ANOUK VAN PEL, HAAITSKE VAN NUS, HARM GOSLINK KUIPER, MARLOES WAGEMAKER

ANOUK VAN PEL, HAAITSKE VAN NUS, HARM GOSLINK KUIPER, MARLOES WAGEMAKER

23 januari t/m 19 februari 2000

Centraal bij de keuzes voor deze expositie is dat de getoonde kunstwerken ook vanuit een ander perspectief benaderd kunnen worden. door contextverandering ontstaat er een openheid en relativering.

Anouk van Pel
“Fasion you Fasion me” is de naam van de installatie die Anouk van Pel in Sign realiseert. het werk begeeft zich op de grens van kunstinstallatie en een hip vormgegeven boetiek.

Marloes Wagemaker
“Het zoeken en vinden van mallotige, alledaagse, aandoenlijke voorwerpen is mijn start. deze krijgen door een andere schikking een nieuwe functie en betekenis. Bij sommige voorwerpen zit eht hierbij te maken beeld direct in mijn hoofd en kan de uitvoering onmiddellijk beginnen. andere hebben de goede uitstraling maar moeten geduldig wachten tot ze een goede plaats krijgen in een beeld of installatie.
gevonden voorwerpen worden niet roekeloos bij elkaar geplaatst, er moet aan kunnen worden gewerkt, veranderd, bijgemaakt, weggehaald. Ik wil er zelf de hand in houden, vat op krijgen en niet nutteloos objecten rangschikken. Verschillende voorwerpen moeten onderling een dialoog aangaan, waardoor er een onafhankelijk beeld ontstaat.
Het kan gebeuren dat het gevonden object uiteindelijk geen deel meer uitmaakt van het beeld, maar wel degelijk een rol heeft gespeeld bij de totstandkoming. Ook de oorspronkelijke betekenis is kwijt.
Mijn persoonlijke interpretaties en associaties bij de voor iedereen herkenbare objecten zijn het uitgangspunt om, spontaan of lang overdacht, tot ruimtelijke collages te komen. De toeschouwer wordt geconfronteerd met humor , serieusheid en een combinatie. De toeschouwer kan zijn eigen gedachten hebben…”

Harm Goslink Kuiper
“Vaak weet ik pas later waar mijn werk precies over gaat. Ik handel vrij impulsief, maak dingen wanneer ze in me opkomen. De omgeving, mijn stemming en het beschikbare materiaal spelen daarbij een grote rol. Energie, werkdrift en nieuwsgierigheid zijn de motor en beelden volgen elkaar dan in hoge snelheid op.
Ik werk met veel verschillende disciplines: schilderen, beelden, film, video, installaties, muziek, verhalen en meer. Ik zoek nu in mijn werk naar een samenkomst van deze disciplines. Zo ontstaan nu beelden met video, schilderijen en verf als materie, filmpjes (met schilderproblematiek), 3d – schilderijen (eigenlijk beelden die voortvloeien uit schilderijen), beelden met muziek etc.
Mijn werk behandelt soms zware thema’s, soms hard en direct gebracht, dan weer lief en zacht, de laatste tijd neigt het naar meer subtiliteit. Het gaat vaak over extremen, waarbij het lelijke op een mooie manier wordt gebracht, het zachte op een harde wijze, en andersom.
Gelardeerd met humor is er praktisch altijd sprake van een bepaald existentieel worstelen in mijn werk. De stijl is tragikomisch te noemen…”

Haaitske van Nus
De initimiteit van de persoonlijke wereld blootgelegd door de (video)camera is een onderwerp dat al een traditie heeft binnen de documentaire film en een voyeuristische variant heeft gekregen door de opkomst van de reality-tv. Dit thema heeft ook een plaats gekregen binnen de beeldende kunst, waarvan “Voorbereidingen” een voorbeeld is.
“Een jaar lang heb ik mijn schoolvriendin wekelijks met de videocamera gevolgd tijdens voorbereidingen voor de trouwerij. Ik houd ervan om me via mijn werk in iemand te verplaatsen, en toch een mate van objectiviteit te handhaven. Ik laat me opzuigen door Marjoleins wereld, maar plaats de camera ertussenin als een video-spiegel. Soms moet een moment helemaal worden uit gefilmd omdat meer zichtbaar wordt. andere momenten worden afgekapt omdat niet meer wordt toegevoegd. Ook Marjoleins interactie met de camera is belangrijk: ze weet dat ze gefilmd wordt, maar blijft tevens zichzelf. Af en toe beschouwt ze de camera als een onderdeel van mij, waartegen ze praat en zingt. Zo houden voyeur en exhibitionist elkaar in balans. Ze leeft haar leven maar wordt op de voet gevolgd, zoals bij reality-tv, met dramatische episodes als in een soap. Dit is echt en de camera is neutraal en objectief.
Ik ben een fan van Engelse documentaires als ‘7-Up’, ’14-Up’, ’21-Up’, waarin een groep kinderen om de zeven jaar wordt gefilmd en ‘From A to B’ dat over autobezitters en waaraan Martin Parr heeft meegewerkt, van regisseurs als Atom Egoyan en Derek Jarman en films als ‘La fille seule’ van Benoît Jacqout. En de National Geographic films: twee uur lang het leven van een pinguïn voor je neus blootgelegd…”