CODE ACTIVISM MARTIJN VERHALLEN
MARTIJN VERHALLEN
“Code Activism”
interactieve nieuwe media
5 t/m 12 juli 2003
eindpresentatie FMI FMA (interactieve media & environments)
MSSAC: taal/ noise/ communicator (audio-installatie)
PROBE: noise conversatie naar live audio en video
AUDIOBOMB: (Psycholab/ i.s.m. J Roijackers) conceptueel activistisch object
Opening zaterdag 5 juli 19.00 uur met live audio performances
kernaspect van Martijn Verhallens werk is het zelf ontdekken hoe je de technologie zelf kan leren bespelen.
De audio-installatie MSSAC (Modular Scriptable Synthesizer Anti Consumerism) is een kist c.q. muziekinstrument waarin precies één persoon past. In de kist bevindt zich een computer met modulaire synthesizer, soundsystem en monitorspeakers. Speakers buiten de kist maken hoorbaar wat er binnenin gebeurt.
In de kist kan de gebruiker naar eigen inzicht (er is geen handleiding) spelen met de modulaire synthesizer. Door onderzoek kan hij uiteindelijk het instrument, als hij de diepere lagen doordringt, “editten en scripten”, dus veranderen. Deze interactieve installatie brengt bij het bespelen een combinatie van ‘noise, drone click & cuts’ geluiden voort.
Daarnaast toont Martijn Verhallen de werken:
PROBE (installatie, performance) een noise conversatie naar live audio en videokunst
AUDIOBOMB (psycholab i.s.m. J. Roijackers) een conceptueel activistisch object
Martijn Verhallen
“Kernaspect van Martijn Verhallen’s werk is het zelf ontdekken hoe je de technologie kan leren bespelen, veranderen en ontwikkelen. Martijn heeft bij technologie een hekel aan de ‘begrenzingen gesteld door de fabrikant, de voorbedachte dingen die je ermee zou moeten doen’. Het werk Modular Scriptable Synthesizer Anti Consumerism bestaat uit een metalen kist waarin precies een persoon past. In deze kist bevindt zich een computer met een modulaire synthesizer en een soundsystem met twee monitorspeakers. Zes speakers buiten de kist maken hoorbaar wat er binnenin gebeurt. Het is de bedoeling dat de gebruiker zich vrijwillig een uur terugtrekt in de kist, zodat hij afgesloten is van de wereld, om naar eigen inzicht te spelen met de modulaire synthesizer. Het muziekinstrument is zo ontworpen, en wordt zo gepresenteerd dat de gebruiker op zichzelf is aangewezen. Er is geen handleiding, de interface heeft geen helpfunctie en geeft geen extra feedback. Je moet voor jezelf denken en je eigen instincten en voorkeuren volgen.
Het geluid dat door de synthesizer voortgebracht wordt, kan het best omschreven worden als een combinatie van noise, clicks & cuts en drones. De gebruiker kan, door met het instrument te werken, leren hoe hij het kan bespelen, maar uiteindelijk, als hij in diepere lagen doordringt, ook hoe hij het kan editten en scripten- dus veranderen-.
Het werk is nadrukkelijk bedoeld als kritiek op consumentengedrag en kritiek op de displays en interfaces die
de gebruiker te gemakkelijk naar de mond praten en hem tegelijkertijd afsluiten van de mogelijkheid werkelijk creatief te zijn. Maar het werk draagt ook sporen van Martijn’s interesse in modulair wonen en alternatieve maatschappij vormen, zoals de woonmodules op ongebruikte plekken. De kist kan, naast gewoon geexposeerd, ook op een afgelegen plek of een ongebruikt terrein ingegraven worden, waarmee het zich buiten de dagelijkse maatschappij stelt.”