WHAT IF , Linde Ex, Aebele Trijsburg – Het Onderzoek
WHAT IF | de toekomst van het noordelijk landschap
een samenwerking van SIGN & Noorderlicht
kunstenaars: Linde Ex & Aebele Trijsburg
eindpresentatie: 31 oktober 2020 t/m 10 januari 2021
zie ook: https://www.noorderlicht.com/zien-en-doen/programma/1300-2 en https://noordenaars.nl/artistinspace/portfolio/what-if/
Vanuit een gemeenschappelijke belangstelling voor de ontwikkeling van het noordelijke landschap hebben SIGN en Noorderlicht het onderzoeksproject ‘What if’ in het leven geroepen. Kunstenaars Linde Ex en Aebele Trijsburg buigen zich gedurende 2020 over de vraag: hoe zou het toekomstig noordelijk landschap eruit kunnen zien? Vele dystopische en utopische visies zijn daarbij denkbaar.
Dit project vindt plaats in het kader van ‘Artist in Space’, het talentontwikkelingsprogramma van de Noordenaars (platform voor presentatie-instellingen en kunstinitiatieven in Noord-Nederland)
Linde en Aebele zullen hier in eerste instantie ieder vanuit hun eigen inbreng een visie op ontwikkelen. Het Voorlopig idee is dat deze visies over elkaar gelegd worden en dat ze zo samen tot nieuw werk komen, dat in het najaar van 2020 gepresenteerd gaat worden. Maar het kan ook leiden tot twee, elkaar aanvullende presentaties.
De komende maanden wordt dit work-in-progress gedeeld op onze websites en social media. Zo kan iedereen het creatieve proces van de kunstenaars en het vormgeven van dit project volgen. Linde en Aebele hebben al diverse veldtrips en experimenten ondernomen. Eerst een korte terugblik.
BLOG POSTS
28 augustus 2020
Hoi Linde,
Komende zondag laat ik de Ford Ka vol met water lopen. Ik hoop maar dat het water niet aan alle kanten ontsnapt. Een week geleden meende ik dat het werk er bijna op zat en in mijn enthousiasme heb ik toen het dashboard en de voorstoel teruggeplaatst. Gisteren heb ik na wat wikken en wegen beide weer verwijderd om een aantal dichtgestopte gaten extra te verstevigen met een laag kit. Aan de ene kant heb ik nu het gevoel dat ik alles heb gedaan om dit project te laten lukken, aan de andere kant denk ik steeds weer: ‘een auto is niet gemaakt om volgegooid te worden met drieduizend liter water, er kan van alles misgaan.’ We zullen het zien.
Groeten, Aebele
Hi Linde,
Next Sunday I will fill the Ford Ka with water. I just hope the water doesn’t escape from all sides. A week ago I thought the work was almost done and in my enthusiasm I then replaced the dashboard and the front seat. Yesterday, after some deliberation, I removed both to reinforce a number of plugged holes with a layer of sealant. On the one hand, I now feel that I have done everything I can to make this project a success, on the other hand, I keep thinking: ‘a car is not made to be filled with three thousand liters of water, anything can go wrong .’ We shall see.
Greetings, Aebele
4 augustus 2020
Maquettes – Linde Ex
De laatste twee van vier maquettes voor het project zijn geplaatst. De maquettes gemaakt van een rooster van metaal met daarop een vierkante meter gras en een van Groningse klei gebakken schaalmodel van een radiale terp, zijn geplaatst op het Strand van Bierum en in de haven van Noordpolderzijl.
De komende tijd hoop ik te ontdekken wat slib, getijden, water en verschillende (maritieme) diertjes gaan doen met het gras en de terp. De verkleinde schaal van de maquette ten opzichte van het landschap zorgt ervoor dat de maquette wordt blootgesteld aan extremen.
De maquettes worden na een aantal weken onderzocht en in kaart gebracht. De resultaten van dit onderzoek is het materiaal waarmee ik aan de slag ga voor het maken van de werken voor de uiteindelijke tentoonstelling van het onderzoeksproces in oktober 2020.
Groet Linde
Models – Linde Ex
The last two of four models for the project have been placed. The models made of a grid of metal with a square meter of grass on top and a scale model of a radial mound baked from Groningen clay are placed on the Strand van Bierum and in the harbor of Noordpolderzijl.
In the coming period I hope to discover what silt, tides, water and various (maritime) animals will do with the grass and the mound. The reduced scale of the model in relation to the landscape ensures that the model is exposed to extremes.
The models are examined and mapped out after a few weeks. The results of this research are the material I will be working on to create the works for the final exhibition of the research process in October 2020.
Greetings Linde
25 juni 2020
Hallo Linde,
Fantastisch dat je maquettes nu geplaatst zijn. Ik ben heel benieuwd wat eb en vloed ermee gaan doen. Ik ben nu bezig met het verwijderen van het interieur van een Ford Kia. De auto heeft een hele poos buiten kunnen “rijpen” en is geheel overdekt met korstmossen, een mooi symbool voor het verstrijken van de tijd. Dat mos doet me sterk denken aan jouw onderzoek waarin je speelt met de schaal van de maquettes en het omringende landschap: de bemoste carrosserie lijkt van dichtbij net een landschap. Zoals je weet ben ik van plan om de auto van binnen helemaal waterdicht te maken zodat ik hem vol kan laten lopen met water. Alleen al het verwijderen van het interieur is voor mij een avontuur. Onder het tapijt vond ik een groen potlood en vijftig cent. Ik hoop maar dat het me lukt om alle kieren te dichten. Als het zover is, levert het hopelijk interessante beelden op.
Groeten, Aebele
25 June 2020. Hello Linde,
It’s fantastic that your models are now placed. I am very curious what ebb and flow do with it.
I am now removing the interior of a Ford Kia. The car has been able to “ripen” outside for a long time is completely covered with lichens, a nice symbol for the passage of time. That moss reminds me strongly of your research in which you play with the scale of the models and the surrounding landscape: the mossy body looks like a close up landscape.
As you know I intend to make the car completely waterproof inside so that I can fill it with water.
Just removing the interior is an adventure for me. Under the carpet I found a green pencil and fifty cents. I just hope I can close all the gaps. When the time comes hopefully it will yield interesting images.
Greetings, Aebele
20 juni 2020
Beste Aebele,
Op het moment ben ik op verschillende manieren met het project bezig; lezen en onderzoeken, materiaal experimenten met klei, slib en andere materialen en fysiek werk. Afgelopen week heb ik twee maquettes geplaatst. Aan het IJsselmeer in een oude poel die vroeger gebruikt werd om water te zuiveren, met zoet water dus. Hij ligt vlak naast de kust van wat ooit de Zuiderzee was, nog voor de lage dijk die er ook ligt. Soms overstroomde dit gebied dus ook. Ook heb ik een maquette geplaatst in een komberging in de haven van Lauwersoog. Twee hele verschillende plekken en twee hele verschillende ervaringen.
De poel bij Hege Gerzen aan het IJsselmeer stond droog, anders dan de laatste keer dat ik er was. Ik ben dus heel benieuwd hoe dit uit gaat pakken. Misschien moet ik de maquette veel langer laten staan dan ik gedacht had, om de invloed van water en locatie echt een rol te laten spelen.
De komberging in Lauwersoog (foto) is compleet anders, bij het plaatsen werd het vloed en kon ik dus de extreem snelle verandering zien. De plek was eerst voor een groot deel gevuld met slib, een soort halfrond strand tussen de pieren waar je tot je knieën in wegzakt. Maar toen de vloed opkwam, zag ik al snel dat de plek die ik voor ogen had absoluut te heftig zou zijn. Het water kwam enorm snel op en de golven waren extreem voor de lage maquette. Precies waar ik op gehoopt had dus. Een extreme uitvergroting van het effect van getijden en water op een omgeving. Uiteindelijk heb ik een plek gevonden die niet zo extreem is dat de maquette meteen weg zou slaan, maar waar de getijden wel hun invloed kunnen uitoefenen.
Groet,
Linde
20 June, 2020
Dear Aebele,
At the moment I am working on the project in different ways; reading and researching, material experiments with clay, silt and other materials and physical work.
Last week I placed two scale models. At the IJsselmeer in an old pool that in earlier days was used to purify water, now filled with fresh water. It is located right next to the coast of what was once the Zuiderzee, just before the low dike. So sometimes this area also flooded. I also placed a model in a storage area in the harbor of Lauwersoog. Two very different places and two very different experiences.
The pool at Hege Gerzen on the IJsselmeer was dry, unlike the last time I was there. So I am very curious how this will work out. Maybe I should leave the model much longer than I thought for the influence of water and location to really play a role.
The reservoir in Lauwersoog (photo) is completely different, when the tide came in I could see the extremely fast change. The place was initially largely filled with silt, a kind of semi-circular beach between the piers where you can sink in to your knees. But when the tide came in, I quickly saw that the place I had in mind would be absolutely too intense for the model. The water came up very fast and the waves were extreme for the low model. Exactly what I had hoped for. An extreme enlargement of the effect of tides and water on an environment. Eventually I found a place that is not so extreme that the model would immediately be washed away, but where the tides do have an influence.
Greetings,
Linde
11 juni 2020
Hoi Linde,
In Holwerd liggen plannen klaar om de dijk open te maken en zeewater naar een nieuw kunstmatig meer te leiden. De initiatiefnemers willen leegloop tegengaan, maar ook een nieuw getijdengebied creëren met ruimte voor vogels en vissen. Er wordt een ingenieus regelwerk in de dijk geplaatst waardoor de getijden wel binnenkomen maar het sediment niet. Het sediment is ongewenst voor de pleziervaart.
Ik ben juist op zoek naar een regelwerk om sediment binnen te halen, om binnendijkse gebieden die door inklinking en ontginning ten opzichte van de zeespiegel zijn gedaald weer te laten aanwassen. Het idee is vergelijkbaar met het experiment op het Deense eiland Funen, waar je me op wees. Het moeilijke aan onze situatie is dat het land achter de dijk vaak lager ligt dan de zee bij hoog water. Ik heb daarom een omgekeerde versie van het regelwerk voor Holwerd bedacht waarmee slib en zeewater gereguleerd kunnen worden binnengelaten (zie tekening). Het is maar een sullig schetsje, maar iets dergelijks zou misschien iets kunnen betekenen voor de ophoging van het land, voor allerlei getijdenplanten, voor waddenvogels en voor dieren die in het slib leven.
Groeten, Aebele
Hey Linde,
In Holwerd, there are plans to open the dyke and lead seawater to a new artificial lake. The initiators want to prevent runoff, but also create a new tidal area with space for birds and fish. An ingenious framework is placed in the dyke so that the tides do enter, but the sediment does not. The sediment is undesirable for recreational sailing.
I am just on the other hand for a framework to bring ín sediment, to regenerate areas inside the dykes that have fallen in relation to sea level due to settling and reclamation. The idea is similar to the experiment on the Danish island of Funen, which you pointed out to me. The difficult thing about our situation is that the land behind the dyke is often lower than the sea at high tide. That is why I came up with an inverted version of the framework for Holwerd, that regulates sludge and seawater (see drawing). It is only a simple sketch, but it might mean something for the elevation of the land, for all kinds of tidal plants, tidal birds and animals that live in the silt.
See you, Aebele
3 juni 2020
Hoi Aebele,
Ik ben in contact met een aantal marien biologen die me verder kunnen helpen met mijn onderzoek naar de bodemdieren die wellicht in mijn maquettes kunnen gaan zitten. Toen ik bezig was met de klei die we opgroeven in Groningen zag ik al een interessant exemplaar, ik ben benieuwd wat het is…. Ik ben nu bezig met het tekenen van veel voorkomende bodemdieren, hoe ze leven en de kust beïnvloeden (foto). Wist je bijvoorbeeld dat de zager graszaden meeneemt in zijn tunnel om ze daar te laten ontkiemen? Een beetje boer spelen…
Afgelopen week ben ik naar Hege Gerzen geweest, aan het IJsselmeer in Friesland, om te kijken naar een locatie die nu wordt gebruikt voor recreatie. Interessant is dat daar een natuurlijke hoogte is in het landschap, ontstaan in de ijstijd, die vrij ver het land in loopt en aan één kant overgaat in een aangelegde dijk. Er zijn daar twee locaties die ik overweeg voor het plaatsen van een maquette; een aan het IJsselmeer zelf en één net naast de kust, in een natuurlijke poel die al heel lang bestaat en werd gebruikt om water te zuiveren. Ik houd je op de hoogte en ik ben heel benieuwd naar jouw vorderingen.
Groet,
Linde
June 3, 2020
Hi Aebele,
I am in contact with a number of marine biologists who can help me with my research on the benthic animals that may be included in my models. When I was working on the clay we dug up in Groningen, I already saw an interesting specimen, I am curious about what it is…. I am now drawing many common benthic animals, how they live and affect the coast. (image). Did you know, for example, that the sawyer takes grass seeds into his tunnel to germinate there? Playing farmer …
Last week I went to Hege Gerzen, on the IJsselmeer in Friesland, to take a look at a location that is now used for recreation. Interesting: there is a natural height in the landscape, created in the Ice Age, which runs quite far into the country and on one side turns into a landscaped dike. There are two locations I consider for placing a scale model there; one on the IJsselmeer itself and one just off the coast, in a natural pool that has been around for a long time and was used to purify water. I will keep you informed, and I am very curious about your progress.
Warm regards,
Linde
26 mei 2020
Hallo Linde,
Afgelopen zaterdag ben ik naar Schiermonnikoog gegaan om een kijkje op de kwelders te nemen. Het bizarre toeval wilde dat ik Carlien Bootsma op het veer tegenkwam. Zij schreef een serie artikelen over de zeespiegelstijging op het wad. Carlien gaf mij het telefoonnummer van de boswachter van Schiermonnikoog. Zij kon mij precies vertellen waar ik moest zijn. Ik bezocht eerst de jonge kwelder op Het Rif (foto). Het was niet zompig, zoals ik verwachtte, maar juist goed begaanbaar. Er groeide veel zeekraal en lamsoor. De snelheid waarmee het zeewater bij vloed het land op kroop maakte grote indruk op mij. Ik ben ook nog op de kwelder bij Kobbeduinen geweest. Kennelijk leent het landschap zich goed voor extensieve veeteelt; bij een brede getijdengeul kwam ik een zootje koeien tegen. De internetpagina die je stuurde, suggereert dat een open verbinding met zee soms beter voor landbehoud is dan dijken. Kwelders kunnen, in tegenstelling tot polders, met de zeespiegel mee stijgen. Uit onderzoek van Bureau Waardenburg bleek dat kwelders bovendien meer, sneller en langer CO2 kunnen opslaan dan bossen. Hier is ook link naar de artikelen van Carlien Bootsma. Groeten, Aebele
May 26, 2020 Hey Linde
Last Saturday I went to Schiermonnikoog to take a look at the salt marshes. As a bizarre coincidence I met Carlien Bootsma on the ferry. She has written a series of articles on sea level rise on the mudflats. Carlien gave me the telephone number of the ranger of Schiermonnikoog. She could tell me exactly where to go. I first visited the young salt marsh at Het Rif (photo). It was not swampy, as I expected, but rather passable. A lot of samphire and sea lavender grew there. The speed at which the seawater crept onto the land at high tide made a big impression on me. I also went to the salt marsh near Kobbeduinen. Apparently, the landscape lends itself well to extensive livestock farming; at a wide tidal channel I ran into a lot of cows. The internet page you sent suggests that an open connection to the sea is sometimes better for land conservation than dikes. Salt marshes, unlike polders, can rise with sea level. Research by Bureau Waardenburg showed that salt marshes can also store more, faster and longer CO2 than forests. Here the link to the articles of Carlien Bootsma. Regards, Aebele
16 mei 2020
Beste Aebele,
Na onze zwerftochten door Groningen en Friesland begint mijn werk nu meer vorm te krijgen. Ik orden al mijn bevindingen over het leven in op wierden en terpen, de bodemdieren die leven in de kwelders, materiaalproeven en losse gedachten nu op een groot vel papier in mijn atelier. (Onderzoek What If/ zie foto) Van Mans Schepers (Landschapshistoricus) kreeg ik goede afbeeldingen van historische wierden en terpen en aangevuld met mijn eigen bevindingen heb ik nu twee kleimodellen gemaakt om aan de kust te plaatsen, met klei die wij hebben opgegraven in Groningen. (zie foto) De modellen zijn gebaseerd op een radiale terp waar de huizen rond een dobbe (waterplas voor zoet water) stonden. Dit simpele model wordt de basis van de maquettes die ik snel hoop te gaan plaatsen. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat met jouw onderzoek naar de historie van het landschap. Heb je wat gehad aan het artikel dat ik je stuurde? (https://www.waddenacademie.nl/wetenschap/wadweten/wadweten-2018/als-de-dijken-wijken) Groet Linde
May 16 2020 Dear Aebele
After our wanderings through Groningen and Friesland, my work is now starting to take shape. At the moment I organize all my findings about life on mounds and terps, the benthic animals that live in the salt marshes, material tests and loose thoughts on a large sheet of paper in my studio. Landscape historian Mans Schepers supplied me with good images of historical mounds and terps and combined with my own findings I have made two clay models to place on the coast, with clay that we excavated in Groningen. The models are based on a radial mound where the houses were arranged around a float (pond for fresh water). This simple model will be the basis of the models that I hope to install soon. I am very curious about your research into the history of the landscape.(https://www.waddenacademie.nl/wetenschap/wadweten/wadweten-2018/als-de-dijken-wijken) Warm regards, Linde
Februari – april 2020
Linde en Aebele hebben de afgelopen maanden het Groninger en Friese landschap rondom de dijken een aantal maal bezocht. Zo struinden ze al door Noordpolderzijl en Paezumerlannen. Ze maakten kennis met de bodem van dit type gebied, door te graven en dit te fotograferen. Ook namen ze stukken klei uit de bodem mee om te gebruiken en te verwerken als grondstof voor het maken van aardewerk en maquettes. Daarnaast bezochten ze Museum Wierdenland en een pottenbakkerij in Workum om meer te leren over de historie van het noordelijk landschap en de grondstoffen die het produceert. Naar aanleiding hiervan hebben Aebele en Linde al diverse klei-experimenten gedaan.
Linde en Aebele gaan je wekelijks op de hoogte houden van hun project. Houd de website en socials in de gaten.
Hoewel het werkproces van Linde en Aebele door de omstandigheden rondom corona ietwat is vertraagt, lijkt de communicatie met instanties weer langzaam op gang te komen zodat een nieuwe fase kan worden ingegaan in het onderzoeksproject…
Bio’s
Linde Ex is geïnteresseerd in de dagelijkse dingen waar je langs fietst of overheen loopt, die je gedachteloos tot je neemt of gewoon negeert. Linde is geïnteresseerd in de sporen van deze niet-menselijke werelden, waarvan je als mens met je fysieke en mentale beperkingen onmogelijk volledig deel kan uitmaken. Zo was een verzameling dode huisvliegen uit haar vensterbank de directe aanleiding voor het maken van de video-serie ‘How to connect with strangers’ (2018). Linde werkt graag samen met kunstenaars uit andere disciplines en wetenschappers, die haar stimuleren om andere perspectieven in te nemen.
Aebele Trijsburg is voortdurend op zoek naar betekenis, in zijn ogen een essentieel ingrediënt voor begrip en voor concepten als waarheid en goedheid. Hij is, in zijn eigen woorden, een sceptische optimist. De moeite die hij heeft om de wereld als zinvol te ervaren komt tot uiting in zijn werk: beelden die tegelijkertijd verhalend en vreemd zijn. Het verhalende karakter zet aan tot interpretatie, de surreële kant blokkeert de weg naar eenduidigheid. Zo probeert hij te laten zien dat één ding steeds van betekenis kan veranderen.
Linde Ex (1983) is interested in the traces of non-human ‘worlds’ that are often ignored or overlooked. In her work she examines these other realities, always looking for ways to understand some of this non-human perception. Linde works from a broad research perspective and likes to collaborate with other art disciplines and scientists, who encourage her to look at things from different angles. Because she always starts from the research process, the final works she creates are always different in nature. She made for example videos, installations, drawings and books. Material research is also an important way of approaching a subject in her work.
Aebele Trijsburg (Barchem, 1991) graduated from Minerva Academy in Groningen (NL) in 2013. He has worked as a multidisciplinary artist since then. His work includes paintings, photographs and three-dimensional objects. Aebele is constantly looking for ways to understand the world. This process produces images that are simultaneously narrative and strange. The narrative character encourages interpretation, the surreal side blocks the way to clarity. In this way, his work depicts the dynamics between knowledge, symbolism and matter.