Susanna Inglada, Veronique Schrama
5 t/m 11 juli 2013 “OUT OF SITE” Frank Mohr International Masters, Final Graduation Show: In SIGN:
Susanna Inglada: tekeningen, collages, schilderijen, projecties.
Veronique Schrama: tekeningen
Opening vrijdag 5 juli 17.00 uur NP3 tmp. Kolendrift 13 SIGN is dan open van 17.00 t/m 20.30 uur met goedkoop bier, wijn en plaatjes draaien
Aangepaste openingstijden:
zaterdag 6 juli: 13.00-17.00 uur
zondag 7 juli: 12.00-17.00 uur
maandag 8 juli t/m woensdag 10 juli: 10.00 -21.00 uur
donderdag 11 juli: 10.00-18.00 uur
Veronique Schrama (1989, NL)
Industrieel landschap als ongedefinieerde ruimte opgebouwd uit beton, asfalt, containers en fabrieken. Waar men machines kan horen. Kantoren als dozen op elkaar geplaatst, computers geven toegang tot een virtuele ruimte. Hebben deze onbestemde ruimtes een hartslag, ademen ze, bezitten ze een ziel? Of zijn ze alleen maar kunstmatig en gefabriceerd? Is dit de werkelijkheid van een leefruimte?
Veronique Schrama probeert antwoorden op deze vragen te vinden met haar project Mass – Mechos – Structure; een omgeving die uit een totaal industrieel landschap bestaat waarin de machines de enige bewoners zijn. Een werkelijkheid waar kunstmatigheid het van de natuur heeft overgenomen en alle ecosystemen heeft voorbijgestreefd. Met haar monumentale houtskool tekeningen zoekt ze naar een relatie tussen de herinneringen uit haar kindertijd van haar vaders werkplaats en structuren en machines die ze nu ontwikkelt. Dit als een manier om de wereld te begrijpen
— english version —
Veronique Schrama (1989, NL)
Industrial land as an undefined space made up of concrete, asphalt, container boxes and factories. Machinery can be heard there. Offices placed as boxes on top of each other, computers giving access to a virtual space. Do these undefined spaces contain a heartbeat, do they breath, do they contain a soul? Or are they just artificial and manufactured? Is this the reality of a living space?
Veronique Schrama tries to find answers to these questions in her project Mass – Mechos – Structure;an environment that exists completely out of an industrial landscape, in which the machine is the only inhabitant. A reality in which artificiality took over nature and that has surpassed nature’s ecosystems. With her charcoal drawings, she is looking for a relation between her childhood memories of the machines of her dad’s workspace and the structures and machines she develops now. This as a way to understand this world.
Susanna Inglada (1983, ES) is geïnspireerd door de situatie in haar geboorteland Spanje en zijn geschiedenis. Sinds de veranderingen in het economische en politieke klimaat in haar thuisland, de toename van mensen die slachtoffer van het systeem worden en de demonstraties van het volk dat de straten bezet, is haar werk sterker gefocust op de onderwerpen: geweld, macht en slachtoffers. Haar werk bestaat uit collages, tekeningen, schilderijen en videoprojecties en is opgebouwd uit kleine delen, die samen verhalen vormen, die op hun beurt samen een overkoepelend verhaal creëren, dat weer deel is van een ander verhaal. Het werk is narratief, waarbij een deel een connectie heeft met andere delen. Deze werkwijze verbindt zij met ons kapitalistische systeem, met zijn inherente relatie tot geweld. Hierbij is Slavoj Zizek’s boek On Violence een inspiratiebron. Susanna Inglada wil niet geweld illustreren, maar geeft geweldadige betrekkingen een plaats in haar werk. Haar werk mag verwijzen naar propaganda en activisme vanwege de onderwerpen, het gebruik van papieren uitsneden, zijn materialiteit en geagiteerde expressie, maar het maakt Susanna Inglada nog geen activist.
— engish version —
Susanna Inglada (1983, ES)
Inspirations come from the situation in her country Spain, related to its history. Since the beginning of the changes in the economical and political climate in her homeland, the increase of people becoming victims of the system and the demonstrations of the population claiming the streets, her work is focused more strongly on the topics: violence, power and victims. Her work consists of collages of drawings, paintings, and video projections and is formed by different small pieces, that together construct stories, which together create an overall story that is part of yet another story. The work is narrative and one part is connected with several other parts. She connects this way of functioning to our capitalist system with its inherent relation to violence, for which Slavoj Zizek’s book On Violenceis an inspiration. She doesn’t want to illustrate violence, but give violent relations a place in her work. It may refer to propaganda and activist content, for it’s topics, for the use of cut up paper, for it’s materiality and agitated expression, but it does not make her an activist.