DISCLOSURE Daan Bunnik, Lisa Vlamings, Jade Thomson, Laura Macchini
DISCLOSURE
Expositie 7 t/m 29 maart 2015
U bent welkom op de opening, zaterdag 7 maart om 17.00 uur.
Daan Bunnik: “De huid voelt”
Lisa Vlamings: “4 april – 24 juni 2013, Mijn Millimeters, Mijn CMYK en Mijn Gedachtes”
Jade Thomson: “Lonesome”
Laura Macchini: “I’m already falling apart and I haven’t even started the video yet”
Disclosure gaat over het verbeelden van menselijke gesteldheid, over de worsteling daarmee in geestelijke en sociale zin, of het in kaart brengen ervan, vaak met een fysieke connotatie. Het betreft zaken die niet zo in de openbaarheid treden en vaak wat verborgen blijven in emotionele zin. De kunstenaars gebruiken hiervoor verschillende manieren om grip op te krijgen en te verbeelden. Dit doen ze met een variatie aan hedendaagse media en technieken.
Korte omschrijving werken:
Daan Bunnik: “De huid voelt” beschouwend intiem video portret van zijn ouders; geeft uitdrukking aan worsteling met het loslaten van en tegelijkertijd vastklampen aan de omgeving waar je opgroeide.
Lisa Vlamings concentreert zich in haar werk op het vastleggen van het vluchtige.
“4 april -24 juni 2013, Mijn Millimeters, Mijn CMYK en Mijn Gedachtes” is een drieluik van boeken waarin ze haar lichaamslengten, de kleuren van haar gezicht en haar gedachtes documenteert.
Jade Thomson spreekt mensen aan op het thema eenzaamheid, op locaties die daarmee ook geassocieerd kunnen worden. In haar videoinstallatie ‘Lonesome’ verbeeldt zij haar onderzoek wat dat kan inhouden.
Laura Macchini : “I’am already falling apart and I haven’t even started the video yet”
Macchini’s werk is gebaseerd op YouTube video’s waarin bekentenissen worden gedaan. Video’s over misbruik, drugs, ziektes, ed. Doel van het werk is een onderzoek naar bekentenispatronen op video blogs.
MEER ACHTERGROND
Daan Bunnik’s “De huid voelt” is een beschouwend intiem video portret van zijn ouders en geeft uitdrukking aan de moeilijkheden bij het loslaten van en tegelijkertijd vastklampen aan de omgeving waar je opgroeide.
In zijn video diptych verbeeldt hij de worstelingen bij het observeren van de ouder wordende lichamen van zijn ouders. Het deel over zijn vader onderzoekt wat het doet met een kind om het verouderende naakte lichaam van zijn vader te zien. Het deel van zijn moeder gaat over de pijn van het kind om zijn moeder te zien worstelen met haar verminderende lichamelijke vermogens. In dit project geeft Bunnik uiting aan de moeilijkheden om dit verouderingsproces te keren en de nieuwe situatie te accepteren.
Daan Bunnik is in 2013 met deze film cum laude afgestudeerd bij Master Media Design & Communication: Lens Based Media aan het Piet Zwart Institute Rotterdam
Lisa Vlamings concentreert zich in haar werk op het vastleggen van het vluchtige.
4 april – 24 juni 2013, Mijn Millimeters, Mijn CMYK en Mijn Gedachten* is een drieluik van boeken waarin ze haar lichaamslengten, de kleuren van haar gezicht en haar gedachtes documenteert. Het menselijk lichaam is altijd in verandering. Door de zwaartekracht is een mens in de ochtend langer dan in de avond, licht en emoties beïnvloeden de huidskleur en gedachtes schieten alle kanten op.
Om grip te kunnen krijgen op deze continue vluchtige transformatie verbindt Lisa Vlamings elke meting aan een specifiek moment, haar boeken beginnen dan ook met de notering van tijd en datum.
Een meting is een fractie van de oneindigheid. In een wereld die groots en ongrijpbaar is heeft de mens fragmentatie nodig; de illusie van het stilstaan.
De boeken kunnen worden gezien als een momentopname, een fragmentarisch zelfportret. De waarde zit vooral in de manier waarop Lisa Vlamings haar persoonlijke verlangen naar vastlegging laat ziet.
4 april – 4 juni 2013, Mijn Millimeters, Mijn CMYK en Mijn Gedachtes is in die zin de documentatie van een performance.
*Onderdeel van het werk Mijn Gedachtes 2013 is een groep kleine sculpturen opgebouwd uit 3d prints en representeren de grootte van de gedachten. Ze zijn gebaseerd op de resultaten van haar hersenscans van dat moment.
Bron tekst: Lietje Bauwens
Lisa Vlamings is in 2013 afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam
Jade Thomson wil met haar werk grip krijgen op menselijke interacties, sociale situaties en het afwijkende van het alledaagse daarbij. Het gaat haar om bewustwording hiervan, de interacties geven ons iets om over na te denken en de mogelijkheid om empathische kennis te testen.
Jade Thomson maakt interactieve, reactieve en nieuwe media kunst. De wijze van visualisatie hangt af van het idee.
Bij “Lonesome” onderzoekt zij hoe mensen omgaan met eenzaamheid. Zij spreekt mensen aan op dit thema, op locaties die daarmee ook geassocieerd kunnen worden. Zij stelt zich daarbij kwetsbaar op. Het resultaat bestaat uit gesprekken, bekentenissen, uitspraken en beschouwingen, die zij met tekst en beeld in kaart brengt in een videoinstallatie .
Bij een andere installatie koppelt zij bepaalde personen aan specifieke planten; personificaties die bij nadering stemgeluiden voortbrengen.
Met bovenstaand werk gaat Jade Thomson afstuderen aan het Frank Mohr Instituut, Master Interactive Media & Environment te Groningen.
Laura Macchini werk “I’m already falling apart and I haven’t even started the video yet” draait om YouTube video’s waarin bekentenissen worden gedaan. Doel van installatie is de patronen van bekentenissen en intimiteit op videoblogs te onderzoeken. Verschillende omgevingen zijn gecreëerd waar de bezoeker wordt geholpen of juist verstoord in het tot stand brengen van een relatie met de protagonisten van de video’s. Meerdere stadia van intimiteit worden geportretteerd en de kijker wordt uitgedaagd om het contact aan te gaan of af te wijzen.
Laura Macchini is een Italiaanse kunstenares en een free lance programmeur, woont in Den Haag.
Met haar huidige werk onderzoekt ze de wortels van bekenteniscultuur in de media en de implicaties van een maatschappij gebaseerd op toezicht. Haar projecten manifesteren zich als video installaties, immersieve omgevingen waarin video, audio en publieks participatie ruimte bieden om de rol van de gemeenschap te onderzoeken in alledaagse interacties. Eerdere werken handelden over de impact op de omgeving van voedsel, feminisme en emotionele afstomping in de media.
Laura Macchini is in 2013 met deze installatie afgestudeerd bij Master Media Design & Communication aan Piet Zwart Institute, Rotterdam.