ANH TAM LE & PABLO PIJNAPPEL
ANH TAM LE & PABLO PIJNAPPEL
14 maart t/m 4 april 2004
De kunstenaar Anh Tam Le (Saigon, 1972) is in 2001 afgestudeerd aan de kunstacademie Academie Minerva te Groningen.
Getoond wordt tekst waarbij met behulp van een computerprogramma de beginletter van elk woord het complete alfabet doorloopt. Op deze manier wordt de tekst ondergeschikt en gaat men op een andere meer beeldende manier naar de woorden kijken. Visueel ordent men de teksten anders, groepeert woorden, er onstaan reeksen, ritmes. Woorden krijgen een andere betekenis, of een nieuwe of geen. Door de wijze waarop het geheel gepresenteerd wordt, o.a. rechtstreeks op de muur aangebracht, in boekvorm met variërend lettertype, direct op de computer wordt bijgedragen aan de beeldende differentiatie. De aandacht verplaatst zich van de inhoud van de tekst naar het systeem, waaraan de kunstenaar de woorden onderworpen heeft.
Pablo Pijnappel (Frankrijk, 1979). Pijnappel, van Braziliaans-Nederlandse nationaliteit, studeerde afgelopen zomer af aan de richting VAV van de Rietveld Academie.
Zijn vorige film, 1921-1977-1979-, was onderdeel van verschillende filmfestivalprogramma’s in binnen- en buitenland, en werd eerder dit jaar op televisie uitgezonden door de VPRO in het kader van het World Wide Video Festival. In januari 2004 had hij een tentoonstelling in Fons Welters, Amsterdam. De film “Andrew Reid” (20 minuten) is een telefoongesprek tussen de hoofdpersoon (kunstenaar zelf) en een tweede persoon (stiefvader). De in Portugees gesproken gesprekken worden afgebeeld in het Engels waarbij de tekst het beeld vervangt. De personen doen de hele film door herhaalde pogingen om tot een afspraak te komen wat steeds mislukt door smoezen en uitvluchten van de tegenspeler. De tekst wordt regelmatig afgewisseld met het uitzicht vanuit de woning van de hoofdpersoon, waaruit het voortschrijden van de tijd blijkt. Ook wordt de film afgewisseld met compilaties van klassieke speelfilms die betrekking hebben op de bewogen geschiedenis van de Braziliaanse gesprekspartner.
Pablo Pijnappel: “Andrew Reid”
The Lead character in Andrew Reid by Pablo Pijnappel is his stepfather, and to a certain extent the film could be interpreted as autobiographical. It consist of two parallel narratives, in which fact and fiction are slowly interwoven. The backbone of the film consists of telephone conversations between the artist and Reid – conversations in Portuguese, that appear on a black screen, typed-out, translated into English. They are discussing a planned meeting in Amsterdam or Paris, and Reid’s preparations for this trip to Europe.
Pijnappel visualized the film’s other narrative by means of familiar artistic practice: the appropriation of existing film fragments. Through a meticulous selection of footage taken from such classics as Blow Up, Fitzcarraldo and Taxidriver, the artist illustrates the life story of his illustrious stepfather – a story which is simultaneously narrated on the voice-ver track. The combination of the highly improbable, and from time to time totally hilarious biographical facts that we are presented with, and the montage of existing film footage, is irresistible: by emphatically choosing for transitional shots, and imagination of the spectator. The tension in the two narrative strands mounts gradually in equal portions: the more his life story becomes fantastic and improbable, the shakier his story gets through the telephone.
Andrew Reid could be viewed as an investigation into the interaction between word and image, and into the effectiveness of the word when the image is absent: the typed-out phone conversations never get boring, because they are being fed by the life story of that weird guy at the other end of the line, in the film’s other narrative. But, in the first place, Andrew Reid is a subtle piece of screenwriting, and crafty play with tension (is he coming? Or isn’t he coming? Why is he being so vague about things? Is he doing criminal stuff?) – triggering the imagination of the spectator in an intelligent fashion.
(XK – galerie Fons Welters, amsterdam)