KUNSTVLAAI 7 A.P.I. Sonja V. Schmitz, Rik Möhlmann, Jasper Smit
Sign op Kunstvlaai 7 A.P.I.
Westergasfabriekterrein Amsterdam
Opening 10 mei 16.00 uur
11 mei t/m 18 mei
dagelijks open 12.00-18.00 uur
Sign presenteert in de Zuiveringshal de Groninger kunstenaars:
Sonja V. Schmitz
Rik Möhlmann
Jasper Smit
De kunstenaars houden ze zich bezig met een actuele kijk op hoe kunst zich verhoudt tot de hedendaagse maatschappij m.b.t. de mediale beeldvorming. Daarbij ze zich richten op hoe waardenveranderingen en interpretaties context afhankelijk zijn.
Rik Mohlmann houdt zich bezig met beeldschermcultuur zoals die ons overspoelt; oftewel ‘content’ (informatie en ervaring creëren ten faveure van publiek in zó’n context dat men het waardeert). Sonja V. Schmitz betrekt daar ook nog de houding van de kunstenaar bij. Jasper Smit richt zich op het evoluerende aspect via digitale middelen.
Sonja V. Schmitz:
Speciaal voor de Kunstvlaai maakt Sonja Schmitz de interactieve installatie “Auto-Doop-Station”.
Na het kunstenaarschap van een andere kunstenaar onderzocht te hebben en dat van een hele kunstenaarsgroep richt Schmitz zich nu mede op haar eigen verhouding tot kunst en laat daarbij een ironische kijk zien.
Het Auto Doop Station is werk met religieuze referenties waarbij het denkpatroon van de conceptuele kunstenaar op een glorificerende manier wordt verbeeld. Ze gebruikt daarbij esthetische elementen, iconografische beeldtaal, symbolen en artefacten, die in een religieus verband gebruikt worden, vooral in een christelijke of een monotheïstische cultuur.
Schmitz speelt op een beeldscherm de rol van een religieus figuur (non). Lichtkranten tonen Latijnse spreekwoorden en zinnen over kunst, concepten en esthetiek. In bakken van acryl liggen de artefacten. Het nieuwe reli-pictogram van dit alles in de installatie is het a/d computer ontleende symbool dat voor “geenbeeld “(driehoek, cirkel, vierkant) staat, als metafoor voor kunstwerk in status nascendi.
Het werk is op meerdere manieren te ervaren. Op de eerste plaats zie je een opgepimpte muur van hedendaagse, actuele, beeldende signalen gelieerd aan reclame, zoals knipperende ledjes, beeldschermen, (een archaïsch gegeven in een modern jasje).
De beschouwer wordt uitgenodigd actief mee te doen. Als men de aanwijzingen volgt van beeldschermen en lichtkranten kan men zichzelf dopen door bepaalde handelingen te verrichten. Nadat het doopritueel is afgesloten kan de nieuwe gelovige een offerande brengen door een ledlampje aan te steken. Ook kan men een speciaal artefact meenemen als herinnering. Bij dit artefact is een inlogcode vermeld voor de website waarop men op eigen gelegenheid 24 uur non-stop zijn concept kan vereren in een sing-along versie.
Summa summarum: Door zichzelf te dopen wordt men opgenomen in de gemeente van de kijkers, beschouwers en kunstenaars, die in het concept geloven en akkoord gaan met de voorwaarden.
Rik Mohlmann
Rik Mohlmann presenteert een aantal videowerken die in een onophoudelijke kruisende en parallelle ontwikkeling terecht zijn gekomen. Daarbij streeft hij ernaar een poetische en speelse attitude zo consequent mogelijk op de spits te drijven met de bedoeling dat elke video een aflevering wordt in een overkoepelend oeuvre. Dit oeuvre is opgebouwd uit zelfgemaakte, gevonden en bewerkte beelden die hij constant recyclet en herkauwt als metafoor voor ambivalente menselijke perceptie (ons hoofd zit in de wereld, maar de wereld zit ook in ons hoofd). Hij gebruikt eigen opnamen, Youtube- en Googlevideo’s, speelfilms, veldopnamen, homevideo’s, zijn rijke archief van chat-sessies.
Citererend uit diverse (sub-)culturen (high en low cultuur), taalspelen en verschillende ordes van tijd en ruimte, typeert Möhlmanns werk zich als een complexe maar lichte beeldensoep; afwisselend transparant en hypermediaal; men kijkt het ene moment door het ingezette medium heen naar “de gerepresenteerde werkelijkheid daarachter” het andere moment kijkt men tegen het medium en zijn specifieke eigenschappen aan.
De manier waarop Mohlmann zich bestaande beelden toeeigent zou detournement genoemd kunnen worden.Volgens Guy Debord, die het begrip introduceerde in de kunst, betekent dit het uit de context lichten van een beeld of boodschap, om in een nieuwe betekenis meer van het “echte” leven te zien te krijgen. Hiermee probeert hij de spektakel maatschappij in haar blootje te zetten.
Jasper Smit creëert met Ubiquitous v2.7 in de computer een gelijktijdige parallelle wereld waarbij hij het beeld van gevolg en oorzaak verstoort Meerdere invloeden manipuleren daarbij tegelijkertijd deze wereld c.q. database. De weerslag van de ontwikkelingen, door deze manipulaties ingezet, is op een monitor zichtbaar.
De evoluerende inhoud brengt met zich mee dat het resultaat een onvoorzien verrassend beeld zal geven. Zie http://ubiquitous.co.nr/
ENGLISH:
Sign presents in the Zuiveringshal Groningen artists
Sonja V. Schmitz,
Rik Möhlmann,
Jasper Smit
The artists reflect with a nowadays view how art is related to contemporary society as far as image-forming in the media is concerned. In that they focus on the way changes of values and interpretations depend on the context.
Rik Möhlmann deals with the culture of the screen that overwhelms us, in other words the content (creating information and experience in favour of the audience in a chosen context to receive appreciation). Sonja V. Schmitz incorporates also the position of the artist. Jasper Smit takes into account the evolutinary aspects through digital means.
Sonja V. Schmitz:
Especially for Kunstvlaai Sonja Schmitz created the interactive installation “Auto-Doop-Station” (Auto-Baptise Station). After investigating the authorship of another artist and that of a group of artists Schmitz now focuses also on her own relation towards art and shows an ironic point of viewl
The Auto-Doop Station is a work with religious references in which the way of thinking of the conceptual artist is represented in a glorifying manner. She uses aesthetic elements, iconographic visual language, symbols and artefacts which are used in a religious context, specifically in a Christian or mono-theistic culture.
Schmitz impersonates on a video-screen the role of a nun. Illuminated news trailers show Latin sayings and statements on art, concepts and aesthetics. In acrylic trays the artefacts are shown. The new religious pictogram of it all in the installation is the computer adopted symbol which stands for “non-image” (triangle, circle, quadrangle) and serves as metaphor for piece of art in status nascendi.
The work is to be experienced in several ways. The first you see is a pimped wall of contemporary, actual, visual signals related to commercials such as flickering leds, screens (an archaic known fact in a modern appearance).
The spectator is invited to participate actively. If the directions of the screen and news trailers are followed one can baptise oneself by doing certain acts. After the ritual of baptising the new believer can hand out a sacrifice by lighting a led. One can also take an artefact as a souvenir. With this artefact a code is enclosed for logging in on the website where one can worship one’s concept 24 hours a day non by a sing-along version.
Summa summarum: By baptising oneself, one is included in the community of watchers, spectators and artists who believe in the concept and agree to its terms.
Rik Möhlmann
Rik Möhlmann presents a number of videos which landed in a perpetual crossing and parallel development. In that he strives to push to the extreme as consequently as possible a poetic and playful attitude in order to produce a video which becomes the next chapter of an oeuvre. This oeuvre is built up of self-produced, found and manipulated footage which he constantly recycles and repeats as a metaphor for ambivalent human perception (our head is in the world but the world is also in our head). He uses own recordings, Youtube- and Google-videos, movies, field-recordings, home-videos, his huge archive of chat-sessions.
Citing different (sub)cultures (high and low), language games and different orders of time and space, Möhlmanns work can be characterised as a complex but light “image-soup”; alternately transparent and hypermedial; at one time one looks through the used medium to the represented reality behind and the other moment one looks at the medium with its specific characteristics.
The way which Möhlmann appropriates images could be called detournement., According to Guy Debord who introduced this conception in art, it means taking out an image or a message out of its context to experience in a new meaning more on “real” life. In this he tries to expose the hype-society.
Jasper Smit creates with Ubiquitous v2.7 in the computer a simultaneous, parallel world in which he interferes with the image of cause and result. More influences manipulate at the same time this world cq. database. The effect of the developments, activated by these manipulations are shown on a screen. The evolutionary content brings along a result that provides a not foreseen and surprising image. See http://ubiquitous.co.nr/