CORPORA+ Lydia Buijs, Sanne Bax , Arie de Fijter, Kayleigh Beard

CORPORA+
18 april t/m 18 mei 2018
Lydia Buijs, Sanne Bax , Arie de Fijter, Kayleigh Beard

performance video Arie de Fijter zie https://sign2.nl/category/video/

Een expositie van recente werken + nieuwe werken die ontstaan tijdens deze periode in SIGN + daaraan gekoppelde performances. Vanaf 18 april bent u al welkom om de expositie te bekijken en de vorderingen te volgen. Dit zal culmineren in performatieve presentaties op 12 en/of 13 mei. Let in verband daarmee svp. op definitieve annonces email, website, FB & Instagram!
Gedacht vanuit het fysieke lichaam -als een extensie daarvan- maken de kunstenaars zich de ruimte eigen. Objecten, installaties en handelingen hebben connotaties met het menselijk lichaam en worden gebruikt om de naaste omgeving om te vormen, te beïnvloeden en te beheersen.

(english)
CORPORA+ 18th of April – 18th of May 2018 . Lydia Buijs, Sanne Bax, Arie de Fijter, Kayleigh Beard.    An exhibition of recent works + new works that will be produced during this period at SIGN + related performances. From 18th of April you’re welcome to see the exhibition and the progress. This wil culminate in performative presentations at 12th and/or 13th of May. Please pay attention to definite announcements, email, website, FB & Instagram! Thought from the physical presence – as an extension of it – the artists will embody the space. Objects, installations and actions have connotations with the human body and are used to shape, influence and control the nearby environment.

Lydia Buijs
Het uitvoeren van rituelen en het maken van verwante kunst wordt sinds mensenheugenis overal ter wereld gedaan. De verbinding tussen kunst en ritueel is nog steeds aanwezig. De behoefte aan religiositeit is een universeel instinct wat Lydia Buijs in haar werk visualiseert.
In haar streven hierin een bepaalde essentie te raken gaat ze uit van de oorspronkelijke gedachte dat de mens vervreemd is van haar dierlijke origine. Dit drukt ze uit in installaties, vaak gemaakt van aardse materialen als klei en hout. In een performance wordt de installatie bespeeld als een instrument, dimensie tijd wordt toegevoegd en het werk wordt zo een levend, bewegend geluid voortbrengend geheel.
Lydia Buijs (1991), is in 2017 afgestudeerd aan Fine Arts, Royal Academy of Arts, The Hague

Sanne Bax
‘A Neatly Manicured Hedge’ (een keurig geknipte heg) is een installatie bestaande uit een driedimensionaal gehaakt tapijt, een gebreide jas en een paar gereedschappen zoals een schaar. Op een houten podium geplaatst dat zowel een horizontale als een verticale ruimte heeft met een verwrongen bocht. De installatie moet een ruimte binnen de ruimte zijn, een wereld die op zichzelf staat binnen onze bestaande concrete wereld, dat gepaard met het verlangen om materiaal te maken voor een specifieke plek. Een mengsel, een mix, een melange, een tweed, een materiaal om tijd en plaats vast te houden.
Die wereld is een driedimensionaal tapijt dat met een mechanisch haakgereedschap is gemaakt, het gereedschap duwt lussen van hechtdraad door een textiele drager. Iedere lus van hechtdraad betekent een handbeweging van Sanne Bax als maker, de schepper van deze wereld.
Een gedeelte van het werk is performatief. Zij is dan een gecamoufleerd wezen en draagt een jas van hetzelfde materiaal als de omgeving. Tweed is een stof dat zijn ingrediënten en kleuren onttrekt aan het land waar het groeit. Jagers droegen tweed gewoonlijk bij wijze van camouflage.
Sanne Bax zegt: “Het knippen van het tapijt is als het scheren van een schaap door de herder of de tuinman die een heg knipt. Het tapijt is handgemaakt. En het zal ook handmatig uit elkaar gehaald worden. Iedere draad de aandacht gevend die het verdient. Tijd zat. De enige twee zaken die een schaap nodig heeft om wol te maken zijn water en gras. Tijdens de performance ben ik het schaap waarvan de jas groeit door etend de tijd door te brengen.”
Uiteindelijk, nadat veel tijd is verstreken zal er niets resten dan een berg wollen dons. Toch is deze berg dons niet zomaar een berg dons. Het zal het allesomvattende materiaal zijn.
Sanne Bax (1994) afgestudeerd in 2017 aan Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam- Art & Design TXT

Arie de Fijter maakt objecten en schaalmodellen die verwijzen naar landschap en architectuur. Vaak vormen deze modellen de omgeving voor een performance. De toevoeging van lichaam, beweging en gesproken taal verbreedt de zoektocht naar representatie van andere ruimtes. In interactie met een narratief wordt het materiële karakter en de symbolische waarde van de objecten uitgedaagd. Spelend met de wederzijdse getuigenis van object en lichaam wordt een protocol opgesteld voor een ritueel. Van belang zijn object en omgeving, performance protocol en narratief, en de relatie tussen architectuur, gebaren en gedrag.
Arie de Fijter (1984) is in 2017 afgestudeerd aan Studio for Immediate Spaces van het Sandberg Instituut, Amsterdam/ voordien Master in Architectuur aan de Universiteit van Luik BE.

Kayleigh Beard creëert interactieve geluidsinstallaties en maakt daarmee muziek.
Met synthesizer-geluiden, diepe bassen en echoënde vocalen probeert zij een dromerige en serene atmosfeer te scheppen.Tijdens performances gebruikt zij alleen haar lijf, stem en bewegingssensoren. In die zin ziet zij de geluiden die voortgebracht worden als een extensie van haar lichaam. Door simpele en intuïtieve handbewegingen bespeelt zij verschillende instrumenten, creëert loops en manipuleert haar stem digitaal.
Kayleigh Beard is gefascineerd door de intuïtieve en expressieve kracht van lichaam en stem. In de hedendaagse complexe en overdonderende wereld creëert zij momenten waarin we het denken kunnen verminderen en meer gevoelens kunnen toelaten: door uit het hoofd te treden en in het lichaam. Tegelijkertijd stelt deze technologisch geavanceerde tijd mij in staat om naar intuïtieve emotionele expressie te zoeken binnen rationele technologieën. Zij nodigt haar publiek uit om met haar mee te gaan.
Kayleigh Bread (1993) is thans 2e jaars student M.A. Media Art Design & Technology Frank Mohr Instituut, Groningen.Voordien B.Sc. Lifestyle Informatics (Artificial Intelligence) VU University, Amsterdam.

(english texts)
Lydia Buijs:  “In the beginning of humanity, all over the world people started performing rituals and making appurtenant art. For me, the connection between art and ritual is still very present. I am convinced that the need for religiosity is a universal instinct. I try to visualize this instinct within my work.
My drive for this quest, and the making of my work, originates from the strong feeling that we humans – I have become estranged from the animal that I am. I attempt to express this feeling through my installations, which are often made from earthly materials such as wood and clay. An important element within my work is performance, which brings in a new dimension; i.e. time. During this (performance) time, my installation is a living and moving work in which the objects are used as they were meant to be used.”

Sanne Bax: “A Neatly Manicured Hedge is an installation consisting of a 3d tufted carpet, a knitted coat and a couple of tools like scissors. Placed on a wooden stage which is having both horizontal and vertical space with a distorted curve. The installation is supposed to be a space in a space, a world that is standing on its own inside our existing concrete world. A Neatly Manicured Hedge started with the desire to make a all-encompassing material for a specific place. A material that holds a little bit of everything. A blend, a mixture, a melange, a tweed. The material would be something to hold time and place. The world is a 3d carpet which is made with a mechanical tufting tool, the tool pushes loops of yarn through a backing fabric. Each loop of yarn means one hand movement of me, the maker. I liked the idea of this process because it makes me feel the true creator of my world. … Part of the work is performative. During the performance I am a camouflaged creature, wearing a coat made out of the same materials as the environment. Tweed is a fabric that extracts its ingredients and colors from the land it grows on. Hunters used to wear tweed as camouflage. Cutting the pile of the carpet, like a shepherd clipping a sheep or a gardener trimming a hedge. The carpet is made by hand. And it will also be broken down by hand. Giving each tread the attention it deserves. There is enough time. The only two things a sheep needs to grow wool are water and grass. During the performance I am the sheep whose coat is growing by spending time eating. In the end, after a long time has passed, there will be nothing but a mountain of woolen fluff. Yet this mountain of fluff would not just be a mountain of fluff. It would be the all-encompassing material.”

Arie de Fijter (recently graduated from Studio for Immediate Spaces at the Sandberg Institute, previously Master in Architecture at the University of Liège) manufactures objects and scale models that refer to land- scape and architecture. In most cases, these models circumscribe the setting for a performance. The intro- duction of body, movement and spoken language broadens the quest for representation of other spaces. Properties of the used materials and symbolic value of the objects are challenged by a narrative. This mutual testimony of object and body unfolds a ritual. Main concerns are object and environment, performance pro- tocol and narrative, and the interaction of architecture and gesture or behavior.

Kayleigh Beard (performs music, and create interactive sound installations.) : “At times, my music sounds calm and fragile, and other times more scenic and bombastic. With synthesizer sounds, deep bass and reverberating vocals I seek to create a dreamy and serene atmosphere. During performances I only use my body, voice, and movement sensors. By simple and intuitive hand movements I play various virtual instruments, create loops and digitally manipulate my voice. I’m fascinated by the intuitive and expressive power of the body and voice. Because in today’s complex and overwhelming world, I feel the need for moments in which we lessen the thinking, and allow for more feeling: by moving out of the head, and into the body. But at the same time our technologically advanced world allows me to look for intuitive emotional expression in rational technologies. I invite my audience to join me.”