DECODING PAINTING (painting body)

DECODING PAINTING
(painting body)

18 november t/m 10 december 2006

Harmen Brethouwer (1960 Aalten NL)
Marielle Buitendijk (1976 Hilversum NL)
Anne-Jaap de Rapper (1977 Ysbrechtum NL)
Robert Seidel (1977 Jena Dld.)

De combinatie van de kunstenaars is mede tot stand gekomen met de hulp van beeldend kunstenaar/schilder Martijn Schuppers.

“Decoding Painting” is deel van de drievoudige tentoonstelling “Painting Body” georganiseerd door Kunsthuis Syb (Friesland) DeFKa (Drenthe) en SIGN, (Groningen) waarbij elk kunstinitiatief haar eigen visie en invalshoek hanteert over actuele schilderkunst.

“Decoding Painting” (in Sign) houdt zich bezig met de vraag hoe schilderkunst zich verhoudt tot nieuwe technologische media en andersom. Nieuwe media beïnvloeden de manier van kijken. Waarneming lijkt niet meer het privilege van het subject, maar beelden en informatie komen ook op ons af via ‘waarnemingsmachines’ (camera’s, computers, monitoren e.d.) Via apparatuur heeft al een soort ‘codering’ plaatsgevonden. Waarnemen lijkt een digitaal gegeven geworden.
Mediale uitbreiding van zintuigen verschaft een nieuwe context. Hoe reflecteert schilderkunst vanuit haar invalshoeken hierop? Te denken valt aan hoe men haar stilte en traagheid kan uitspelen tegen de vluchtigheid en snelheid van media beelden. Geëxperimenteerd kan worden met ‘display’ en ‘procedure’ b.v. close-up, blow-up, encadrering, montage, ‘inserts’ etc. Schilderkunst kan op een vergelijkbare manier manipuleerbaar zijn. Omgekeerd worden vaak video’s en nieuwe media gebruikt vanuit een schilderkunstig perspectief. ‘Het schilderpalet’ heeft zich uitgebreid naar flatscreens, monitoren, computers, installaties. In de beeldtaal kunnen projecties, tijdsverloop, monitorlicht (egaal van binnenuit), pixels en filmstills een rol spelen.
Harmen Brethouwer: serie werken Delft Waves (part 1) SWAN (simulating waves nearshore) verkrijgt composities via een computerprogramma dat eigenlijk voor een andere toepassing bestemd is (zijn werk wordt door Alex de Vries omschreven als ‘digital revival of pour painting’). Uit de serie SWAN is een selectie te zien met titels als: Gentle Breeze, Strong Breeze low tide, Strong Gale, Storm, Condition of ’53 Stormdisaster, Apocalyps.
Marielle Buitendijk: maakt schilderijen van voetbalstadions via airbrush en spuittechniek. Ze verwijzen naar een ‘monitorview’ of tv beelden waarbij het licht van achteruit komt. In Sign maakt ze een wandschildering.
Robert Seidel toont zijn film Grau (2004 dvd 10:01 min.) die op het grensgebied ligt van film en schilderen waarbij een realistiche film omgevormd is tot cinematografische kwaststreken.
Anne Jaap de Rapper toont de werken: “Typologische verzameling baksteenmuren die in mijn bezit zijn of de grenzen van mijn bezit vormen”: een pictorale constructie van bakstenen in hun rol als oerpixels. En verwant daaraan “Bakens”: foto’s van torens opgebouwd uit macropixels

english
Decoding Painting is a groupexhibition which takes place from the 18th of November till the 10th of December 2006 in Sign gallery, Groningen The Netherlands Under the subtitle ‘Decoding Painting’ Sign wants to emphasize the relation between painting and new technological media and vice versa. Under the main title “PAINTING BODY” our exhibition is part and in collaboration with two other Dutch northern galleries named SYB and Defka. They will approach actual painting from a different point of view with presentations in their gallery under the subtitles (respectively) “Brief/tableaux” and “Young Painting”.

In Sign the following artists will show their works:
Harmen Brethouwer (1960 Aalten NL)
Marielle Buitendijk (1976, Hilversum NL)
Anne-Jaap de Rapper (1977, Ysbrechtum NL)
Robert Seidel (1977 Jena, Dld.)
The combination of the artists has been achieved with the help of painter Martijn Schuppers
“Decoding Painting” is an exhibition on the relation between painting and new technological media The question arises how painting relates to new technological media and vice versa. New media influences the way we watch. Observation appears not to be the privilege of the subject anymore but images and information are also coming our way through ‘observation machines’ (cameras, computers, displays etc.) In fact by using devices some kind of ‘coding’ already took place. Observation seems to have become a digital fact. Extension of the senses by (the means of) media creates a new context. How does painting from it’s perspective reflects on this. Thinkable is how paintings’ slowness and silence can be worked out in relation to the speed and hastiness of images of (technological) media. Experimenting is possible with ‘displays’ and ‘procedures’ i.e. close-up, blow-up, editing, ‘inserts’ etc. Painting can be manipulative in a similar way. The other way around, a lot of videos and new media are used with a painting perspective in mind. The painting palette is extended with flatscreens, monitors, computers, installations. In the imagery projections, duration, monitor light (from within), pixels and film stills can play a part. We want to organise several exhibitions in which we examine how this confrontation or fitting together of painting and technological media takes place.
Robert Seidel: In this context Robert Seidel shows his expermental film ‘Grau’ 2004 (DVD/HD 10:01 min.) which is on the verge of painting and filming and a realistic film is transformed into cinematographic brush strokes
Anne Jaap de Rapper: Regarding this exhibition his work with bricks interests us because the bricks form so to speak a pictural construction out of primitive pixels and related to that photographs of towers built of macro pixels.
Mariëlle Buitendijk: She makes paintings of soccer stadiums using airbrush and spraying techniques. These in which the light comes from behing refer to ‘monitorviewing’ or television images.
Harmen Brethouwer:Obtains with his series of work Delft Waves (part 1) SWAN (simulating waves nearshore) compositions by using computer software developed for other purposes (‘Digital revival of poor painting’ as Alex de Vries describes it in his catalogue).
Anne Jaap de Rapper: Bakens
Digitaal gereproduceerde fragmenten van schilderijen, vaak afkomstig uit de Italiaanse renaissance, tonen de silhouetten van afgeplatte torens. Deze werken, onder de gezamenlijke naam Bakens, dragen de titels van de schilderijen waaruit ze afkomstig zijn. Meestal zijn dat bijbelse titels – Kreutzgang, De wonderbare visvangst, Het visioen van de Heilige Bernardus – maar het komt ook voor dat ze eenvoudigweg Landschap heten. Bakens suggereren de aanwezigheid van deze toren in de schilderkunst als een wetmatigheid.De toren die De Rapper met Bakens afbeeldt en die bij wijze van icoon deel uit maakt van zijn werk, vormt zijn algemeen referentiepunt. Het Baken is een duurzaam symbool, een metafysisch gebouw, dat misschien wel alle betekenissen bevat die hij voor zijn werk van belang vindt. Door iedere keer voor gelijke verhoudingen en afmetingen te kiezen, en de vaak Christelijke herkomst van de afbeelding, wordt het Baken voor De Rapper de personificatie van een ideale architectuur. Waar Bakens gedroomde architectuur zijn, en als modellen zijn denken over bouwkunst domineren, is het overige werk eerder het tegendeel daarvan. Daar is wel het streven naar een ideale architectuur aanwezig, maar ook het falen, of een reflectie op het falen van anderen.
De Rapper kent zijn werken vaak de status van monumenten toe. Je zou kunnen zeggen ze vooral opgericht worden ter gelegenheid van het tijdelijk voortbestaan.

Robert Seidel “Grau” (dvd 10:01 min.) is a personal reflection on memories coming up during a car accident, where past events emerge, fuse, erode and finally vanish etherealy …various real sources were distored, filtered into a sculptural structure to create not a plain abstract but a very private snapshot of a whole live within its last seconds … (www.grau1001.de)

Robert Seidel:”Grau” (dvd 10:01 min.)is een persoonlijke reflectie op herinneringen tijdens een auto ongeluk waar voorbije gebeurtenissen boven komen, samensmelten, slijten en tenslotte vluchtig verdwijnen….beelden van verschillende oorsprong zijn vervormt, gefilterd en ingepast in een sculpturale structuur. Het resultaat is niet een puur abstracte verbeelding maar een persoonlijk snapshot van een heel leven in haar laatste secondes.(www.2minds.de)

Mariëlle Buitendijk (1976) won afgelopen jaar de Koninklijke Prijs voor de vrije Schilderkunst. Buitendijk hanteert een spraytechniek waardoor de belijning onscherp is, ‘out of focus’. Dit in combinatie met het zwart-wit, de grijstinten en de aluminium ondergrond geven de schilderijen het karakter van fotografie.
Een belangrijke bron voor het werk van haar is de architectuur van stadions. Deze vertoont macht en is geënt op het spektakel. In het werk van Buitendijk is het eigenlijke spektakel vaak niet aanwezig. Er is eerder sprake van een serene stilte, een moment waarin het onduidelijk is of het spektakel nog moet beginnen of al geweest is. Niet de werkelijkheid maar een reeds geregistreerde werkelijkheid uit verschillende media vormt het uitgangspunt voor haar werk. Sporen van deze media zijn zichtbaar in de vorm van onscherpte, zwarte kaderranden, pixelvorming en fish-eye lens effecten, waardoor er een surreëel karakter aan de schilderijen wordt toegevoegd…
…Last year Mariëlle Buitendijk (1976) won the Royal price for painting. Because of the spraytechnique that Buitendijk uses the lines are out of focus. This in combination with shades of grey in black and white paint on an aluminum surface gives the paintings the character of photography. An important scource is the architecture of stadiums. That is based on power and the spectacle. The paintings hardly contain a spectacle but shows a serene silence. A moment in which it is not clear if it is before or after. Not reality but the registered reality printed and spread by the media is a point of departure. Remains of these media still show in the paintings. She uses effects like out of focus filmframes and fisheye to add a surreal character to the works… (www.mariellebuitendijk.eu)

Harmen Brethouwer
: Delft Waves-Part 1, SWAN (Simulating Waves Nearshore)” werd door Harmen Brethouwer ontwikkeld in samenwerkig met het Hydrodynamisch Laboratorium in Delft. Geinspireerd door Mondriaans “Pier en Oceaan” (1914), zijn de werken een unieke paradoxale combinatie van abstract concept en wetenschappelijk realisme. Het klassieke Nederlandse zeegezicht geherinterpreteerd met de meest geavanceerde technologie. Het schilderij van Mondriaan is een compositie van zwarte lijnen op een witte achtergrond, een schetsmatige afbeelding van de kust met een pier die uitsteekt in zee waarop de branding stuk slaat.
Brethouwer begint in zijn werk altijd met een vierkant die de vorm van een paneel krijgt, compleet met ophangoog. De compositie die Brethouwer realiseerde en de basis vormt van een serie van twaalf, toont de essentiele spanningslijnen binnen het vierkant. Hij liet deze compositie zien op het Hydrodynamisch Instituut in Delft. Dit toonaagevende Nederlandse instituut werkt met computermodellen die in staat zijn de effecten van golven op de Nederlandse kust na te bootsen. Daarmee zijn alle mogelijke weersomstandigheden te simuleren zodat gemeten kan worden hoe effectief de Nederlandse kustbescherming is tegen natuurgeweld.
Brethouwers compositie werd ingevoerd in de computer van het Hydrodynamisch Laboratorium. Het gebied omvat tien vierkante kilometer voor de kust van Scheveningen terwijl de zwarte lijnen de obstakels op de zeebodem weergeven. Teneinde de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen werd ook een topografie van deze obstakels in de computer ingevoerd. Vervolgens werden twaalf verschillende weersomstandigheden doorgerekend door de computer. Het effect van de golven is binnen de compositie van zwarte lijnen gevisualiseerd in verschillende kleuren die corresponderen met de hoogte van de golven. Deze werkwijze resulteerde in twaalf schilderijen met de weergave van weersomstandigheden uiteenlopend van een zacht briesje tot orkaankracht. Een van de werken is gebaseerd op exact dezelfde omstandigheden zoals die bestonden ten tijde van de watersnoodramp in 1953. De laatste doorrekening is gebaseerd op de onwaarschijnlijke mogelijkheid dat een apocalyptische storm de helft van Nederland zou kunnen wegvagen. Op deze wijze heeft Harmen Brethouwer ultra moderne technologie weten te gebruiken om een innovatieve herinterpretatie van de klassieke Nederlandse zeegezichten te realiseren.

English version
Harmen Brethouwer
“Delft Waves – part I, SWAN (Simulating WAves Nearshore)” was created by Harmen Brethouwer in collaboration with the Hydrodynamic Laboratory in Delft. Inspired by Mondriaans Pier and Ocean, the works are a unique 
paradoxical combination of abstract concept and scientific realism. The classic Dutch seascape reinterpreted in the light of cutting edge technology.
The Mondriaan painting is a composition of black lines on a white background, a sketchy depiction of the coast with a pier thrusting into the sea, struck by breakers. In his work, Brethouwer always starts with the square which takes the form of a panel, complete with a notch to hang it up by. The composition Brethouwer conceived, and which is the 
basis of the twelve-part series, reveals the most essential lines of 
tension within his square. He presented the composition to the 
Hydrodynamic Laboratory in Delft. This quintessential Dutch institution works with computer programmes able to recreate the effect of waves on the Dutch coast. It enables all conceivable weather conditions to be analysed to gauge just how effective Dutch sea defences are against the forces of nature. Brethouwers composition was entered into the Hydrodynamic Laboratorys computer. The area represents a span of ten square kilometres off the coast of Scheveningen while the black lines 
stand for obstacles on the sea bed. To approach reality as closely as possible, a topography of the sea bed of this section of coast was also entered into the programme.
This was followed by choosing twelve different weather situations which were calculated by the computer. The effect of the waves within the composition of black lines is visualised in different colours that correspond to the height of the waves. The exercise yielded twelve paintings, representing weather conditions from a slight breeze to a hurricane. One of the works is based on the exact conditions prevalent at the time of the horrendous storm that struck Holland in 1953. The last calculation is based on an unrealistic situation an apocalyptic storm that would wipe out half of Holland. This is how Harmen Brethouwer harnessed cutting edge technology to give an innovative reinterpretation of the classic Dutch seascape.
Harmen Brethouwer