers verrast dit de meeste mensen waarschijnlijk niet. De kamers van Stauffer en Schmidt lijken op het eerste gezicht onbekend, maar vertrouwde elementen kunnen altijd worden terug gevonden.

ECHO – Play in a Maquette snijdt humor en kritiek aan in een meerlaagse cake. Tijdens de eerste hap voeren Linda Stauffer en Anne Schmidt door spel en interactie met de verschillende fluïde marionetten de meeste kijkers terug naar hun jonge jaren. Tijdens de tweede hap wordt deze mentaliteit al snel aangepast wanneer de verbeelding van de kijker wordt aangewakkerd en vrij spel en associatie met het brede scala aan fictieve en non-fictieve elementen de centrale rol gaan spelen in de proefervaring. Een poppenhuis zal voor de meesten misschien bekend aanvoelen, maar de persoonlijke benadering die Stauffer en Schmidt aan die van hen hebben gegeven heeft de kijkers gevraagd om de veiligheid en delicatesse van hun eigen huis te verlaten. De kijkers hebben voet gezet in een denkbeeldige wereld vol maatschappijkritiek die ongetwijfeld onaangenamer en minder smakelijk is, maar daarom niet minder belangrijk en stimulerend.

Het indrukwekkende, griezelige en sociaalkritische poppenhuis gecreëerd door Linda Strauffer en Anne Schmidt kan worden bewonderd tijdens de PROPS-tentoonstelling die loopt van 2 tot en met 28 maart. De bezoeker dient zich te registreren en (vier uur van te voren) een afspraak te maken via deze link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz-egelie-en-broken-toaster-records-143694659595.

Filmische impressies zijn te zien op hun website https://echo.hotglue.me/.

Crisis maakt Creatief!

Hoewel de samenleving waarin we ons bevinden op het moment wordt geteisterd door een ware pandemie, is er iets wat je wellicht al wel is opgevallen: overal ter wereld ontpoppen zich creatieve en verrassende culturele initiatieven. En Nederland blijft op dit gebied zeker niet achter! Musea in het hele land komen met online exposities en digitale tours, concertzalen en evenementencentra bieden livestreams van optredens aan en een theater in Amsterdam creëert een corona-proof tribune voor het publiek. Als de corona-crisis één ding duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat de mens ook in tijden van crisis oplossingsgericht is ingesteld.

Zo ook in SIGN in Groningen. Voor het programma PROPS in SIGN komt het zelfvoorzienende recordlabel genaamd Broken Toaster Records, bestaande uit Kasper van Moll, Ide André en Jelle Slof, met dé creatieve oplossing voor het corona-probleem. Hoe kun je in deze ingewikkelde en vreemde tijden nog live naar een bandje kijken én afstand houden van je medemens? Nou, gewoon door gaten in het podium te zagen waar je je hoofd doorheen kan steken. Zo sta je én lekker dichtbij de band én houd je afstand!

In de garage van de expositieruime staat de basis van het werk genaamd Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/ Bunch/Gang. Een podium van 150 cm hoog, waar gaten op 150 cm afstand van elkaar zijn gezaagd. Deze worden afgedekt door doorzichtige paraplu’s. De kijker kruipt ‘ondergronds’, gaat zitten op een stoel, en kan door de paraplu’s zorgeloos genieten van wat er zich ‘bovengronds’ afspeelt. Dankzij de gaten bevindt de kijker zich letterlijk in het midden van alle activiteiten die plaatsvinden op het podium. De ruimte wordt door felle verlichting opgelicht en een neonbord aan de wand leest: “Let’s make a shit show”. Aan een van de muren hangt een stuk hout in de vorm van een plak brood met daarin een uitgezaagd smileygezicht.

Broken Toaster Records is opgericht in de kelder van Kunstacademie ArtEZ in Arnhem. Het drie-koppige kunstcollectief richt zich op het oprichten, uitvoeren en opnemen van zeer tijdelijke bands. Deze optredens zijn site-specific en performatief van aard. Elke band bestaat maar één dag en doet maar één show. De bands die uit Broken Toaster Records voortkomen uiten zich in niet-alledaagse optredens. Tot nu toe heeft de fictionele band al meer dan veertig unieke en verrassende optredens/’bands’ weten te creëren. Het optreden dat zal plaatsvinden in SIGN kan zeker worden toegevoegd aan dit lijstje van unieke en verrassende performances!

SIGN is een experimenteel en levendig platform voor jonge kunstenaars. Een focus op de constant veranderende relatie tussen kunst, kunstenaars en het publiek staat hierbij centraal. Dankzij de huidige crisis worden deze verhoudingen extra aangescherpt. Het ‘coronaproof’ podium dat is ontworpen door Broken Toaster Records in samenwerking met SIGN is een creatieve en verrassende manier om met de beperkingen die de huidige crisis met zich mee brengt om te gaan. In Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang is het podium niet slechts een podium, maar een op zichzelf staand kunstwerk. Het podium neemt de rol aan van een artistiek medium dat de optredens en interactie tussen artiest en toeschouwer mogelijk maakt. Door dit te doen verrijkt het podium de ervaring van de toeschouwer. Want zeg nou zelf, hoe vaak komt het voor dat je je op minder dan 150 cm van de artiest bevind?

Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang van Broken Toaster Records vindt in SIGN plaats in een ‘Coronaproof’ setting waarbij, ondanks alle obstakels, verwoede pogingen worden gedaan om interacties te leggen tussen performers en publiek. Door in oplossingen te denken is een hilarisch en innovatief Covid-19 proof podium tot leven gekomen. De activiteiten in SIGN zullen bestaan uit optredens met props, visuals, een aantal muziekkunstenaars/bandjes en optredens van Broken Toaster Records zelf.

De optredens die het podium activeren zullen plaatsvinden in het weekend van 20 en 21 maart en in het weekend van 27 en 28 maart. Op elk van deze dagen is Broken Toaster Records aanwezig en zal het trio worden vergezeld door een verrassende act. Op zaterdag 20 maart is Harmjan Roeles aanwezig en op zondag 21 maart zijn Lyckle, Kim en Gijsje in SIGN te vinden. Op zaterdag 27 maart bevindt LosDQ zich op het podium en op zondag 28 maart is OG Coltrane ter plaatse. Livestreams van de performances zullen plaatsvinden op zondag 28 maart.

(English)

PROPS @ SIGN

Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt, Broken Toaster Records

For the interdisciplinary project titled PROPS (3 – 28 March), SIGN offered three artists a working period in which they engaged themselves with the creation of visually attractive stages/installations. After the working period, the artists were asked to activate the artworks with their own performances and/or with the support of others. Artists Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt, and Broken Toaster Records have taken on this task and the end result can now be admired in SIGN itself, as well as in the form of a digital tour.

Caz Egelie has taken over the first room of the exhibition space and transformed it into the installation A retrospective and tribute to Janet, the Artist. With this installation, Egelie has created an overview of the highs and lows of the life of the fictional musical star Janet, the Artist. For the work, Egelie has made countless bombastic costumes draped over self-made mannequins. The detailed costumes contain historical, contemporary, and futuristic references. The countless experiences that Janet, the Artist has been through over the course of their life can be experienced by you in an impressive and overwhelming spectacle.

Linda Stauffer & Anne Schmidt have transformed the basement into an immersive, ominous and confrontational experience. The small, intimate space has been filled by the two artists with an impressive, creepy and socially critical dollhouse in which various eerie, eye-catching marionettes can be found. The dollhouse and its inhabitants came to life in the performance ECHO – Play in a Maquette that was held on Sunday the 14^th of February via Zoom from SIGN. You are hereby invited to immerse yourself in the imaginary world of the two artists in which free play and association are the central elements.

In the garage, the three-headed collective called Broken Toaster Records (Kasper van Moll, Ide André and Jelle Slof) has managed to make a corona-proof stage. As a spectator, you crawl under the stage, stick your head through one of the holes and enjoy the performances at a safe distance. On the weekend of the 20^th and the 21^st March and on the weekend of the 27^th and the 28^th March (3 – 8 pm) various performances will take place under the name Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang. Broken Toaster Records will be present on each of these days and the trio will be accompanied by a surprising act. Curious after seeing the stage? Livestreams of the performances that will activate the stage will take place from SIGN on Saturday the 27^th and Sunday the 28^th of March!

The exhibition space of SIGN has been filled to the top by the Caz Egelie, Linda Stauffer & Anne Schmidt and Broken Toaster Records with striking, colorful props. Behind these, all kinds of things are hiding. Surprising historical and futuristic references, important political and social issues, and innovative ideas, PROPS has it all. Enter the (digital) space and let your imagination run wild!

Would you like to admire the PROPS exhibition in SIGN? This is possible! To do this you need to register and make an appointment (four hours in advance) via this link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz -egelie-and-broken-toaster-records-143694659595.

“I loved calling it a rat race” – A retrospective and tribute to Janet, the Artist

Caz Egelie at Sign, Groningen

Walking past Sign at the Winschoterkade in Groningen, the various bright and colorful costumes that have been draped around numerous mannequins cannot but let your eye wander through the impressively decorated exhibition space. The costumes worn by the mannequins have been created by Caz Egelie for the PROPS exhibition (2 – 28 March) and are part of his installation A retrospective and tribute to Janet, the Artist. In this installation, the viewer is invited to become acquainted with Janet, the Artist, for whom Egelie has created a wide variety of extravagant costumes during his working period at Sign.

Caz Egelie (1994) makes sculptures, performances, and 3d-animations. This large, multi-disciplinary body of work is filled with art-historical references and individual works which reference each other. The visual vocabulary of these images – the colors, the buildings, the clothes – is combined with the artist’s conceptual approach and his appetite for theater and performativity. Among his influences are the Commedia dell’Arte theater of the Italian Renaissance, but also the scenography and costume designs of the modernist BAUHAUS.⁹

As an artist, Caz Egelie has taken on the role of a modern court jester. In the Middle Ages, the court jester had a serious role, which was to speak truth to power. In inventing new and original ways of combining artistic practices and presenting his installations and performances, Egelie is engaging in institutional critique from the position of a jester. This results in what one could call ‘institutional jest’.

The costumes created for A retrospective and tribute to Janet, the Artist tell the story of the character Janet, The Artist. Egelie let himself be inspired by Janet van der Graaff from the musical The Drowsy Chaperone – a musical singer who is getting married and has to say goodbye to her career on stage, even though it is quite clear that this is something she does not want.¹⁰ In A retrospective and tribute to Janet, the Artist Janet, the Artist takes on a similar role: an artist who easily switches from one role to another, and from one situation to another.

The exhibition space in Sign is divided by lilac, pink, green, dark green, and red coulisses. These theatrical scenery pieces split the room into separate spaces. The design of the curtains originates from the Italian Renaissance. In addition to this reference to the Italian Renaissance, the arrangement, as well as the appearance of the mannequins refers to various contemporary artists. Egelie has been influenced by Ed Atkins, who always places local theater costume archives in his Old Food exhibition, and Esther Tieleman, who creates a visual language of the stage in her One Man Show.¹¹ The set-up is also reminiscent of how costumes and clothing are exhibited in museums, with all kinds of constructions that try to represent a human figure as neutral as possible.

Starting at the entrance, the viewer can follow a path that is indicated by numbers on a small map. The route leads them through the coulisses past the highs and lows in Janet, the Artist’s career. Whereas some of the costumes refer to art historical events such as Samuel Beckett’s Not I, other pieces refer to contemporary artists such as Florian Slotawa and his series of Besitzarbeiten.¹² In addition to these historical and contemporary references, the retrospective also contains a number of references to the (near) future. For example, the costume The Lover 2021 was worn during the Bosch Parade in Den Bosch in June 2021.¹³ Due to the large number of references to the past, the present, and the future, the retrospective and tribute becomes a complete and multidimensional reflection of the career of Janet, the Artist.

Besides the costumes, several other objects can be found in the exhibition space. Hairspray canisters that have been taped on top of each other, or a huge piece of corn may seem odd at first glance, but once the viewer becomes aware of the references that hide in these works, all of the elements that can be seen in A retrospective and tribute to Janet, the Artist seem to have earned their rightful place.

Several boxes that include ensemble-outfits worn by Janet, the Artist at some point in their career can also be found in the installation. These boxes have been filled to the top and by doing so, spark the viewer’s imagination. An eye-catching flamboyant blue headpiece makes one wonder about the elegant occasion for which this piece has been worn by Janet, the Artist. The pile of boxes located next to the entrance of the exhibition space includes costumes from various time periods and illustrates the impressive span of the artist’s career. Having to let go of such a big and significant part of your life would not come easy for anyone.

A retrospective and tribute to Janet, the Artist takes the viewer by the hand and guides them through the various stages of the life of an artist. One is confronted with not only the ups, but also the downs of an artist’s career. Whereas the first costume Green dress and headdress seems to be filled with life, the last The Goodbye Dress brings Janet, the Artist’s career to a sober end. The combination of Egelie’s eye for detail and the wide variety of historical, contemporary, and futuristic references that are present throughout the exhibition enable the viewer to fully immerse themselves in the theatrical experience. With A retrospective and tribute to Janet, the Artist, Caz Egelie has ensured that the countless experiences and events that Janet, the Artist has gone through over the course of a lifetime can be experienced by you in an impressive and overwhelming spectacle piece.

A retrospective and tribute to Janet, the Artist can be admired during the PROPS exhibition, which runs from the 2^nd until the 28^th of March. To do so, the visitor must register and make an appointment (four hours in advance) via this link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz-egelie-en-broken-toaster-records-143694659595.

An Invitation into a World of Free Play and Association

ECHO – Play in a Maquette by Linda Stauffer & Anne Schmidt

A dollhouse filled with puppets. This first sentence transports a lot of people back to their childhood in which play, carelessness, and imagination took center-stage. But what happens when you take this same concept of a dollhouse and with it create an imaginary world in which social critique takes on the main role? As part of the PROPS exhibition (2-28 March), Linda Stauffer and Anne Schmidt have developed a socially-critical multi-layered dollhouse during their working period at SIGN. The dollhouse came to life in the performance ECHO – Play in a Maquette that was held on Sunday the 14^th of February. The exclusive performance took place via Zoom and was broadcasted from SIGN. The viewer was invited to immerse themselves into the imaginary world created by the artists in which free play and association are central elements.

Linda Stauffer (Switzerland, 1990) combines woodcutting, video, and puppetry with fictional, non-linear stories. In accordance with the script Misrepresentation (2020), for ECHO, Stauffer expands thinking about gender with creatures titled “Clitoris”, “Sirene”, “Splash” and “Viech”. These creatures have been made with feeling, and their lives are intertwined with strings. On stage, the marionettes take on the reality of fiction.

Anne Schmidt (Germany, 1991) brings colors, text, and clothing together. Schmidt’s work distinguishes itself by skilled manipulation of all the material that falls on the path of the artist. The relationship between the miniature and the gigantic becomes a grotesque absurdity when the dolls of Stauffer get dressed in Schmidt’s caricature-like costumes with names such as “I’m Queen Mary” and “Dwell”.

Together, Stauffer and Schmidt work with various media to solve the binary divide of sexes and normative gender roles. In a playful manner, fictional and humoristic situations and ways of storytelling are brought to life via a wide variety of creative techniques. Stauffer’s signature fluid a-gender marionettes (such as “Octopus, Witch, Clitoris”), dressed in Schmidt’s costumes, can be found throughout the different layers of the dollhouse. The figures are animated via the interaction with the performers and the viewers.

In ECHO – Play in a Maquette, the utopic story titled Misrepresentations asks for a more a-gender-oriented way of thinking. By touching critical notes in feminism, such as gender politics in sports and the mystification of the female anatomy, the characters appear as marionette figures in this alternative world. The spectrum of requisites and sculptural objects blurs fiction and reality. The story that has been developed by Stauffer and Schmidt allows for an opportunity to deal with (your) misrepresentation.

The performance that took place this Sunday was divided into five chapters. The first chapter started off with eerie background music accompanied by visuals that gave a glimpse into the grim and gloomy multi-layered dollhouse the viewer would roam through for the next twenty minutes. In the following chapters, marionettes on strings were played with by both natural forces, as well as human forces. Topics such as birth, play, gender, fear, immortality, ignorance, feminism, and joy were addressed by the artists via captivating, colorful visuals and entrancing, eerie sounds. Despite the safety of the viewers’ homes, these elements would leave most of them sitting on the edge of their seats.

Next to the alluring visuals, the work was filled with social and political references. On one of the walls, the word ‘elende’ could be read. The word refers to Bertolt Brecht’s theater play titled Die Driegroschenoper (The Threepenny Opera) from 1928. This work by Brecht provides socialist commentary on the capitalist world. The piece contains a chapter in which poor and miserable groups of people demonstrate on the street. During this demonstration, most of them carried home-made placards on which several texts could be read. Some of these contained the word ‘Elend (e)’.¹⁴ The castle that can be seen in the first chapter refers to the 18^th-century Italian archaeologist, architect, and artist Giovanni Battista Piranesi. Piranesi is known for his early sketches of architectural imaginations and his older, fantastical restorations of classical ruins.¹⁵ The small orange drawings on the walls of this same castle refer to the work of American artist Nancy Spero. Spero was a painter and feminist artist, whose work is characterized by figurative interpretation of sociopolitical and cultural issues. Topics such as racism, violence, and sexism were tackled by Spero in her work.¹⁶

During the performance that took place on Sunday the 14^th of February, Stauffer and Schmidt wore impressive costumes that blended in with the multi-layered dollhouse created by the two. One of them wore a grey, fluorescent costume. The other wore a big halo around their head and a black cape-like costume on which mysterious signs were scribbled in bright colors. Both artists could be seen roaming around the small, intimate space while at the same time playing and interacting with the marionettes.

The multi-layered dollhouse created by Stauffer and Schmidt is situated in a confined and intimate exhibition space. The performance and experience of the dollhouse are not limited to the walls of this space. The wide array of opulent, detailed, and very-hairy material blurs fiction and reality and by doing so, can rather easily be extended into the lives and experiences of most of its viewers. The combination of familiar and unfamiliar elements sparks their imagination. In one of the chapters, the viewer was confronted with a big room in which a small marionette figure was situated in one of its corners. The walls of the room were covered with an impressive amount of eyes. Most would feel a sense of recognition when the marionette collapsed under the overwhelming amount of eyes directed at it. During the performance, the rooms the viewer was taken through seemed unfamiliar at first glance, but familiar elements and feelings could always be uncovered.

ECHO – Play in a Maquette slices humor and critique into a multi-layered cake. During the first bite, Linda Stauffer and Anne Schmidt’s play and interaction with the various fluid marionettes takes most viewers back to their younger years. During the second bite, this mindset is quickly adjusted when the viewer’s imagination is sparked and free play and association with the wide array of fictional and non-fictional elements become the main protagonists in the tasting experience. A dollhouse may feel familiar to most, but the personal touch Stauffer and Schmidt have given to theirs has asked the viewers to leave the safety and delicacy of their homes. The viewers set foot in an imaginary world filled with social critique that is considerably more unpleasant and less tasty, but no less important and stimulating.

The impressive, eerie, and socially-critical dollhouse created by Linda Strauffer and Anne Schmidt can be viewed during the PROPS exhibition that runs from the 2^nd until the 28^th of March. The visitor must register and make an appointment (four hours in advance) via this link: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-props-linda-stauffer-anne-schmidt-caz-egelie- nl-broken-toaster-records-143694659595.

Filmic impressions can be found on their website https://echo.hotglue.me/.

Crisis sparks Creativity!

Although the society in which we live is being taunted by a pandemic, there is something that might have caught your attention: creative and surprising cultural initiatives are popping up all around the world. And the Netherlands is not staying behind! Museums throughout the country have come up with online exhibitions and digital tours, event centers and concert halls offer livestreams of performances, and a theater in Amsterdam has created a corona-proof platform for the public. If the Covid-19 crisis has made one thing clear, it is that even in times of crisis, people are characterized by thinking in solution-oriented thinking.

The same goes for SIGN in Groningen. For the PROPS program, the self-sufficient record label called Broken Toaster Records, consisting of Kasper van Moll, Ide André and Jelle Slof, has come up with a creative solution to the corona problem. How can you still watch a band live in this day and age and at the same time keep a safe distance from others? Well, by cutting holes in the stage for you to stick your head through. In doing so, you are closer to the band than ever before, while at the same time maintaining a safe distance from the band as well as from fellow audience members!

The basis of the work called Group/Set/Ring /Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang can be found in the garage of the exhibition space. The room has been filled by a 150 cm high stage, in which holes have been cut 150 cm apart. These are covered by transparent umbrellas that allow the viewer to see through. The viewer crawls ‘underground’, takes a seat on one of the stools, and can safely enjoy what is taking place ‘above ground’. On these stools, the viewer is situated at the center of all activities. The space is lit up by bright neon lighting and a neon sign that reads: “Let’s make a shit show”. One of the walls has been decorated with a piece of wood in the shape of a slice of bread with a smiley face engraved in it.

Broken Toaster Records has been founded in the basement of Kunstacademie ArtEZ in Arnhem. The three-headed art collective focuses on the creation, performance, and recording of temporary bands. These performances are site-specific and performative in nature. Each band only exists for one day and performs one single show. The bands that emerge from Broken Toaster Records express themselves in unusual performances. Up until now, the fictional band has created over forty unique and surprising performances /”bands”. The performance that will take place in SIGN can most definitely be added to this list of unique and surprising performances!

SIGN is an experimental and lively platform for young artists. A focus lies on the constantly changing relationship between art, artist, and the audience. Thanks to the current crisis, these relationships are tightened. The ‘corona-proof’ stage designed by Broken Toaster Records in collaboration with SIGN is a creative and surprising way of dealing with the constraints that the current crisis brings to the cultural scene. In Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang, the stage is not just a stage, but a work of art in itself. The stage turns into an artistic medium that makes the performances, as well as the interaction between the artist and the spectators, possible. By doing so, the stage enriches the visitor’s experience. Because let’s face it, how often does it happen that you are situated less than 150 cm from the artist?

Group/Set/Ring/Crowd/Band/Crew/Bunch/Gang of Broken Toaster Records takes place in SIGN in a ‘Coronaproof’ setting where, despite all the obstacles that the current situation causes, frantic attempts are made to forge interactions between performers and audience. By thinking in solutions, the outcome of a hilarious and innovative Covid-19 proof stage has been realized. The activities by Broken Toaster Records will consist of performances with props, visuals, four music artists/bands, and performances by Broken Toaster Records itself.

The performances that will activate the stage will take place on the weekend of the 20^th and 21^st of March and on the weekend of the 27^th and 28^th of March between 15 – 20 hrs. Broken Toaster Records will be present on each of these days and the trio will be accompanied by a surprising act. On Saturday the 20^th, Harmjan Roeles will be present and on Sunday the 21^st, Lyckle, Kim and Gijsje can be found in SIGN. On Saturday the 27^th, LosDQ will be on stage and on Sunday the 28^th, OG Coltrane can be seen. Livestreams will take place on Saturday the 27^th and Sunday the 28^th of March.

Note on performances and audience: SIGN is dependent on the regulations of the government and RIVM with regard to corona whether an (limited) audience can be present at the performances. This will be further determined. If the performances with an audience are not successful, then live streams will only take place from SIGN on 27 or 28 March between 3 – 8 pm. Keep an eye on our website and social media for the latest news.