Jenny Wilson & Margriet Van Weenen
Jenny Wilson & Margriet Van Weenen
17 januari t/m 8 februari 2009
tijdens de expositie vindt het eindexamen plaats van MFA Painting Department
In de werken van Jenny Wilson en van Margriet Van Weenen is het proces af te lezen. Het zijn verkenningen van vormen en materialen, eerder dan het streven naar een definitieve, ultieme uitspraak. De verschijningsvormen van hun werken manifesteren zich als gestolde fases uit een werkproces. Het lijkt beide kanten op te kunnen gaan, balancerend tussen voortbestaan en uiteenvallen, tussen constructie en deconstructie.
In de vaak op scherp gezette constructies bij Margriet van Weenen krijgt de verkenning van het proces betekenis door de dubbelzinnige keuze van de materialen: combinaties van stoffen, verf en gemaltraiteerde tafels. De stoffen plooien zich tot sculpturale vormen en verworden soms tot vlaggen, die politieke connotaties suggereren.
Het onderzoek van de veranderlijkheid uit zich bij de schilderijen van Jenny Wilson in het alchemistische karakter ervan. In de vormen verenigen zich gelijktijdig stabiliteit en vloeibaarheid. Menselijke, dierlijke en plantaardige kwaliteiten lijken samen te komen in een delicate en suggestieve behandeling van de verf, waarbij in een obsessieve herhaling de vormen verkend worden. Zij openbaren zich in een visuele juxtapositie; portretten, organische heuvels naast de toren van Babel, geplaatst naast opgestapelde toetjes.
Het dynamische gegeven van de metamorfose, de ontkenning van de ultieme vorm, zal zich voortzetten tijdens de tentoonstellingsperiode. Het zal zich uiten in een wisselende inrichting waarbij o.a. vloeibare verfinstallaties, een pilaar met rottend organisch materiaal, eendagssculpturen het procesmatige benadrukken.
(english)
Exhibition 17th of January – 8th of February 2009
Jenny Wilson & Margriet van Weenen
Opening Saturday 17th of January from 17.00 hrs.
In the works of Jenny Wilson and Margriet van Weenen you can read the process. They are exploring forms and materials, sooner than striving for a definite, ultimate statement. The appearances of their works are manifest as frozen phases out of the working process. It looks it can go both ways, balancing between existence and falling apart, between construction and deconstruction.
In the often on-the-edge constructions of Margriet van Weenen the exploration of the process gets its content by the ambiguous choice of materials: combinations of cloth, paint and maltreated tables. The cloth folds itself into sculptural forms and sometimes turns out to be flags which suggests political connotations.
The exploration of changeableness in the paintings of Jenny Wilson expresses itself in the alchemist character of the paintings. In the forms stability and fluidness unite simultaneously. Human, animal and plant qualities seem to come together in a delicate and suggestive handling of the paint in which the forms are explored in an obsessive repetition. They reveal themselves in a visual juxtaposition: portraits, organic mounds next to the tower of Babel, placed along stacked desserts.
The dynamic fact of the metamorphosis, the denial of the ultimate form, will continue during the exhibition time. It will manifest itself in a changing exhibition in which amongst others fluid painting-installations, a pillar with rotting organic material, one-day-sculptures emphasise the process.