SIGN bij SOUNDS of MUSIC!
SIGN doet mee aan SOUNDS of MUSIC!
Het festival voor nieuwsgierige oren (& ogen)!
Van 26 t/m 30 oktober 2016:
Een expositie op het grensgebied van experimentele muziek en beeldende kunst met performances, audio-visuele installaties & film.
Met:
Strijbos & van Rijswijk: Rocking Chairs
Joost Rekveld: #43.6
Jakub Valtar & Mark Buitenwerf: Event Horizon vs. Licht Ritmiek
& GRAND finissage op zaterdag 29 oktober 16.30 uur met live optredens van:
Dario Calderone
Bert Scholten
SIGN is voor Sounds of Music open van 26 t/m 30 oktober , wo. t/m zo. van 12-17 uur
Vrij entree!
SIGN
Winschoterkade 10
9711 EA Groningen
www.sign2.nl
www.soundsofmusic.nl
IN SIGN van 26 t/m 30 oktober 2016:
Op deze expositie kunt u plaatsnemen in de Rocking Chairs van Strijbos & van Rijswijk en interactief met de schommelaars in de andere stoel nieuwe muziek veroorzaken. Ga achterover zitten, relax en maak muziek op deze sonische schommelstoel. Met de speciaal ontwikkelde sensoren en luidsprekers die verborgen zitten in deze schommelstoel wordt beweging omgezet in een muzikale ervaring.
Kunstenaars Jakub Valtar en Mark Buitenwerf slaan de handen ineen, of beter gezegd, tegen elkaar. Jakub projecteert zijn werk Event Horizon op Licht Ritmiek, de lichtgevoelige geluidskunst-installatie van Mark die hierop zal reageren. Deze twee media-installaties gaan een strijd aan met onvoorziene uitkomst!
In Joost Rekveld zijn video: #43.6, zijn pixels de actieve elementen; verstoringen in hun systemen genereren processen van groei en verval en vormen nieuwe patronen zowel visueel als auditief.
Rekveld houdt zich bezig met de vraag wat mensen kunnen leren van een dialoog met hun machines. Hij onderzoekt de zintuigelijke consequenties van zelfontworpen systemen, vaak geïnspireerd door vergeten uithoeken in de geschiedenis van wetenschap en technologie.
Speciaal op zaterdag 29 oktober om 16.30 uur is SIGN een eindstation (na Groninger Forum, Hereplein) van een korte expeditie langs beeld en muziek.
Muzikant en kunstenaar Bert Scholten geeft dan een performance met pop-art songs en zijn verrassende installaties. Doe ook mee aan zijn “vooruitgangsdans”.
Contrabassist Dario Calderone speelt enerverende stukken die componisten speciaal voor hem schreven.
Ook werkt hij oa. samen met Claudio Baroni en bovengenoemde Joost Rekveld.
Hun werk Ursae Minoris is van 15.00-16.10 die dag te zien in Groninger Forum.
De installaties Rocking Chairs, Event Horizon op Licht Ritmiek en de video #43.6, zijn van woensdag 26 oktober t/m zondag 30 oktober van 12.00-17.00 uur in SIGN te zien.
(english)
26 – 30 October 2016 in SIGN:
Participation ‘Sounds of Music’ in cooperation Sounds of Music
An exhibition with performances, audio visual installations and film on the verge of experimental music and visual arts.
Grand finissage Saturday 29 October 16.30 with live performances
Joost Rekveld – # 43.6
Strijbos & van Rijswijck – Rocking Chairs
Jakub Valstar & Mark Buitenwerf – Event Horizon vs. Licht Ritmiek
live performances:
Dario Calderone
Bert Scholten
Over: Joost Rekveld
#43.6
HD video with sound, 2013, 11 minutes.
The images in #43.6 were generated by systems in which the pixels are active agents that behave in ways similar to cells in an organism. These systems are kicked into motion by disruptions; these cause a difference between some pixels and their neighbours. Such an edge of difference becomes the seed for processes of decay and growth, an imbalance that embodies a store of energy for the system as a whole, similar to an electrical potential. Under some circumstances the cells in the system feed each other so that oscillations or other kinds of order are produced spontaneously, sometimes stable in themselves, sometimes feeding on noise to stay active.
The composition of this film was influenced by the work of logician G. Spencer Brown, who wrote his ‘Laws of Form’ in 1969. The book is a wonderful account of a new kind of logic that lends itself especially well to describe the seeming paradoxes of self-reference. The white of the pages in the book form the beginning, the end, as well as an integral part of the argument, just like the empty space in the image is the source of what there is to see in #43.6.
“What I try to show, in the final chapter, is the fact that we really knew all along that the two axioms by which we set our course were mutually permissive and agreeable. At a certain stage in the argument, we somehow cleverly obscured this knowledge from ourselves, in order that we might then navigate ourselves through a journey of rediscovery, consisting in a series of justifications and proofs with the purpose of again rendering, to ourselves, irrefutable evidence of what we already knew.
Coming across it thus again, in the light of what we had to do to render it acceptable, we see that our journey was, in its
preconception, unnecessary, although its formal course, once we had set out upon it, was inevitable.”
G.Spencer Brown , ‘Laws of Form’, 1969.
Joost Rekveld is an artist who is motivated by the question of what we can learn from a dialogue with machines. In his work, he explores the sensory consequences of systems of his own design, often inspired by forgotten corners in the history of science and technology. His films, installations and performances are composed documentaries of the worlds opened by such systems. In their sensuality they are an attempt to reach an intimate and embodied understanding of our technological world.
His abstract films have been shown world-wide in a wide range of festivals and venues for experimental film, animation or other kinds of moving image. He has realized several installations and was involved in many collaborative projects involving composers, music ensembles, theatre companies, dance companies and artist’s labs.
Joost Rekveld has a history as curator of film programmes that goes back to 1991. He has been giving lectures since 1993, has been teaching since 1996, and from 2008 to 2014 he was the course director of the ArtScience Interfaculty of the Royal Conservatoire and the Royal Academy of Art in The Hague. He is currently a board member of Sonic Acts (Amsterdam) and of the Centre for Visual Music (Los Angeles).
Joost Rekveld
#43.6
HD video met geluid, 2013, 11 minuten.
De beelden in #43.6 zijn geproduceerd door systemen waarin de pixels actieve elementen zijn die op bepaalde manieren gedragen die lijken op cellen in een organisme. Deze systemen worden in beweging geschopt door verstoringen; deze veroorzaken een verschil tussen een aantal pixels en hun buren. Zo’n rand van verschil wordt een kiem voor processen van verval en groei, een imbalans die een reservoir aan energie vormt voor het systeem als geheel, vergelijkbaar met een electrisch potentieel. Onder sommige omstandigheden voeden de cellen in het systeem elkaar, waardoor herhalende patronen of andere soorten orde spontaan ontstaan. Deze houden zich soms zelf in stand, soms halen ze hun energie uit omgevingsruis om actief te blijven.
De compositie van #43.6 was beinvloed door het werk van logicus G. Spencer Brown, die in 1969 zijn boek ‘Laws of Form’ schreef. Het boek is een prachtige uiteenzetting van een nieuw soort logica die speciaal is ontworpen om de schijnbare paradoxen van zelf-referentie te beschrijven. De lege ruimte op de pagina’s van het boek vormen zowel het begin, het eind als een integraal onderdeel van het betoog, net als de lege ruimte in het beeld de bron vormt van wat er te zien is in #43.6.
“What I try to show, in the final chapter, is the fact that we really knew all along that the two axioms by which we set our course were mutually permissive and agreeable. At a certain stage in the argument, we somehow cleverly obscured this knowledge from ourselves, in order that we might then navigate ourselves through a journey of rediscovery, consisting in a series of justifications and proofs with the purpose of again rendering, to ourselves, irrefutable evidence of what we already knew.
Coming across it thus again, in the light of what we had to do to render it acceptable, we see that our journey was, in its
preconception, unnecessary, although its formal course, once we had set out upon it, was inevitable.”
G.Spencer Brown , ‘Laws of Form’, 1969.
Joost Rekveld is een kunstenaar die is gemotiveerd door de vraag wat mensen kunnen leren van een dialoog met hun machines. In zijn werk exploreert hij de zintuigelijke consequenties van zelfontworpen systemen, vaak geinspireerd door vergeten uithoeken in de geschiedenis van wetenschap en technologie. Zijn films, installaties en live performances zijn gecomponeerde documentaires van de werelden die worden geopend door dergelijke systemen. In hun sensualiteit zijn ze een poging om tot een intiem en lichamelijk begrip van onze technologische wereld te komen.
Zijn abstracte films zijn wereldwijd vertoond in een breed scala aan festivals en vertoningsplekken voor experimentele film, animatie of andere varianten van bewegend beeld. Hij heeft verschillende installaties gemaakt en was betrokken bij vele samenwerkingsprojecten met componisten, muziekensembles, theatergroepen, dansgroepen en kunstenaarslabs.
Joost Rekveld heeft een geschiedenis als curator van vooral programmas op het gebied van abstracte animatie, visual music die teruggaat tot 1991. Sinds 1993 geeft hij regelmatig lezingen, hij is actief als interdisciplinair docent sinds 1996, en van 2008 tot 2014 was hij het hoofd van de Interfaculteit ArtScience van het Koninklijk Conservatorium en de Koninklijke Akademie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij is bestuurslid van Sonic Acts (Amsterdam) en van het Centre for Visual Music (Los Angeles).