HET DIER Anne van Eck – Margret Gudmundsdottir – Wobke Oldenburger – Evelyne Snijders
18 Januari t/m 15 Februari 2003
‘Het Dier’ (een antropomorfische kijk)
Anne van Eck – Margret Gudmundsdottir – Wobke Oldenburger – Evelyne Snijders
U bent van harte op de opening met de hondjes Dagoe & Skilos op Zaterdag 18 Januari om 17.00h
Van 18 januari tot en met 15 februari 2003 organiseert Sign een groepstentoonstelling met als thema ‘Het Dier’. Daarbij willen we ons niet richten op de directe verschijning of de letterlijke verbeelding van een dier. Sign wil dit thema juist antropomorfisch benaderen; waarbij in feite de mens centraal staat. Het dier wordt als aanleiding gebruikt om menselijke zienswijzen of eigenschappen te tonen. De volgende 4 kunstenaars zijn uitgenodigd die ieder een eigen invalshoek tot dit thema hebben.Een afgeleide vorm m.b.t. het dier is de connectie tussen het werk van de vier genodigde kunstenaars. Uiteraard is dit niet de enige intentie van ieders werk
Margret Gudmundsdottir
“Best pet possible” maakt kleertjes voor o.a. muizen, fretten, honden in een ver doorgevoerde personificatie van het dier. Er zit een opbouw in het werk van Margret Gudmundsdottir: ze maakt niet alleen kleertjes voor dieren maar ook een mengvorm d.w.z. kleding voor mensen waarin de aanwezigheid van het dier is geïntegreerd b.v. een rode trui waarbij in de kraag plaats is voor een fret of een colbert met tunnels waar fretten doorheen kunnen lopen. Uiteindelijk maakt zij ook kleren voor mensen waarvan het oorspronkelijke ontwerp voor dieren bedoeld is. Hierbij gaat ze uit van een fictieve aanname dat het bestaan van kleding voor dieren normaal is. Op een van haar video’s vindt een confrontatie plaats tussen de menselijke drang tot personificatie en de reactie van het dier zelf. Op de opening zaterdag 18 januari zijn er twee dierlijke modellen die de speciaal ontworpen mode dragen van Margret Gudmundsdottir.
Wopke Oldenburger
toont een hartklep voor een dinosaurus de “Diplodocus longus”. Een medische uitvinding ten bate van de mens wordt nu, na gedegen wetenschappelijk onderzoek, toegepast op een uitgestorven wezen. Dit is een menselijke gedachtegang in dierlijke context. Uitgangspunt is dat de dinosaurus in de ogen van de kunstenaar nog steeds bestaat. In zijn gedachten vallen miljoenen jaren weg. Naast de hartklep en de sporen van het onderzoek wordt er tevens een (fictieve) documentaire getoond waarin de kunstenaar zelf als wetenschapper/uitvinder van de hartklep een rol vervult. Tevens wordt de de uitvoering van de hartoperatie bij de dinosaurus gesuggereerd. Op computer is een animatie te zien van de inwendige werking van de hartklep.
Anne van Eck
toont een laboratorium opstelling van dierembryo’s/ foetussen van ongebakken klei die constante menselijke verzorging nodig hebben om behouden te blijven. In tegenstelling tot Gudmundsdottir en Oldenburg gaat zij niet uit van het levende dier maar maakt een levenloos object als ..metafoor voor het dier.Van groot belang is het materiaal/beeld waaruit het bestaat en de menselijke verzorging die dat nodig heeft om verval tegen te gaan. De bezieling ligt daardoor mede in het menselijk handelen ( het verzorgen)
Evelyne Snijders
de afgeleide vorm komt niet meer voort uit de drang om een beeld van het dier te maken maar richt zich op het materiaal. De huid van een dier wordt de huid van de afbeelding. Bij Snyders ligt de nadruk op het directe materiaal, versterkt door de geconcentreerde(bijna maniakale) wijze waarop het aangebracht is. Het dier is niet van belang het is alleen nog aanwezig als een echo.