Hans van der Meer, Nell Berger (Noorderlicht 2001)
SIGN presenteert in het kader van Noorderlicht fotomanifestatie 2001
Hans van der Meer: ‘Vlaamse en Hollandse Velden’, fotoserie en video.
Nell Berger: Project ‘Carolien Schoonevoort’, een interdisciplinaire installatie met geluid.
25 augustus t/m 29 september 2001
Hans van der Meer: ‘Hollandse en Vlaamse velden’.
De foto’s van Hans van der Meer zijn ruimtelijke samenvattingen van verschillende momenten en gebeurtenissen die zich binnen een beeld, een geheel afspelen. Zijn foto’s, die op het eerste gezicht alledaagse taferelen op voetbalvelden laten zien, vertonen een meerledigheid die voortkomt uit de controle die van der Meer heeft bij het kiezen van het juiste moment van afdrukken. Alle individuen, objecten, inclusief omgeving, lijken binnen hun eigen constitutie een ‘persoonlijke’ beleving van het moment door te maken en tevens beïnvloeden ze elkaar zonder zich van wederzijdse invloed bewust te zijn.
die onverwachte samenhang creëert een vervreemdende alledaagsheid die vaak op een mild humoristische wijze door van der Meer wordt vastgelegd. Typerend voor van der Meer is dat hij niet inzoomt op een gebeurtenis of zich daarop fixeert; vanuit een weids en ruim overzicht presenteert hij zijn totaalbeelden.
Nell Berger: ‘Carolien Schoonevoort”.
Nell Berger toont een geënsceneerde werkelijkheid en belevingswereld van de fictieve persoon ‘Carolien Schoonvoort’. Via een non-stop diapresentatie met geluid (een door Carolien Schoonevoort ingesproken tekst bij de dia’s) kan men kennis maken met de werkelijkheid van dit personage. Het werk van Nell Berger is interdisciplinair en heeft raakvlakken met fotografie, performances en installaties.
Carolien Schoonevoort fotografeert voornamelijk zichzelf met anderen. Op zoek naar vriendschap, verwantschap en familie fotografeert zij situaties waarin zij zichzelf terugziet als moeder, vriendin, kennis, collega, minnares etc. Net voor de klik voegt zij zich tussen het groepje of bij het individu.
Sinds zij fotografeert heeft haar leven een gefotografeerde geschiedenis gekregen. Ze is op zoek naar verbintenissen met anderen en de fotografie geeft haar deze mogelijkheid. Niet fotograferen betekent geen verbintenis en geen geschiedenis. Haar vluchtige contacten via de fotografie betekenen voor haar een vol leven.
Bij wie voelt men zich thuis, bij wie voelt men verwantschap? Wat betekenen eigenlijk al die familiefoto’s in het fotoalbum? Welke contacten zijn overgebleven, wie scheurt men eruit? Carolien stelt zich deze vragen na het ontwikkelen en selecteren van haar foto’s. Haar niet uitgekozen foto’s verdwijnen in de afscheidsdoos, maar de lege plek in haar album blijft. die wordt niet vervangen.
bij beide fotografen komt de kwetsbaarheid van de mens aan de orde, waarbij ze een liefde voor hun onderwerp tonen. de vraag is of je de figuren belachelijk moet vinden, of mag je hun houding, inzet, amateurisme respecteren? het werk balanceert tussen ironie en respect en confronteert de beschouwer met zijn eigen bestaan.