| Het
werk van Alex Winters en Jan Bokma handelt over het constant vertalen
van visie en materiaal in een veranderende context.
Het eenvoudig plaatsen van een autonoom kunstwerk is niet genoeg
maar is gerelateerd aan de omstandigheden waarin het zich presenteert.
Beiden kunstenaars bouwen installaties waarin ze zelf de omstandigheden
maken. De autonomie strekt zich daarbij uit voorbij het enkelvoudige
werk.
Alex Winters gaat uit van een huiselijke omgeving waarbij waarde
en betekenis in verhouding staan tot de gecreëerde ruimte.
Jan Bokma zoekt de grenzen op waarbij materiaal kunst wordt (en
andersom) en de zelf gemaakte institutionelecondities die dit bepalen.
Jan Bokma
(Giekerk, 1980)
beperkt zich als beeldend kunstenaar
niet tot maker maar is tevens curator en commentator van zijn eigen
oeuvre. Hij denkt daarbij na over de aard, betekenis en waarde van
zijn werk. Bij zijn installaties betrekt hij daarom de context waarin
de materialen/sculpturen zich presenteren, als onlosmakelijk geheel.
De scheiding van beeld en omstandigheden vervaagt of wordt dubbelzinnig.
Bokma zoekt grenzen op wanneer materiaal kunst wordt en welke condities
daarbij horen. Een manier waarop hij dit een plek wil geven is door
een eigen museum te ontwikkelen waarmee hij een nieuwe distantie
tot zijn eigen werk creëert. Hij doet alsof hij een klassiek
beeldhouwer is die binnen de museale context op de tradities en
conventies van de beeldende kunst varieert. Hij speelt daarbij ironiserende
wijze met o.a. materiaal zelf (b.v. purschuim) en aanwijzingen,
bewegwijzering, teksten (zoals onlangs in zijn museum installatie
in het GEM Den Haag). Voor hem is het nu mogelijk om de verschillende
fases van "de levensloop van een kunstwerk" te tonen (vanaf
ideeën, materialen, experimenten, inclusief mislukkingen, kopieën,
presentatievormen, documentatie (waarbij het eindigt in een depot).
Een volgende stap toont hij in een nieuwe installatie in Sign:
MUSEUM OF ART Documentation centre.
De beeldende kunstenaar Jan Bokma is nu tevens conservator geworden.
Wederom veranderen de waarde en waardering van zijn werken en worden
geconstrueerd door de context. Tegelijk krijgt het documentatie
centrum een artistieke connotatie en wordt een kunstwerk "an
sich".
Bokma stapelt ideeën en materiaal tot een stabiel geheel. Hij
bouwt kleine kunstwerelden waarin niet de institutionele krachten,
maar hijzelf heer en meester is.
http://www.janbokma.com
|
Alex
Winters (IJsselham, 1977)
vertaalt
zijn persoonlijke kijk op ruimtes (vanuit meerdere perspectieven)
naar verschillende media en prikkelt de toeschouwer stil te staan
bij wat hij ziet en tot het anders ervaren van een ruimte. Zijn
ruimtes zijn op sokkels geplaatste werken. De translatie van een
reële ruimte manifesteert zich in een totaalinstallatie waarbij
zijn lichaam de gemeenschappelijke textuur van alle objecten bepaalt
en het, in ieder geval wat betreft de waargenomen wereld, het algemene
instrument is van zijn begrijpen (naar Merleau-Ponty).
Alex Winters begeeft zich in de opgeworpen ruimte als ware het de
meest logische
keuze. Zijn acties zijn gerelateerd aan de opstelling, de ruimte,
aanwezige details, historische context, locatie en eigen associatie.
Op deze wijze vangt hij de ruimtelijkheid.
In
Sign toont hij ROOM 10 A/B/C: 3 monumentale objecten, elk 212.5
x 308 x 50 cm, gemaakt van diverse materialen, waaronder olieverf
op linnen en meubels op hout.
Binnen zijn werkwijze kan men Room 10 A/B/C/ zien als sokkels aan
de wand waarin een spel plaatsvindt tussen de werkelijkheid van
een ruimte en de fictieve picturale en drie dimensionale presentatie
ervan: een samenkomst van herkenning, het alledaagse en de vervreemding.
Het schilderij hangt, de meubels staan en de ruimte daarom heen
is aanwezig.
De lijnvoering is ontstaan door de restvormen. De ondergrond slingert
langs de bovenlaag van bloemen en stemmig grijs. De meubels wijken
niet. Dat wat verdwijnen zou achter de opstelling is daar gelaten.
De ruimte volgt zijn eigen contour van wat er eerst was.
http://www.alexwinters.nl
|
