SOUNDS TO SEE Nuni Weisz, Miyuki Inoue, Max Franklin, Jesus Canuto Iglesias  

Max Franklin: a container of two movements

SOUNDS TO SEE
7 t/m 30 november

Nuni Weisz, Miyuki Inoue, Max Franklin, Jesus Canuto Iglesias  

OPENING donderdag 7 november in SIGN van 17.00-19.30 uur.
In samenwerking met Sounds of Music festival.

Miyuki Inoue presenteert haar Site specific singing op 2 locaties:

7-11 in de Der A-kerk, A-kerkhof 2 van 20.00-20.30 uur. Met ‘Focus Vocaal’ koor (voorprogramma Sounds of Music, let op entree!).

8-11 in SIGN, Winschoterkade 10 van 17.00-17.30 hrs. (gratis). Zangers: Lola Diaz Cantoni, Bernd Eilts, Michiel Teeuw, Hinke-Ann Eleveld.

SOUNDS TO SEE toont interactieve interdisciplinaire werken en performances op de grens van beeld, installatie, geluid en muziek.
De monumentale performatieve installatie A Dialogue of Four van Jesus Canuto Iglesias is een samenspraak tussen geluid en spiegelbeeld.
A Container in two Movements van Max Franklin bestaat uit 2 abnormale geluidsmachines in de vorm van een platenspeler en synthesizer. Ze functioneren als instrumenten en als geluidsbronnen. De anonieme kunstenaar en argeloze deelnemer kunnen hier invloed op uit oefenen en rekken zo de definities op van uitvoerder en uitvoering. Zie https://p.eertu.be/videos/watch/8f786cb3-68f0-4f30-a144-77cc6dd82cad
De zelfgemaakte sculpturale muziek instrumenten van Nuni Weisz kunnen bespeeld worden door het publiek.
In Site-Specific Singing observeren Miyuki Inoue en haar zangers de ruimte en zingen ermee. Haar onderzoek gaat over de analoge versterking van de stem waarbij ze een combinatie gebruikt van ‘ready mades’, architectuur, landschappen en andere stemmen.

(english)
SOUNDS TO SEE
7 till 30 November

Nuni Weisz, iyuki Inoue , Max Franklin, Jesus Canuto Iglesias

OPENING Thursday 7 November at SIGN from 17.00-19.30 hrs.  In collaboration with Sounds of Music festival.

  Miyuki Inoue, Site specific singing:

7-11 at the Der A-kerk 20.00-20.30 hrs. With choir ‘Focus Vocaal’ (support act Sounds of Music incl. entree!).

8-11 at SIGN 17.00-17.30 hrs. Singers: Lola Diaz Cantoni, Bernd Eilts, Michiel Teeuw, Hinke-Ann Eleveld.  (free)

SOUNDS TO SEE shows interactive interdisciplinary works and performances on the edge of image, installation, sound & music.

The monumental performative installation A Dialogue of Four by Jesus Canuto Iglesias is a dialogue between sound en mirror images.  A Container in two Movements of Max Franklin is a pair of anomalous sound machines existing in the forms of turntable & synthesizer. They act as instruments, and modes of distribution acted upon by anonymous artists and unaware participants skewing the definitions of performer and the performed. See https://p.eertu.be/videos/watch/8f786cb3-68f0-4f30-a144-77cc6dd82cad
The selfmade interactive sculptural music instruments of Nuni Weisz can be played by the visitors.  In Site-Specific Singing, Miyuki Inoue and her singers will observe the space and sing with it. Her research is about analogue amplification of voice, using a combination of readymade objects, architectures, landscapes and other voices.

Over de kunstenaars: NL en Engels

Miyuki Inoue (1984 Japan): “Ik ben een kunstenaar die werkt met performatieve installaties, participerende performances, sounds installaties. Mijn onderzoek gaat over de analoge versterking van de stem waarbij ik een combinatie gebruikt van ‘ready mades’, architectuur, landschappen en andere stemmen.”
In Site-Specific Singing, Miyuki Inoue en haar zangers observeren de ruimte, zingen ermee en tasten hem af. Gebouwen hebben openingen en holtes net als ons menselijk lichaam. In een interieur zijn veel elementen op mee te zingen: kleine ruimtes om de stem te verbergen, deuren die open en dicht kunnen, buizen om geluid te geleiden. Stemmen galmen door de ruimte en echo’s weerkaatsten in het gebouw.

“I am artist. I work with performative installation, participatory performance, sound installation, etc. I research about analogue amplification of voice, using a combination of readymade objects, architectures, landscapes and other voices.”
In Site-Specific Singing, Miyuki Inoue and her singers will observe the space, sing with it and sense it. The building has openings and cavities like our body. There are many elements to sing with: small rooms to hide the voice, doors that open and close, echoes back from the space, strange reverbs, pipes to transmit the sound, etc. Voices will echo in the space and move around.

Nuni Weisz (Venezuela 1985, opgegroeid in Israel.)
Nuni Weisz laat je onderdompelen in een wereld van klanken. Ze neemt je mee op haar zoektocht naar betekenis en een poging om haar wereld te (be)grijpen. Ze toont zelfgemaakte muziekinstrumenten met voorwerpen en materialen uit een onverwachte, niet muzikale context. Het geheel heeft ook een sculpturale kwaliteit . Zoals vijf voetpompen die een mondharmonica bespelen of een bladhark omgevormd tot tokkelinstrument. Of een grote cirkelvormige papieren band met perforaties en tekeningen die door een muziekdoosje gedraaid wordt en geluid voortbrengt.
In haar werk laat Nuni zich leiden door haar gedachtengang en het vrijelijk associëren. Het levert werken op die door een grote speelsheid gekenmerkt worden. Nuni nodigt je uit om de ruimte tussen je gedachten te betreden. Nuni gaat er van uit dat het opnemen van alle informatie uit onze omgeving niet volgt uit het puur waarnemen maar ook uit het herinterpreteren en associëren, hetgeen nieuwe invalshoeken biedt.
Zij zegt:
“Ik zou een geel centrum willen hebben net als een spiegelei en mijn gedachten hyperlinken, zoals een knooppunt of een kruiswoordraadsel, allemaal als een associatieve, niet-lineaire, methode van een doorgaand proces. Elk punt is een goede start. We leven binnen onszelf, en zien op z’n kop, daarna draait ons brein het voor ons om. Informatie van de omgeving absorberen is niet gewoon een beeld van de wereld zoals het op het netvlies belandt. Maar een systeem van interpretatie die gebruik maakt van alle opgebouwde kennis op zoek naar betekenissen, zichzelf verterend tot iets nieuws dat zichzelf weer zal voeden op weg naar nieuwe pogingen om de wereld te (be)grijpen.”

(“I want to have a yellow center like a soft boiled egg and hyperlink my thoughts, like a junction or a crossword puzzle, all as an associative nonlinear method to an ongoing process. any point will be a good start. We live inside ourself, and see upside down, then the brain turns it around for us.
absorbing information from the environment, its not merely a picture of the world as it falls on the retina.But rather an interpretation system, using all prior knowledges acquired to find meanings, digesting it to sum thing new that will feed itself once more and turn into attempts at understanding”.)

Jesus Canuto Iglesias werd in 1992 in Madrid geboren. Zijn opleiding kreeg hij in Spanje, de Verenigde Staten, Frankrijk en Nederland. Hij studeerde onlangs af op Artscience van de interfaculteit van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Opgeleid als fotograaf, is hij een multidisciplinair kunstenaar die zich richt op het maken van kunst dat rijk is aan conceptuele ideeën en zintuiglijke overbrenging. Hij heeft een bijzondere interesse in het ter discussie stellen van het nut van kunst en muziek zowel voor het individu als het collectief maar ook het gebruik van kennis van verschillende psychologische vooroordelen als conceptuele en methodologische achtergrond van zijn werk. Niet alleen een rol overlatend aan het zintuiglijke, interactieve of conceptuele element, bestaan zijn kunstwerken uit installaties die altijd vraagtekens plaatsen bij de doorgemaakte ervaring. Hij maakt gebruik van traditionele methodes en technieken bij het maken maar ook van technologische elementen in zijn kunstwerken.

Jesus Canuto Iglesias was born in Madrid in 1992. His education was based in Spain, The United States, France and The Netherlands. He recently graduated from Artscience from the Interfaculty within the Royal Academy of Art of The Hague and the Royal Conservatoire of The Hague. A trained photographer, he is a multidisciplinary artist focused in the creation of art that is rich in conceptual ideas and sensorial transmission. He has a high level of interest in discussing the purpose of Art and Music for the individual and the collective, as well as the usage of the knowledge of different psychological biases as conceptual and methodological backgrounds to his work . Not leaving only the role of sensorial, interactive or conceptual elements; his artworks consist of installations that always ask a question about the experience lived. He makes use of traditional creation methods and techniques as well as of technological elements in his artworks.

Max Franklin speelt met code, open source software en internettechnologie om geluid, webpublicaties en vreemde publiciteitskanalen te maken. Deze facetten komen tevoorschijn als projecten en oefeningen in het klaslokaal voor jonge studenten grafisch ontwerpen in een poging hun perceptie van digitaal publiceren te veranderen en de vooronderstelling rond webontwerp te ontkrachten. De webtechnologie en het gebruik van geluid in Max zijn onderzoek, werpen een nader licht op het technologische ecosysteem dat wij als vanzelfsprekend ervaren. Aangezien het publiceren van geluid grotendeels is aangepast door online publishing, staat het model om het onderdrukkende kapitalisme te belichten van de mogelijkheden van naar buiten brengen. Opgeleid als jazz muzikant voegt hij een improvisatorisch karakter toe aan zijn werk dat hem in staat stelt om hiërarchieën en conservatisme aan de kaak te stellen dat in programmeren, webontwerp en muziek wordt aangetroffen. Een open source mentaliteit omarmend, verwijdert hij zichzelf als eigenaar en auteur in een poging de last te verlichten van een product gericht, transactie praktijk.

A container in two movements
‘Mijn werk heeft twee verschijningsvormen. Het een als een platenspeler, de ander als een kleine synthesizer. Een samenvatting van hun functioneren.
De platenspeler is een kapotte en gemodificeerde vinyl platenspeler met ingebouwde versterker waar een Raspberry Pi is ingebouwd. De Raspberry Pi is voorzien van een minimale versie van Linux en een gedeelte van het open source audiosoftware Pure Data. Pure Data leest de data van de vinylplaat dat normaal gesproken ontworpen is voor club dj’s om hun digitale audiobestanden af te spelen en te controleren met analoge draaitafels. In dit geval gebruik ik een standaard platenspeler, een zeer specifiek ontworpen audiogereedschap voor dj-en hack het met gebruik van open source hardware en software.
Pure Data leest de plaat en uit de tijdcode data, waarschijnlijkheid gegenereerd door de software, hardware mankementen en enkele compositorische keuzen, wordt geluid samengesteld. Dit op zijn beurt wordt weer ten gehore gebracht vanuit een open source Raspberry Pi versterker verbonden met audio voelers/resonatoren die in de aangepaste behuizing zijn ingebouwd.
De plaat heeft alleen elektriciteit nodig om te functioneren, geen netwerk of externe geluidsoutput is nodig. Het geluid zal in de ruimte verspreiden en daarom niet goed samen gaan met andere werken die luidsprekers gebruiken. Het geluid is ook weer niet zo hard dat het niet kan bestaan naast werken waarbij koptelefoons worden gebruikt.
De synthesiser is een verzameling Eurorack synthesizer modules (een formaat van een modulaire synthesizer) waarvan de meeste open-source zijn. De modules bevatten een externe audio-send, in/uit multiplier, effectapparatuur, Midi naar CV control en een aan te passen software module. Deze aan te passen module draait op Raspberry Pi met een lichte Linux-versie en Pure Data (zoals hiervoor aangegeven: een open-source audio software omgeving). Pure Data streamt live vanaf een autonome Ice Cast server en ook terug voor publieke uitzending. De stream naar de synthesizer zal regelmatig/onregelmatig worden voorzien van geïmproviseerde soli of groepsperformances, omgevingsgeluid, gesproken woord of door een computer gegenereerd samengesteld werk. De module zal 24/7 uitzenden en beschikbaar zijn via een toegankelijke link op een daarvoor ingerichte website.
Deze lijn is volledig zelfbeheerd en zelfonderhoudend en maakt uitsluitend gebruik van open-source software. Interventies worden gemaakt door anonieme kunstenaars en argeloze deelnemers. Het werk kan geïnstalleerd worden ofwel met gebruik van een set stereo luidsprekers of koptelefoon. Ideaal zou zijn met luidsprekers, want als iemand de synthesizer wil beïnvloeden dan wordt dit ook ter plekke een performance.’

(English)
Max Franklin plays with code, open source software and internet technologies to make sounds, web based publications, and strange publishing pipelines. These facets appear as projects and classroom exercises for young graphic design students, in an effort to change their perceptions of digital publishing and break predispositions of web design. The technology of the web and the use of sound in Max’s research examine the technological ecosystem that we take for granted. As the publication of sound has largely been commodified through online publishing, it stands as an example to highlight oppressive capitalism upon modes of publication. Trained as a jazz musician, he brings an improvisational approach to his work which allows him to challenge hierarchies and conservatisms found in programming, web-design, and music. Embracing an open source mentality, he removes himself as owner and author in an attempt to alleviate the onus of a product based, transactional practice.

IN SIGN: A container in two movements
‘My work is taking two small forms, one as a record player the other as a small synthesiser. A summary of what they are and how they function
The record player is a broken and modified vinyl player with integrated amplifier that has a RaspberryPi built into it. The raspberry pi runs a very minimal version of Linux and an open source piece of audio software called Pure Data. Pure Data reads data from a vinyl record that is normally designed for Club DJs to play their digital audio files and control them through analogue vinyl decks. Here I take a household record player, a very specific piece of audio gear designed solely for DJing, and hack it using open-source hardware and software. Pure Data reads the record, and from this time-code data, probability generated by software, hardware glitches and some compositional choices, synthesises audio. This in turn is emitted from an open-source RaspberryPi add-on amplifier connected to Audio Exciters/Resonators which are built into the custom housing.
The record only needs power to function, no network or external audio output is necessary. The sound will emanate into the space, so would not be suited to be with other pieces that will be playing through speakers. However the audio will not be very loud, so would be fine next to pieces that involve headphones.
The synthesiser is a collection of Eurorack synthesiser modules (a format of modular synthesiser), most of which are open-source. The modules include an external audio send, in/out multiplier, effects unit, Midi to CV control, and a software customisable module. This customisable module is running a RaspberryPi which is running a lightweight distribution of Linux, and Pure Data (as mentioned above, an open-source audio software environment). Pure Data is live streaming from a self hosted Ice Cast server, and again back to it for public broadcast. The stream to the synthesiser will be regularly/irregularly streamed to in the forms of improvised solo or group performances, ambience, spoken word, or generative computer synthesised work. The module will be broadcasting 24/7 with a public link made available on a dedicated website. This pipeline is completely self-hosted and self-maintained, and utilises exclusively open-source software. Interventions will be made by anonymous artists and unaware participants. The work can be installed either using a stereo speaker pair, or headphones. Ideally it would be through speakers so that when someone wants to manipulate the synthesiser in the space. This too becomes a local performance.’