INBOX/ OUTPOST deel 1

Verslag: INBOX/OUTPOST

voor publicatie ‘The Herring Mail’ zie https://sign2.nl/publicaties/the-herring-mail/

Deel 1
Inbox/outpost was een site specifiek project. De tentoonstelling was proces georiënteerd en ontvouwde zich geleidelijk op twee locaties die voor een periode van zes weken nauw met elkaar in verbinding stonden: SIGN in Groningen (Nederland) en een oude haringfabriek en omgeving in Djúpavik (IJsland).
De tentoonstelling in Sign was tot en met juni te zien en in juli op afspraak. De publicatie Herringmail was tot en met augustus als raamexpositie te bekijken. De tentoonstelling in Djupavik strekte zich uit tot in augustus.
Partners:
– Stichting SIGN (Groningen/NL)
– Artist in Residence Hotel Djúpavík van Eva Sigurbjorndottir (Djúpavik/IS)
Periode:
4 mei t/m 15 juli 2009:
4 mei t/m 7 juni werkperiode in Djúpavik (IS)
7 juni t/m augustus tentoonstelling haringfabriek Djúpavik (IS)
12 mei t/m juli openstelling satelliettentoonstelling in SIGN (NL)
juli, augustus raamexpositie Herringmail SIGN (NL)
Deelnemende kunstenaars: Emily Tamzen Norton (US) (1982), Sidsel Genee (NL) (1978), Aafke Weller (NL) (1980), Arna Óttarsdóttir (IS)(1986), Adrien Tirtiaux (BE) (1980), Erla Silfá Thorgrímsdóttir (IS) (1983)

Curator in Sign: Daniëlle van Zuijlen (NL)

Opzet
Een internationale groep van zes kunstenaars deed zes weken lang intensief onderzoek naar de mogelijkheden van werken in situ, in en rondom de oude vervallen Haringfabriek in Djúpavik; een afgelegen plek in het uiterste Noorden van IJsland.
De registratie en documentatie van het onderzoek werd, verspreid over de zes weken, verstuurd naar de parallelle projectruimte in SIGN (Groningen). Hierbij werd gebruik gemaakt van uiteenlopende communicatiekanalen als internet, telefoon, fax, post. De aard en de snelheid hiervan waren van invloed op de verwerking. Deze documenten konden iedere vorm aannemen: audiofragment, video, fotoreportage, tekst, tekening, object etc. In SIGN bracht kunstenaar en curator, verbinder/ archivaris Danielle van Zuijlen de informatiestroom op associatieve en speculatieve wijze in kaart in een zich voortdurend ontwikkelende tentoonstelling. Zij organiseerde en interpreteerde de documentatie en koppelde terug met vragen, opmerkingen en opdrachten. Het centrum in Groningen bood een exclusief inzicht in een proces dat zich 2000 kilometer verderop afspeelde.
De omstandigheden in het algemeen (communicatie, afstand, geïsoleerde geografisch plek, klimatologische en sociale omstandigheden) speelden een belangrijke, vaak bepalende rol in het project. Belangrijk aspect was dan ook hoe dit van invloed was op de diverse uitingen/producten van de kunstenaars, hoe dit overgebracht werd naar Sign en hoe het hier verwerkt werd. Bij Inbox/outpost werd daarom niet uitgegaan van de vanzelfsprekendheid waarmee kunstenaarsdocumentatie tentoon wordt gesteld. Op speelse wijze werd onderzoek gedaan naar mogelijke alternatieven.
…
Residentieperiode & omstandigheden:
De zes geselecteerde kunstenaars resideerden gedurende de maand mei en begin juni in een eenvoudige lodge, gelegen tussen de Haringfabriek en Hotel Djupavik van eigenaresse Eva Gudmundsdottir. Dit verblijf was gratis dankzij de welwillendheid van Eva en het contact dat Sidsel Genee met haar gelegd had. Deze periode ging aan het hoogseizoen vooraf, het weer was nog winters, guur en de plek was nog behoorlijk verlaten. De geisoleerdheid van de plek – een keer per week was er een vlieg- en busverbinding met Reykjavik- had zijn consequenties voor verzending van postpakketten v.v. en bevoorrading. Zo kwamen een aantal pakketten met materialen, voedsel en apparatuur, verstuurd vanuit Groningen, op onregelmatige en verlate tijdstippen aan. Dat gold ook voor de pakketten die de kunstenaars opstuurden, wat zijn consequenties had voor de verwerking en de ontwikkeling van de expositie in Sign, onder leiding van Danielle van Zuijlen.
E-mail verkeer met Sign was beperkt. Het hotel was in feite nog gesloten. De kunstenaars kregen dankzij Eva elke dag ca. 20 minuten de gelegenheid e-mailberichten te versturen via een inbelverbinding. Deze liepen natuurlijk asynchroon met de pakketten. Wat een interessante discrepantie bij de verwerking opleverde.
De kunstenaars hadden de dubbele opdracht meegekregen: regelmatig dingen te versturen naar Sign, en werk ter plekke te maken, incluis een expositie samen te stellen in de Haringfabriek.
Werken in Djúpavik confronteerde kunstenaars met extreme werkomstandigheden vooral mbt. communicatie, klimaat, geïsoleerdheid, omgeving (gebouwen en landschap) en sociale omgang onderling. Het materiaal dat ter plekke beschikbaar was, was schaars en had een dwingend karakter.
De ruimte van de haringfabriek was bovendien geen ‘white cube’. Dit alles dwong de kunstenaars tot vindingrijkheid en mogelijk tot heroverweging en was van grote invloed op het project. De omstandigheden vormden bijna altijd een belangrijk facet en zelfs onderwerp van het werk. Wat aan de opzet beantwoordde.


Expositie SIGN: 12 mei t/m juli.
Na 14 juni werd besloten om de expositie nog te verlengen en kon ook op afspraak bezocht worden. De Herringmail diende ook nog als raamkrant in de etalage gedurende maanden juli en augustus.
De satelliettentoonstelling, die zich parallel ontwikkelde met de residentieperiode in Djupavik, en was zo opgezet dat de fysieke afstand tussen de beide locaties en de keuzes in selectie en presentatie van het documentatiemateriaal, bepalend werden voor haar uiteindelijke vorm.
In SIGN werd met eenvoudige middelen een documentatie- en communicatiecentrum opgezet. De kunstenaars stuurden de resultaten van hun artistieke onderzoek op uiteenlopende manieren vanuit IJsland naar Groningen. De regelmaat, frequentie en chronologie van de informatiestroom was grillig: het internet functioneerde sporadisch en het postsysteem was, met het onze vergeleken, inefficiënt en langzamer. Het pakketje dat een week geleden was verstuurd arriveerde samen met de e-mail van vandaag. Vaak ontstond er een discrepantie in de tijd. Het was spannend om de vele mooie pakketten te ontvangen en de verrassende inhoud te bestuderen waardoor er een steeds completer beeld ontstond van het gebeuren in IJsland, gezien vanuit de kunstenaarsblik van de 6 residerenden.
Voorbeelden wijze waarop materiaal Sign bereikte:
-E-mailverkeer was beperkt: er was een inbelverbinding in het hotel en deze kon alleen s’avonds een half uur gebruikt worden. Teksten en bestanden (lichte bestanden foto’s, tekeningen) werden op deze wijze verstuurd.
-Faxberichten waren beperkt. Dit ging ook via de telefoonverbinding binnen bovengenoemde tijd in het hotel, technisch gezien zit er een grens op het faxen omdat het niet altijd 100% overkomt.
-Telefonisch verkeer was zeer beperkt ook via hotel; mobiele telefonie onmogelijk. In Sign stond een antwoordapparaat.
-Er was veel post rechtstreeks, soms post via derden’ , e-mails via derden.
Op deze manier werd er een incoherente, inconsistente stroom informatie verstuurd naar de projectruimte in SIGN. Danielle van Zuijlen curator annex kunstenaar bracht deze bulk aan foto’s, schetsen, ideeën, videoregistraties, teksten, geluidsfragmenten, tekeningen, opdrachten etc. in kaart met evt. aanvullingen. In een continu zich ontwikkelende tentoonstelling werd gebruik gemaakt van juist die associatieve ruimte tussen de verschillende documentatiestukken. Zij had de vrijheid openlijk te associëren en te speculeren.
Daarbij speelde de volgende vragen een rol:
• Wat is de status van documentatie en de verhouding daarvan tot het werk en het werkproces. Hoe speelden de omstandigheden een rol bij de overbrenging van alle informatie. Welke fases maakten de kunstenaars mee en was dit af te lezen aan de producten?

Kwantitatief
Resultaat bestond uit in totaal 171 items verdeeld over:
19 Postpakketten met 96 items, 7 Faxberichten, 8 Weerberichten op antwoordapparaat van Aafke Weller,
60 Relevante e-mails met teksten en attachements (tekeningen, schetsen e.d.).
De verschillende items waren meervoudig van aard en bestonden uit bv. meerdere foto’s, schetsen, korte films ed.
Aantal per kunstenaar:
Emily Tanzen Norton 32, Erla Silfa Thorgrímsdóttir 11, Arna Óttarsdóttir 11, Aafke Weller 41, Sidsel Genee 37, Adrien Tirtiaux 21, algemeen 18.
Ontwikkeling expositie in Sign
Beginfase
Voordat materiaal van de kunstenaars uit Djupavik in Sign arriveerde was een deel van de ruimte al ingericht met inleidende informatie: profielschetsen van de kunstenaars hingen op de muur, met cv., achtergrond, werkomschrijving, fotomateriaal van eerder werk en teksten met hun eerste ideeën wat ze in Djupavik wilden doen.
Landkaarten van IJsland, specifiek van de omgeving van Djupavik, en fotodocumentatie van de Haringfabriek, residentie en de omgeving gaven een eerste indruk van de plek waar de kunstenaars verbleven. De nodige techniek, waaronder fax, antwoordapparaat, printer, computer, videohoek, was geinstalleerd. Een speciaal email adres was gemaakt (inboxoutpost@gmail.com) voor de communicatie en op de aparte website stond informatie.
Een aantal presentatie-tafels stonden klaar.
Het eerste wat arriveerde via email was de inleidende e-card (zie foto’s Adrien) van Adrien Tirtiaux, waarop een associatief beeld stond mbt. Djupavik, en berichten en fotodocumentatie over de ontmoetingen tussen de kunstenaars in Reijkjavik, een bezoek aan de kunstacademie, galleries, feestjes met de kunstscene aldaar.
Verkennende fase
Op 4 mei volgde de tocht per vliegtuigje van Reykjavik naar Djupavik, waarmee de residentie een aanvang nam. Eerste e-mailing kwam binnen op 6, 8, 10 mei en de eerste pakketten kwamen binnen op 11 en 12 mei.
Aard van de producten in deze fase was aftastend, verkennend en bestond uit situatieschetsen, knipsels, frutsels, vondsten, boodschappenlijstjes, collages, aantekeningen, fotomateriaal en DVD van kroegscène in Reijkjavik en reis naar en aankomst te Djupavik. Merendeel was registrerend, enkele zaken waren ook al meer interpreterend van aard en werden benaderd vanuit artistiek gezichtspunt.
Zoals:
-Emily Norton paste een vorm van ‘mapping’ toe, zoals bv. bij haar kalender, sneeuwvelden, drijfhout ed. Van de poeltjes in de weg maakte ze afdrukken m.b.v. koffie.
-Aafke Weller maakte een collage/combinatie van de ochtendkranten Morgunbladid en Trouw, frottages van de muren en een tekening op een ruit van de Haringfabriek. In dit laatste werd de sneeuw gevormd door de lucht (zie foto’s Aafke).
-Arna en Silfa onderwierpen hun ‘Long John’ aan een aquarelproces als resultaat van een inspannende wandeling en mailden foto’s daarvan.
-De puzzel van Adrien van een Skandinavisch landschap kwam ook aan. De bijbehorende strip met instructies kwam via de mail.
-Sidsel stuurde vooral veel verkennend foto en film materiaal op van de omgeving en de Haringfabriek waar zij haar installatie wilde maken.
Uit al deze producten kreeg je een goede indruk van de omstandigheden zoals de ruigheid en geïsoleerdheid van de plek, het slechte weer (sneeuw, wind, kou) en de sociale omstandigheden. De meer artistieke bijdrages haakten vaak al direct in op communicatie (zoals het feit dat zaken per post verstuurd moesten worden) en op omstandigheden. Deze aspecten waren onderdeel van de inhoud.



Middenfase
Na aankomst op 17 mei van Danielle van Zuijlen in Sign ontstond er intensieve communicatie tussen haar en de residerenden. Er ontstond meteen al bij de kunstenaars een grotere concentratie op hun plannen en artistieke onderzoek. bv. Ook werd er meer gecommuniceerd tussen de kunstenaars zelf en was men meer bij elkaars bezigheden.
-Erla Silfa begon met geluidsopnames op verschillende locaties in de Haringfabriek, bv. de tank. (zie foto’s Silfa).
-Arna speelde met de vraag: hoe communiceer je tekeningen op afstand? Omschrijvingen van tekeningen die ze op dat moment aan het maken was. De teksten ontving Danielle als eerste, later kwamen de tekeningen in beeld deels als puzzel (omdat het praktisch niet mogelijk was ze in een geheel te versturen). Ze dreef daarmee de discrepantie in overbrenging van beeld en tekst op de spits.
-Adrien begon met zijn land-art pogingen (zie strips) en stuurde zijn grappige sneeuwbal-pakket op (zie verder onder behandeling per kunstenaar). Het weer /omstandigheden, hoe dingen over te brengen en vast te leggen waren verenigd in zijn werk.
-Sidsel begon met de eerste experimenten in de Haringfabriek met visdraad, geluid, lichtspel om de eigenschappen van de ruimte te vangen.
-Aafke hield zich direct bezig met de (on)mogelijkheden van de communicatie d.m.v. post, fax en antwoordapparaat waarbij de ze derden bij betrok die ook een aandeel hadden bij de inhoud van haar werk. b.v. Een back-and-forward-postcard met 2-zijdige adresfunctie en ook gaf ze vrienden en familie de opdracht om een boek naar Sign te brengen dat zij zouden uitkiezen om mee te nemen naar zo’n geïsoleerde plek als Djupavik. Dit voor haar installatie: ‘Ideal installation for imaginative reading’ die uiteindelijk onderdeel vormde van het archief.
Daarnaast maakte zij in deze fase landart in de sneeuw: de geschreven tekst ‘IF EVER’ veranderde door het smeltproces in F EVER.
De eerste weerberichten op het antwoordapparaat werden door haar ingesproken.
-Emily maakten filmpjes/opnames van een soort performances op verschillende plekken in de Haringfabriek. Zoals het te water laten van een ‘candlelight vigil, launched in memory of the snow’. Het vaartuig was samengesteld uit een bladzijde met IJsland reclame uit toeristisch magazine als zeil, een stuk ijs als romp, en een brandende kaars als symbool voor beginnende lente .
Met behulp van een grote wals die zij ontdekte in de fabriek maakte zij een aantal drukwerken
Ook ontwierp ze een ‘hikers memo pile’ voor de hikers die als bewijs van hun verblijf in Djupavik een herinnering konden achterlaten.

Eindfase
Tot op de laatste dag kwamen er emails en pakketten binnen en werd er duidelijk gewerkt naar een eindproduct en gezamenlijke projecten: Herringmail en expositie Haringfabriek. Ook merkbaar was het
ontstaan van soms ‘megalomane’, monumentale ideeen. Men kreeg grip op hun situatie zodat ze minder vervielen in details. De Haringfabriek diende vaker als object in het landschap ipv. een ruimte waarin je iets doet. Ook het uitbuiten van communicatie naar Sign en terug vond intensiever plaats alsmede het geven van opdrachten.
Voorbeelden zijn:
De fabriek als zonnewijzer: “Smoke stack sundial” van Emily.
“The eternel sunshine box”, een filmcyclus van 900 minuten van de zonnestand van Aafke en Emily, met als opdracht aan Sign om de films te projecteren op parallelle tijd, zodat men hier een idee kreeg hoe het bijna 24- uurs daglicht in Djupavik ervaren werd.
Het heen en weer faxen van de bergkamlijn van Aafke.
Het opdracht geven tot het maken van een reconstructie van de bergkam en waterval met zich verder uitbreidende instructies van Adrien.
Sidsel rondde haar installaties af in de Haringfabriek (zie foto’s Sidsel) , Erla haar cd cyclus en ook haar mobiele set ‘Art to Travel” (zie foto’s Erla), en Emily haar tanktrials: lichtcyclus vanuit de tank gezien e.d
Veel van deze zaken werd ook in de Herringmail vermeld (zie bijlage van de Herringmail)
rol curator Danielle van Zuijlen
De rol van de curator Danielle van Zuijlen was om alle binnenkomende informatie en documentatie te inventariseren, interpreteren, categoriseren en in een aanschouwelijk archief vorm geven. Tevens moest zij ook zorg dragen voor een zich steeds verder ontwikkelende tentoonstelling, die steeds bijgesteld moest worden na elke nieuwe instroom aan foto’s, schetsen, ideeen, videoregistraties, teksten, geluidsfragmenten, tekeningen, opdrachten etc. Dit alles bracht zij in kaart, vulde aan en maakte aanschouwelijk voor bezoekers, die terug konden komen om de ontwikkelingen te volgen.
In de voorste lange ruimte werden op blankhouten tafels de poststukken uitgestald en gefotografeerd (voor het archief). Interessante items werden uitgelicht. Een aantal verkennende, aftastende, performerende filmpjes werden op monitoren getoond of geprojecteerd in de kelder. Bij ieder nieuwe lading post kwam er een tafel, op maat gemaakt, bij. De achterste ruimte werd gebruikt als werkplaats, later, voor de finisage, kwam het hele archief hier.
Daarnaast communiceerde en begeleidde zij via email en fax de kunstenaars in Djupavik. Een tafel gebruikte Danielle als communicatiecentrum (printer, computers, fax, antwoordapparaat, telefoon., inkomende stukken..).
Bij de verwerking hield zij zich bezig met de volgende vragen:
• -Wat is de status van documentatie? 
-Hoe verhoudt de documentatie zich tot het werk?
-Hoe verhoudt het werk zich tot het werkproces en de omstandigheden?
-Hoe maak je het wordingsproces inzichtelijk zonder de mogelijkheid te verwijzen naar een kunstwerk dat fysiek aanwezig is?
-Wat zijn de fases die de kunstenaars doormaakten tijdens de werkperiode en hoe was dit af te lezen in de producten/ post?
Het bezig zijn met deze vragen had zijn gevolg voor de wijze van presentatie, behandeling en communicatie terug.
Voor Danielle van Zuilen was dit een zware klus vanwege de enorme diversiteit van het materiaal dat liep uiteen tot toeristische plaatjes tot autonome werken en de documentatie daarvan. Ook omdat veel werk inhoudelijk direct met communicatie (en de beperking daarvan) te maken had was het af en toe moeilijk klassificeerbaar. Ook waren er vaak verbindingen en verwijzingen naar andere items en kunstenaars, wat het interessant maakte maar niet makkelijker te verwerken. (bv. de bergkam/faxlijn van Aafke had natuurlijk te maken met beperking van communicatie maar tevens een verbinding met het werk van Adrien Tirtiaux ; de maquette van het landschap had weer een verbinding met zijn strips en was een opdracht aan derden enzovoort….).
Door de tijdsdiscrepantie van post/mail liep ze onontkomelijk achter de feiten aan. Anticiperen was moeizaam en zaken moesten herinterpreteerd worden, ook t.a.v. de zich ontwikkelende context. In de laatste week, waarin zij het archiefsysteem ontwierp, moest zij keuzes maken op welke zaken nog verder ingegaan moest worden en welke direct, onbesproken in het archief terecht moesten komen.
Zij heeft ook zorg gedragen voor de eindpresentatie in Sign, waaronder het ontwerp van de archiefcode zoals dit groot op de lange wand verscheen. Dit gebeurde parallel aan het voltooien van de expositie in de Haringfabriek in Djupavik door de residerende kunstenaars.


Finisage in Sign
Vrijdag 12 juni 17.00 uur.
12 mei t/m juli satelliettentoonstelling in SIGN (NL)
Alle pakketten en andere informatie van de kunstenaars in Djupavik waren uiteindelijk in Groningen gearriveerd. De expositie in de Haringfabriek in Djupavik, door henzelf georganiseerd, was op 7 juni van start gegaan.
De week voorafgaande aan deze finisage heeft Danielle van Zuijlen alle items verder in een archiefsysteem ondergebracht en dit ook beeldend tot uitdrukking gebracht. Elke kunstenaar kreeg een kleur, elk item een nummer, algemene zaken kwamen onder de kleur grijs. Langs een tijdslijn over de lange wand, werden stickers in de vorm van gekleurde cirkels, doorsnede 19 cm., geplakt bij de betreffende datum van binnenkomst, met in het midden een nummer, verwijzend naar het item. Boven de tijdslijn de zaken die via de post binnenkwamen, diagonaal geplakt, daaronder verticaal; emails, faxen, berichten antwoordapparaat.
In de achterste was het gehele archief uitgestald op blankhouten tafels, chronologisch per pakket gerangschikt. Elke tafel werd apart uitgelicht met een gloeilamp. Elk item was met een kleine sticker met nummer gemerkt refererend naar het beeld van het grote archief op de lange wand. Het hele archief was voor iedereen in te zien, in te bladeren etc.
Een aantal werken waren uitgelicht en elders in de expositieruimte gepresenteerd.
– Het sneeuwbalpakket + gebruiksaanwijzingsstrip van Adrien Tirtieux
– De bergkamlijn van Djupavik opgebouwd uit een aantal heen en weer gefaxte en op elkaar geplakte series van Aafke Weller. Daarnaast een tekst met een beschrijving over het verloop van deze lijn, (hoeken, stijgingen, lengtes etc.). Wat weer te maken had met hoe bepaalde informatie over te brengen. (zie ook Herringmail)
– Daar tegenover in de middenruimte de opdracht van Adrien Tirtieux aan Minervastudent Michael Imthorn. Dit was een maquette van een deel van bovengenoemde bergkam met waterval, uitgevoerd in hout, ijsblokken en rose kinderbadje, waar het geheel instond (een toevoeging van Imthorn zelf). De oorspronkelijke instructies en tekeningen van Tirtieux, op bladzijden uit een geologisch boek, werden op een nabijgelegen wand gepresenteerd. Het geheel presenteerde Imthorn eveneens op zijn werkbespreking.
– In de kelder werden prints van stripverslagen en foto’s van de landartpogingen van Adrien getoond. Publiek kon kopieen meenemen.(zie Herringmail en bijgesloten foto”s)
– In de kelder waren tevens projecties van filmpjes en foto’s te zien, gemaakt door verschillende kunstenaars (performances Arna, installaties Sidsel, Billboards Emily Norton…)
-de als een puzzel in onderdelen geknipte tekeningen van Arna Ottarsdottir waren in de voorste ruimte te zien, tezamen met de performances (op lcd scherm) waarbij zij pogingen doet haar tekeningen uit te leggen (en te tonen) , daarbij ernstig gehinderd door de typerende omstandigheden.
– Ook in de voorste ruimte kon men de hele serie composities van Erla Silfá Thorgrímsdóttir beluisteren op een discman, gecombineerd met instruerende foto’s die illustreerden hoe men hiervan kon genieten in het IJslandse landschap mbv. een mobiele set (rugzak, geluidsinstallatie, klapstoel)
– Op de etalageramen hingen groot uitgeprint over de hele breedte, als een raamkrant, alle bladzijden van de Herringmail, het gezamenlijke eindproduct van de 6 kunstenaars in Djupavik. Dit werd veel bekeken.
De finisage werd geopend met een muzikale live-performance van Erla Silfa Thorgrímsdóttir (net teruggekeerd uit Djupavik) + collega op keyboard via Skype vanuit haar woonhuis in Reykjavik. Deze performance werd geprojecteerd op de wand. Zijzelf speelde elektrische gitaar en zong. Haar kostuum representeerde haar idee van een Ijslands vrouwbeeld.
Via de fax werd contact opgenomen met de resterende kunstenaars in Djupavik (Emily, Aafke, Sidsel). Zij bepaalden een kleur en met een eerder toegestuurd lottomachientje trokken zij een nummer, welke gegevens zij doorfaxten. Het bijbehorende archiefstuk werd erbij gehaald en door de curator Danielle aan het publiek met de nodige uitleg gepresenteerd. Op een speciale tafel stond de benodigde apparatuur werden alle behandelde stukken uitgestald.
De laatste fax maakte melding van een duik van de laatste kunstenaars in de fjord.


Conclusies
kunstenaars:
De algemene conclusie is dat de kunstenaars hard gewerkt hebben en een enorme productie hebben afgeleverd. Alle uitingen, producten hadden te maken met de omstandigheden (sociaal, klimatologisch, geografisch, communicatief) wat aan de opzet beantwoordde. Men kon inzicht krijgen in wat voor gezichtspunten en fantasieën deze plek losmaakte bij deze jonge kunstenaars. In feite is er niets autonooms ontstaan in die zin dat werk onafhankelijk van alles gezien kan worden. De uitingen waren vaak verrassend en het ontaardde daarom niet in b.v schilderwerkjes als representatie van de omgeving. Een belangrijke en spannende stap was het maken van de publicatie: The Herringmail, dat puur bedacht is door de kunstenaars zelf. Hun keuze wat ze daarin naar voren brachten en in welke vorm hebben zij met elkaar besloten. Ook dit hield zich dus bezig met de vraag wat de status is van documentatie, hoe deze inzichtelijk te maken en over te brengen.
…

Publiciteit:
-Presentatie in De Garage NNT zondag 17 mei over Inbox/outpost met live verbinding Djupavik, IJsland.
Studio Frank & Lisa hadden als opdracht van NNT om een cultureel programma te organiseren voor “de Garage”. Sign was onderdeel hiervan. (publiek ca. 100 )
-Groninger Gezinsbode: ‘Inbox en Outpost’ 13-5 2009
-Eindexamencatalogus Academie Minerva 2009 bij Aafke Weller publicatie van “Unpacking her library” een strip van Adrien Tirtiaux gemaakt in Djupavik. Dit n.a.v. een gesprek met haar over haar eindexamenproject in de bibliotheek van Academie Minerva Groningen.
– op een aantal websites – bv. een met panoramafoto’s van de eindpresentatie in de Haringfabriek, Djupavik.
-De Herringmail (ook te downloaden via www.inboxoutpost.in) met editorial van Danielle van Zuijlen. Deze werd ook als raamkrant getoond.
Bijdragen van derden
-Michael Imthorn, uitvoering opdracht Adrien representatie “ Spring Waterfall”, bergkam en waterval met eigen toevoeging. Later ook getoond bij werkbespreking/expositie 3e jaars studenten Academie Minerva in het Voormalig Natuurmuseum, Praediniussingel.
-Bibliotheek Aafke Weller: “Imaginative reading” Boeken geleverd door C. Weller, David Stroband, Noor Nuyten, Danielle van Zuijlen, Adrien Tirtiaux, Roy Kooymans, Marijke Onneweer e.a.
-Makers puzzel: bejaardensoos Grijs Genoegen, bezoekers Sign en Ron Ritzerfeld.
-Muzikale communicatie naar Djupavik door ‘vioolmeisjes’.
-Toeristen aan wie post voor Sign werd meegegeven, aangevuld met foto’s door henzelf gemaakt.
Subsidie/financiering: Kunstraad Groningen, Je Maintiendrai Fonds, Het Roode- of Burgerweeshuis, Sign