STRATISFIED CINEMA Erik Tode, Kasper Jacobs, Suzanne Posthumus, Emma van der Put, Peter van der Es
Stratisfied Cinema
16.10 t/m 31.10 2010
Erik Tode, Kasper Jacobs, Suzanne Posthumus, Emma van der Put, Peter van der Es
Opening: zondag 17 oktober 15.30 uur
Stratisfied Cinema = de gelaagde film op de grens van beeldende kunst; niet narratief, zonder filmische clichés, maar met een eigenzinnige benadering. Stratisfied Cinema is gelardeerd met documentair-achtige shots, hergebruikt materiaal, registraties, (geluids)fragmenten, commentaren en verwijzingen naar kunst en kunstenaar.
De films van Erik Tode (Rotterdam, 1982) zijn onderdeel van een serie – Speaking Tubes -waarin hij de ondertiteling van bestaande films heeft bewerkt tot een eigen tekst. Daarbij wordt ingespeeld op universele begrippen wat verwarring te weeg brengt over de authenticiteit van de vertaling. De ondertitels beschrijven verhoudingen tussen verschillende professies binnen de kunstwereld (zoals een kunstcommentaar, een dialoog tussen kunstenaar en criticus) en gaan gepaard met hevige emoties. Zo voorziet hij met zijn werk de alledaagse frustraties binnen de kunstwereld van een stem. De uiting van dit sentiment wordt echter overgelaten aan het acteerwerk… of juist aan de kijker?
Kasper Jacobs film ‘Electric Stars on Mars’ heeft een deels documentaire-achtige opzet met performance elementen. Personen verkennen, veroveren en maken zich een stuk braakliggend, verwaarloosd terrein eigen, alsof zij ruimtevaarders zijn die voor het eerst een nieuwe planeet betreden en sporen ontdekken van een verloren gegane beschaving.
Onderdeel van de zoektocht zijn bandopnames met commentaren over de relatie van de mens tot dit gebied.
Suzanne Posthumus onderzoekt in de video ‘Like Paris Hilton’ de status van ‘de kunstenares’. Aan de voet van de Sacre Coeur in Parijs, op het plein voor de Brandenburger Tor in Berlijn en op de Ramblas in Barcelona poseert zij als dit stereotype. De camera is daarbij gericht op omstanders die door een interviewster aan de tand worden gevoeld over hun beeld van de kunstenares: arm, dronken en een beetje gek, iemand die men niet serieus hoeft te nemen. Uiteindelijk blijkt zelfs geen van de omstanders ook maar één naam van een bekende kunstenares te kunnen noemen. Wordt echte kunst nog altijd door mannen gemaakt?
In de film ‘Scenes uit een avond’ van Emma van der Put reconstrueren negen losse scènes de gebeurtenissen van één avond. Door eigenzinnige montage, dwalend cameragebruik, niet gefocust beeld, worden het uitgelichte fragmenten van een eigen, gemanipuleerde werkelijkheid. Zinloos, nietig, banaal; de mens lijkt zich in een tijdloze tragedie te begeven.
Peter van der Es beziet en behandelt zijn werk als schilderijen. Zijn bron is de fantasierijke schijnwerkelijkheid van de Hollywoodfilm, die een vertrouwde plek is geworden als verbeelding en substituut van onze angsten en dromen. Hij isoleert, collageert fragmenten uit het collectieve filmbeeldenarchief tot nieuwe scènes en schept associatieve, vervreemdende verbanden.
English text:
Stratisfied Cinema
16.10 to 31.10 2010
Erik Tode, Suzanne Posthumus, Kasper Jacobs, Emma van der Put, Peter van der Es
Stratisfied Cinema = the layered film on the verge of visual arts; not narrative, without motion picture clichés but with a stubborn approach. Stratisfied Cinema is interlaced with documentary-like shots, re-used material, registrations, (sound)fragments, comments and references to art and artist.
In his film from the series Speaking Tubes existing movies are personally subtitled by Erik Tode. He attaches daily frustrations within the art-world to intense emotions of which the expression is left to the acting….or to the viewer?
Kasper Jacobs‘ film ‘Electric Stars on Mars’ combines a partly documentary-like style with performance elements. Explorating, conquering, making its own a piece of non-used, neglected territory as seen from the perspective of a person who, as it were, enters a new planet and discovers the traces of a lost civilisation.
Suzanne Posthumus poses in ‘Like Paris Hilton‘ as ‘the female artist’ on several public spots in Paris (Sacre Coeur), Berlin (Brandenburger Tor) and Barcelona (Ramblas). From the comments of bystanders the stereotype image of ‘the woman as an artist’ is apparent.
In ‘Scènes uit een avond‘ (Scenes from an evening) by Emma van der Put nine loose scenes reconstruct the events of one evening. By headstrong editing, wandering use of the camera, non-focused images the scenes become highlighted fragments of a personal, manipulated reality. Useless, void, banal; the human being seems to enter a timeless tragedy.
Peter van Es regards and treats his work as paintings. He isolates, makes collages from fragments out of the
collective film-imagery archives into new scenes and creates associative, alienating contexts.