‘Some things to talk about’ Milena Anna Bouma, Ceel Mogami de Haas, Dagmar Stap, Daan Muller

‘Some things to talk about’
Milena Anna Bouma, Ceel Mogami de Haas, Dagmar Stap, Daan Muller

5 t/m 28 september 2019
OPENING vrijdag 6 september 17.00 uur

Voorwerpen en materialen transformeren zich en stellen hun relatie met ons ter discussie.
Zij herzien hun functie, vervreemden hun betekenis tot aan personificatie toe en kunnen zelfs als spreekbuis dienen.

Kunstenaars maken nieuw werk passend in dit concept.

-Milena Anna Bouma
Door objecten in een niet-alledaagse omgeving te plaatsen, geeft zij aan dat voor bijna alle objecten al op een dwingende manier het gebruik is voorgeschreven. Zoals objecten die situaties ‘leuk’, ‘fijn’ of ‘feestelijk’ zouden moeten maken. Door gebruiksvoorwerpen nutteloos te maken of juist hun functionaliteit te overdrijven, is te zien hoe de ware aard van een object op de voorgrond treedt. Hiermee wordt de oorspronkelijke functie minder bepalend voor het gebruik van een voorwerp, waardoor er nieuwe -onder andere esthetische- mogelijkheden ontstaan.
www.milenaannabouma.nl/

Dagmar Stap zet met haar handschrift van borduren dagelijkse voorwerpen in een nieuw licht. In de huidige consumptiemaatschappij is alles snel en tijdelijk en wordt onze afvalberg steeds groter, maar bij Dagmar krijgen oude verpakkingen, blikjes en bonnetjes een eeuwig bestaan. Daarmee staat in haar werk een bijzondere tegenstelling centraal: eenmalig gebruik tegenover het tijdrovende werk van het borduren. Waardeloos afval als kostbare kunst.
https://www.instagram.com/dagmarstap/

De interdisciplinaire praktijk van Daan Muller omvat onder meer sculptuur, tekst, objecten, en radio en vindt meestal vorm in installaties. In zijn geënsceneerde scènes werken objecten-van-twijfelachtig-nut en ongedefinieerde personages op elkaar in; samen roepen ze het ene moment empathie op, en het andere een verwarrende, sinistere sfeer.
In deze gecreëerde spanning worden zekerheden en aannames bevraagd terwijl conclusies uitblijven.
https://www.daanmuller.nl/

Ceel Mogami de Haas: 
De hand legt gedachten vast op papier of scherm maar het is de mond die taal vormt. Het is waar de tong geluid kerft en langs de lippen naar buiten geleidt. Tegelijkertijd is de mond het begin van onze spijsvertering, waar het voedsel tot ons komt; het is ook het gebied waar we fysiek contact hebben met geliefden. De mond mag dus gezien worden als onze fysieke opening naar de buitenwereld, een poort die mensen, gedachten en ideeën binnenlaat. Maar functie en potentie zijn veelvoudig, het perspectief altijd onvolledig.
Zulke ideeën over onbegrensde betekenissen vormen het werk van Ceel Mogami de Haas. De vorm is altijd onbepaald wat betreft intenties – het kan enkel worden benaderd en nooit volledig begrepen. Dat is de reden dat Ceel speculeert over potentiële mogelijkheden en waarom hij gesprekken genereert tussen fictieve personages wier stemmen zijn afgeleid uit film en literatuur terwijl zij discussiëren over hun existentiële gevoelens en relaties.
Voorheen waren zij verschillende soorten pennen die letterlijk met elkaar hadden om te gaan. Nu zijn het weerwolven die elkaar vertellen over hun culturele geschiedenis en complexe angsten voor verschillen, hun veranderende percepties en metaforische implicaties de eeuwen door. De visuele referenties die Ceel maakt, stollen aan de oppervlakte van het tweedimensionale: fragmenten van woorden, beelden en rotstekeningen komen samen in zijn collages – en vormen gezamenlijk nieuwe speculatieve verhalen. Alles in eindeloze dialogen.
http://ceelmogamidehaas.com/

ENGLISH
‘Some Things to talk about’
Milena Anna Bouma, Ceel Mogami, Dagmar Stap, Daan Muller

Exhibition 5 thru 28 September 2019
Opening Friday 6 September 17.00 hrs.

Objects and materials transform themselves and are questioning their relationship with us.
They revise their function, alienate their meaning, up to personification and they even can be a spokesman.

New works within this concept of

-Milena Anna Bouma:
By putting objects in environments that are not common, she indiactes that for almost all objects in a determined way the use is dictated. Like objects that have to force situations to be ‘cute, ‘nice’ or ‘festive’. By making objects useless or to exaggerate their functionality, the true nature of an object can be put in the limelight. In doing this the original function becomes less apparent for the use of the object and new – amongst other – aesthetic possibilities emerge. www.milenaannabouma.nl/

-Daan Muller’s interdisciplinary practice covers text, objects, radio and most often installation. In his installations, ‘staged scenes’, objects-of-questionable-use and characters-of-indeterminate-agency interact; striking an empathetic note one moment, and evoking a sinister atmosphere the next. By setting up these tensions, his practice strikes a chord of uncertainty: questioning existing belief structures whilst holding back from conclusions.
https://www.daanmuller.nl/

-Dagmar Stap puts everyday objects in a new light with her detailed embroidery. In today’s consumer society, everything is fast and temporary and our mountain of waste is getting bigger, but with Dagmar, old packaging, cans and receipts have an eternal existence – worthless waste becomes valuable art. With that, a special contrast is central in her work: one-time use of disposable materials versus the time-consuming work of embroidery.
https://www.instagram.com/dagmarstap/

-Ceel Mogami de Haas (extended text)
The hand records thoughts on paper or screen, but it is through the mouth that language is shaped. It is where the tongue carves sounds and guides them out past the lips. At the same time, the mouth is the start of our digestive system, where food first comes to us; it is also where we physically interact with lovers. The mouth may thus be understood as our physical opening to the external world, a gate that lets in people, thoughts, and ideas. But its function and potential are manifold, the perspectives always incomplete. Such ideas of unlimited meanings shape the work of Ceel Mogami de Haas. The form is always indefinite in intention – it can only be approached, and never completely understood. That is why Ceel speculates about potentials, and why he generates conversations between fictional characters, whose voices are derived from cinema and literature, as they discuss their existential feelings and relationships. Previously they were different sorts of pens that dealt with each other literarily. Now they are werewolves who tell each other about their cultural histories and complex anxieties of difference, their altering perceptions and metaphorical implications throughout the ages. The visual references Ceel makes solidify on the surface two-dimensionally: fragments of words, images and cave paintings converge in his collages – and together form new speculative narratives. All in an endless dialogue.
http://ceelmogamidehaas.com/