ZONING ihkv Noorderlicht, Casper Rila, Nan Hao, Igor Sevcuk, Esther Kempf
ZONING
ihkv Noorderlicht fotomanifestatie
16 september t/m 28 oktober 2007
Casper Rila, Nan Hao, Igor Sevcuk, Esther Kempf
(De genomineerde films van I.S.M.A.F. Award 07 van het Media Art Festival van 20 t/m 30 september in de Videoskoop.)
(English text below)
In de groepstentoonstelling ‘Zoning‘, Signs bijdrage aan fotomanifestatie Noorderlicht 2007, is geen sprake van traditionele fotografie maar worden de grensgebieden opgezocht van fotografie met andere disciplines (zoals film, video, installatie, nieuwe media). Daarbij is het niet het middel (foto/camera) maar vooral een fotografische kijk die een rol speelt.
Casper Rila (1982, Rotterdam NL) toont digitaal bewerkte oorlogslandschappen. De sporen zijn zodanig gewist dat een sterke suggestie blijft. Igor Sevçuk (1972, Banja Luka, Bosnie en Herzegovina) heeft een filmische kijk op fotografie; door cameravoering over een foto suggereert hij geschiedenis. Esther Kempf (1980, Bafut Kamerun) maakt installaties met objecten en de ruimte. Spelend met gezichts-/camerastandpunt creëert ze de illusie van een andere realiteit. Nan Hao (1981, Beijing, China) (foto’s/video’s: “The usefulness of what it is not”) plaatst zijn lichaam in specifieke situaties waabij hij het normale in het abnormale transformeert en een relatie aangaat met het functionele.
Meer informatie over de kunstenaars en het werk:
Casper Rila (Post St. Joost Breda fotografie 2006) toont oorlogslandschappen. Rila stelt de vraag hoeverre de gruwelijke werkelijkheden in journalistieke oorlogsfotografie nog betekenis of emotie oproepen of dat er sprake is van gewenning bij de toeschouwer. Mede doordat de echt confronterende beelden veelal gecensureerd worden. Rila wil dit aankaarten, daartoe heeft hij een aantal foto’s die de censuur van de goede smaak zijn ontsprongen alsnog geretoucheerd. Zijn ogenschijnlijk mooie landschappen (Irak ,Bosnie, China, Nicaragua) blijken door de camouflage verontrustende littkens te vertonen. Op cruciale plekken waar zich in de oorspronkelijke foto iets gruwelijks heeft afgespeeld, kopieert hij de naaste omgeving in vlakje erover heen met behulp van de computer Deze digitale verstoring van het oppervlak blijkt uiterst effectief;dat wat het zicht belemmert weet de aandacht juist extra op zich te vestigen.
Igor Sevçuk (Rijksacademie Amsterdam 2005) installatie ‘Picnic’ is een foto, video hybride. De film focust op gedeeltes van een oud familiekiekje met een centraal geplaatste vaderfiguur glimlachende moeder en jongetje op de achtergrond. Dit gebeurt vanuit verschillende posities zodanig dat een verborgen politiek geladen familiegeschiedenis wordt gesuggereerd. Toegevoegde geluiden, een sporadische voice-over met onsamenhangend commentaar en ritmische montage verdoezelen het onderscheid tussen integriteit en manipulatie. Pas later, als alle fragmenten bij elkaar komen is te zien dat het kind een geweer vasthoudt. Op het uiteinde van het geweer verschijnt het
onvertaald woord -“slikar” als een code
Esther Kempf, (Rietveld Academie Amsterdam 2005) maakt installaties en gebruikt de filmcamera en de monitor om een overgang te creeeren tussen werkelijkheid en illussie. Ze maakt een compacte opstelling van kleine triviale voorwerpen en afval, in combinatie met een bepaalde ruimte. Daarbij plaatst ze een filmcamera met vast standpunt, vaak vanuit een verrassende hoek, en een monitor Het fotografische kader en gezichtspunt op de monitor van de voorwerpen en de ruimte is dusdanig dat het een andere werkelijkheid suggereert Het is met moeite te herkennen dat dit opgebouwd is uit de genoemde voorwerpen en plek. Door het gebruik van camera gaat het begrip van grootte en het vergelijk met de naaste omgeving verloren. De vervreemding onstaat doordat zowel de gecreerde werkelijkheid op de monitor als de opstelling van de voorwerpen waar deze uit voortkomt te zien zijn. Visueel ervaar je beide beelden verschillend terwijl je verstandelijk weet dat het dezelfde voorwerpen zijn. Je ervaart de essentie van wat een opname is en wat de werkelijkheid is.
Nan Hao (postacademie FMI Painting 2007 Groningen) toont foto’s, videostills en video’s waarbij hij een fotografische benadering combineert met het tijdsaspect. Door de grens uit te dagen tussen ruimte en menselijk lichaam stelt hij de urgentie aan de orde van wat in de basis menselijk en natuurlijk is. Deze ervaringen die we verloren lijken te hebben door de dominantie van de hedendaagse cultuur, technologie en materialisme stelt hij aan de orde in zijn werk. Nan Hao is zich bewust van het feit dat ons gedrag wordt geconstrueerd door verschillende funktionele culturele en sociale normen die bewerkstelligen dat we ons conformeren. In zijn werk experimenteert hij met psychologische en fysische mogelijkheden in dit dominante kader. Hij plaatst zijn lichaam in specifieke situaties, zoekt grenzen op van fysiek en psychologisch ongemak, waarbij hij het normale in het abnormale transformeert en een relatie aangaat met het functionele. Hij denkt aan zijn lichaam o.a. als sculptuur, onderdeel van architectuur, onderhevig aan mutatie en transformatie. Zo ligt hij in ‘Being living sculpture’ in de gang van de universiteit in abnormale houding stil tegen de wand terwijl de studenten langs hem snellen.
ENGLISH
Casper Rila shows war landscapes. Rila questions whether the horrifying realities journalistic war photography still has any meaning or generates emotion or if the viewer gets used to these images partly because most of the really confronting images are censored. Rila wants to bring this up and for this he has retouched a number of photos who escaped the censorship of good taste. His seemingly beautiful landscapes (Iraq, Bosnia, China, Nicaragua) appear to show disturbing scars by the camouflage. In crucial spots where something terrible has happened in the original photograph, he copies the immediate surroundings with the aid of a computer. This digital interference of the surface appears to be very effective: what looks to be covering the view draws extra attention. Casper Rila: 1982, Rotterdam NL/Post St. Joost Breda, photography 2006
Igor Sevçuk his installation ‘Picnic’ is a hybrid of photo and video. The film focuses on parts of an old snapshot with a central positioned father figure, a smiling mother and a little boy in the background. This is done from several positions that suggest a hidden politically tense family history. Added sounds, an occasional voice-over giving incoherent commentary and rhythmic editing cover up the difference between integrity and manipulation.
In the end, when all fragments fit together one can see the child is holding a gun. On the barrel of the gun the not translated word ‘slikar’ appears like a code. Igor Sevçuk: 1972, Banja Luka, Bosnie Herzegovina/ Rijksacademie Amsterdam 2005
Esther Kempf makes installations and uses camera and microphone to create a transition between reality and illusion. She makes compact formations of small trivial objects and waste combined with a specific space. She positions a fixed camera often from an unexpected angle and a television screen. The photographic frame and the viewing direction on the screen is done in a way that suggests a completely different reality. It’s hard to recognise that this has been built by the objects and the space. With the use of the camera the understanding of dimensions and it’s direct surroundings gets lost. The estrangement develops because both the created reality on the screen and the positioning of the objects are exposed. Visual you experience both images differently and at the same you know they are the same objects. You experience the essentials of a recording and reality. Esther Kempf: 1980, Bafut Kamerun/ Rietveld Academie Amsterdam, 2005
Nan Hao shows photos, videostills and videos in which he combines a photographic approach with aspects of time. Challenging space and the human body he puts up what essentially is natural and what is human. We seem to have lost these experiences by contemporary culture, technology and materialism and Hao presents this in his work. Nan Hao is aware of the fact that our behaviour is constructed by several functional cultural and social values which result in conformation. In his work he experiments with psychological and physical possibilities within this dominant frame-work. He positions his body in specific situations, searches for the borders of physical and psychological inconvenience where the normal transforms in the abnormal and engages a relationship with the
functional. He regards his body amongst others as a sculpture, a part of architecture, submissive to mutation and transformation. This is illustrated in ‘Being living sculpture’ where he lies in the hallway of university in an abnormal position while students are running by. Nan Hao: 1981, Beijing, China/ postacademie FMI Painting 2007 Groningen.