ONDICHT
 Clarinde Wesselink

Clarinde Wesselink – ONDICHT



1 t/m 30 juni 2019: Residentie, werkperiode op het Suikerunie terrein.

2 t/m 7 juli 2019: Expositie SIGN
OPENING 2 juli 17.00 uur.

t/m 24 augustus 2019: Raamexpositie SIGN

(interview met Karlijn Vermeij zie onder)

Clarinde Wesselink houdt zich bezig het opnieuw bedenken van de relatie tussen lichaam en ruimte, of te wel: ‘artificial reconfiguration’. Zij doet onderzoek naar kikkers en vergelijkt ecosystemen vanuit het kikkerperspectief. De resultaten worden verkregen tijdens twee residenties, één op Mull, Schotland en de ander op het Suikerunie terrein, Groningen. Daar verblijft ze in de fietswoning van Alex den Braver.
Tijdens een reis door Schotland raakte Clarinde gefascineerd door het gedrag van kikkers – amfibieën die zowel op land als in het water leven. Zij kwam te weten dat kikkers niets in de ruimte waarnemen als het niet beweegt – als je niet beweegt, besta je dus ook niet voor een kikker. Haar project ONDICHT draait om een bewegingsonderzoek, met daarin de vraag of het perspectief van de kikker ons iets kan leren over hoe wij naar de concepten ruimte en beweging kijken.

Over Clarinde’s werk:
“In mijn werk staat de vraag centraal: hoe we ons tot ons eigen lichaam en de ruimte om ons heen verhouden. Ik maak veranderingen in deze verhoudingen. In de bewegingsstudies die ik doe probeer ik nieuwe manieren te onderzoeken om de ruimte toe te eigen door elementen uit de ruimte te gebruiken om het lichaam alert in de ruimte te laten zijn. Het is een constructie waarin ons denken, belevingen, het lichaam en de ruimte een nieuwe relatie met elkaar aangaan. Relaties die niet praktisch of effectief zijn maar poëtisch, dromerig en vervreemdend. Ik maak tekeningen, performances en video’s etc. waarin ik onderzoek hoe fysieke beleving van een plek direct wordt beïnvloed.”

Over het project ONDICHT:
“De kikkers in Schotland gedragen zich op een andere manier dan kikkers in Groningen, daar het landschap verschillend is. Elk stuk land dat wij bewonen heeft een eigen ecosysteem, een eigen dynamiek die de meeste mensen in hun dagelijkse leven niet vaak meer waarnemen. Graag wil ik mensen in mijn project daar bewust van maken. Hoe elk stukje aarde zijn eigen kwaliteit heeft. Het is dan ook mijn beweegredenen geweest om mijn onderzoek op twee verschillende locaties te doen. Het is de bedoeling dat het publiek in mijn slot presentaties bij Stichting Sign de twee verschillende onderzoeken over de kikkers naast elkaar kunnen leggen en zodoende kunnen zien hoe ze ten opzichte van elkaar verhouden en de ruimte die er tussen ligt.

Werkperiode en eindpresentatie:
Het onderzoek tijdens haar verblijf in mei bij Knockvologan Studies, een residentieplek op het eiland Mull in Schotland, en in juni op het Suikerunie terrein in Groningen wordt bij de eindpresentatie betrokken. De resultaten zullen verschillende (artistieke) vertalingen opleveren. Performance, video, tekeningen, audiowerken behoren tot de mogelijkheden.

larinde werkt van 1 t/m 30 juni op het Suikerunie terrein. De eindpresentatie is te zien in SIGN van 2 t/m 7 juli. Daarna volgt een Raamexpositie t/m 24 augustus.
Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds


(english)

Clarinde Wesselink – ONDICHT


1 – 30 June 2019: residence, working period Sugarfactory area
2 – 7 July 2019: Final presentation SIGN. OPENING: 2 July at 17.00 hrs.
Until August 24 2019 Window exhibition SIGN

Clarinde Wesselink deals with the re-thinking of the relation between bodies and space, in other words: ‘artificial reconfiguration’. She conducts research on frogs and compares ecosystems from the frog-perspective. The results will be obtained during two residencies, one on Mull, Scotland and the other at Suikerunieterrein, Groningen where she stays in the bicycle-house of Alex den Braver.
During a trip to Scotland, Clarinde became fascinated with the behavior of frogs – amphibious creatures that can live in water and on land. She found out that frogs won’t notice you when you aren’t moving – for a frog’s perspective, you don’t exsist when you’re not moving. Her project ONDICHT is a research project about movement, and the main question whether we can learn about the concepts of space and motion from the perspective of a frog.

About Clarindes work:
The central question in my work is: how do we relate to our own body and the space that surrounds us? I make changes in these relationships. In the movement studies I conduct, I try to explore new ways to appropriate space by using elements from the space, to keep the body alert in that same space. It’s a construction in which our thoughts, experiences, the body and space enter into a new relationship with each other. Relationships that are not practical or effective, but poetic, dreamy and alienating. I make drawings, performances and videos etc, in which I investigate how the physical experience of a place is directly influenced.”

About the project ONDICHT:
“The frogs in Scotland behave differently than frogs in Groningen, as the landscape is different. Every piece of land that we inhabit has its own ecosystem, its own dynamic that most people no longer observe in their daily lives. I would like to make people aware of this is my project. How each piece of eath has its own quality. It has therefore been my motive to do my research at two different locations. The intention is that is my final presentation at SIGN the public can place two different studies about the frogs next to each other, and thus see how they relate to each other and the space between them.”

Working period and final presentation:
This research and the final presentation will include the exisiting results and works of her stay and research at Knockvologan Studies, a place of residence on the Isle of Mull in Scotland, as well as those of her stay at the Sugarfactory area, Groningen. The results, which can be seen in the final presentation, can produce various (artistic) translations. Performance, video, drawings and audio works can include the final presentation.
Clarinde works at the Suikerunieterrein from 1 – 30 June. The final presentation of the artistic representation of the results will be shown in SIGN from 2 – 7 July followed by a special Window exhibition untill 24th of August.

SIGN, Winschoterkade 10, Groningen
   www.sign2.nl, signnl@gmail.com
Open: di t/m za: 12-17 & zo: 14-17 uur
Raamexpositie alleen vanaf de straat te zien.
Window exhibition only visible from the street.

INTERVIEW

Clarinde Wesselink is choreograaf en beeldend kunstenaar. Ze woont en werkt in Amsterdam en studeerde aldaar in 2014 af aan de Gerrit Rietveld Academie. Momenteel ontwikkelt Clarinde tijdens een werkperiode van een maand in Groningen nieuw werk voor haar solotentoonstelling Ondicht in Sign. Het vormt het tweede gedeelte van haar onderzoek naar kikkers – eerder was ze al in residentie bij Knockvologan Studies op Isle of Mull, Schotland. In de fietswoning van Alex den Braver op het Suikerunieterrein vertelt ze over haar onderzoek naar de belevingswereld van kikkers.

‘Toen ik hier aankwam, ben ik meteen gaan zoeken naar een goede plek om mijn kikkeronderzoek te doen. Op het terrein hier vond ik een poel met veel kikkers en daar ben ik gaan zitten gedurende een uur. Ik ben gaan kijken naar hun gedragingen – wat zien kikkers eigenlijk en wat zien ze niet? Als je je niet beweegt bijvoorbeeld, komen kikkers gewoon naast je zitten. Maar als je aan komt lopen, schrikken ze en springen ze weg. Ik vond het , in relatie tot dans, interessant om te zien dat kikkers een heel andere perceptie hebben dan mensen. Wij zijn zo gericht op kijken, op waarnemen. Ik onderzoek hoe ze zich bewegen, wanneer ze op elkaar reageren en waarom. Het is hele rustige, bijna meditatieve ervaring om zo aan de kant van het water te zitten. Ik ga op verschillende tijdstippen naar de kikkers kijken – ’s ochtendsvroeg, in de middag en vroeg in de avond. Voorafgaand en na het kijken maak ik aantekeningen in een schetsboekje – zijn het mannetjes of vrouwtjes, hoe snel bewegen ze zich, welke patronen maken ze? Het is een heel spannend uur, omdat je nooit weet wat er gaat gebeuren. Ik heb dan ook elke dag weer zin om ernaar toe te gaan.

Nadat ik een uur heb gekeken ga ik drie tot vier uur tekenen om dit verder uit te werken. In de tekeningen zie je de gedragingen van de kikkers in een bepaalde tijdspanne, geregistreerd aan de hand van waarnemingen op die specifieke plek. Door de fysieke handeling van het tekenen word je je bewust van wat je ziet. Ook laten de tekeningen zien dat mijn waarnemingsvermogen ook elke dag verandert. Tijdens zo’n uur ben je niet aan het denken, maar alleen aan het registreren en observeren. In mijn werk creëer ik vaak momenten waarin je eigenlijk niet nadenkt, maar meer ervaart. Het gaat om de fysieke ervaring zonder daar een concept of oordeel aan te plakken. Tijdens mijn opleiding aan de Rietveld Academie was ik al veel bezig met performance en met het lichaam als onderwerp. Na mijn afstuderen ben ik veel met dans gaan doen. In dans en choreografie leer je meer over hoe het lichaam zich tot de ruimte verhoudt, terwijl ik op de academie vooral veel meekreeg over hoe het object zich tot de ruimte verhoudt. In mijn werk focus ik me op mijn omgeving – er gebeuren zoveel dingen waar we nooit bij stilstaan of kennis van hebben, zoals de tijdsbeleving van kikkers.

“In de tekeningen zie je de gedragingen van de kikkers in een bepaalde tijdspanne, geregistreerd aan de hand van waarnemingen op die specifieke plek.”

Tijdens mijn verblijf in Schotland bleken er door aanhoudende droogte geen kikkers te zijn. Toen ben ik me gaan richten op wat de zintuigelijke aspecten van een kikker zijn en hoe ik die op mezelf kon toepassen. Kikkers voelen bijvoorbeeld meer druk op hun huid dan tast. In vergelijking met de mens is de kikker als koudbloedig dier meer afhankelijk van weersomstandigheden, waardoor ze veel meer met het landschap verbonden zijn dan wij. Ik begon me af te vragen of ik de intensiteit waarop ik het landschap ervaar kon verhogen en de interactie met het landschap kon verrijken. Ik moest daarbij denken aan de huid als membraan, waardoor de buiten wereld naar binnen sijpelt en onze binnen wereld naar buiten. Hoe kun je je perceptie continu onderuit halen en veranderen? Soms veranderde ik mijn lichaam, bijvoorbeeld door het zwaarder te maken, of ik ging ’s nachts wandelen door het landschap waardoor ik alles op de tast moest doen. De zintuigelijke eigenschappen van de kikker waren een startpunt voor het onderzoeken van mijn eigen zintuigelijke eigenschappen en de relatie tot mijn omgeving. Door me in te leven in de kikkers, ontstond een nieuwe manier van kijken naar het landschap en voor een nieuwe relatie met de omgeving.
Het kostte me wel even tijd om de overgang te maken tussen Schotland en Groningen. Ik was op Isle of Mull, een plek waar niemand en niks was. Het is hier weer een heel andere beleving, met allemaal mensen om me heen. In vergelijking met het onderzoek dat ik in Schotland deed is het allemaal wat kleiner geworden, maar daardoor voor mij nog intenser. In Schotland ging het over hoe ik op verschillende manieren het landschap kon benaderen, door mezelf kwetsbaar op te stellen in de omgeving zelf. Nu doe ik eigenlijk het tegenovergestelde en observeer ik de kikkers voor een langere tijd op dezelfde plek. Daardoor kom ik in een heel andere dimensie – de dimensie van kikkers, waar tijd op een heel andere manier functioneert. Toch zijn beide onderzoeken heel intensief. In Schotland maakte ik volle dagen van 5 uur ’s ochtends totdat het donker werd. Ik wilde zoveel mogelijk meekrijgen van het landschap. In Groningen ben ik ook intensief bezig, maar dan op een heel zachte manier doordat er meer tijd over heen gaat.

“De zintuigelijke eigenschappen van de kikker waren een startpunt voor het onderzoeken van mijn eigen zintuigelijke eigenschappen en de relatie tot mijn omgeving.”

De interesse voor kikkers is ontstaan tijdens een wandeltocht in een oerwoud in Japan. Ik was er helemaal alleen en soms leek het, als in een droom, alsof er telkens een kikker voor mijn neus stond. Ik zag tijdens een lunch dat ze niet bewogen als ik dichterbij kwam, en ik raakte gefascineerd door dat wezen dat elke keer op mijn pad kwam. Later kwam ik een oud-leraar tegen die in Schotland was gaan wonen en een residency ging beginnen, en ook kwam ik Sign tegen. Toen ontstond het idee om onderzoek te doen in Schotland en Groningen. Ik geloof dat elke omgeving zijn eigen kwaliteiten en rauwheid heeft. De manier waarop je ernaar kijkt bepaalt of het betekenisvol kan zijn of niet. Ik ben in mijn werk veel met natuur bezig, omdat het zulke andere ritmes heeft dan dat wij dat hebben. Het is volgens mij heel gezond voor je denken om dingen echt te voelen en te ervaren, in plaats van alleen maar te bedenken. Via de tekeningen en performances die ik laat zien in Sign laat ik zien dat onze tijdsbeleving een relatief begrip is, in relatie tot die van kikkers – soms gebeurt er 20 minuten niets, en ineens is er interactie. In mijn werk wil ik laten zien dat tijd relatief is, dat kikkers een andere tijdsbeleving hebben dan dat wij dat hebben.

Expositie Ondicht @ Sign | 2 juli t/m 7 juli , opening: 2 juli 17.00 uur, finissage: 7 juli 16.00 uur
Raamexpositie @ Sign | t/m za 24 augustus
Website Clarinde: www.clarindewesselink.com

Tekst: Karlijn Vermeij